خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و هنر : کتاب با گفتاری از مترجم و مقدمه‌ای از مولفان آغاز می‌شود که معتقدند زبان تئاتر عروسکی شیوه‌ای است که در آن عروسک با تماشاگر ارتباط برقرار می‌کند. شیوه‌ای که در آن نمایشگر عروسکی با تماشاگر از طریق عروسک ارتباط برقرار کرده و این پیوندی است که مثلث عروسک، نمایشگر عروسکی و مخاطب را یکپارچه می‌کند.
کتاب در پنج بخش و هر بخش در قالب زیر مجموعه‌های متعدد به تحلیل و بررسی مضامین مرتبط می‌پردازد که به برجسته‌ترین آنها اشاره می‌شود.
بخش اول با عنوان "از نهالستان تا قربانگاه" مشتمل بر سه زیر مجموعه به قلم متخصصان این حیطه است. "حضور آفرینندگان" نوشته سیرپا سیووری که می پردازد به : "نمایش عروسکی از آنجا که نگاهی عمیق به جهان نمادها و اسطوره‌ها دارد پس گستره دیدار را می‌افزاید. در قصه‌های پریان به صورت بطئی و در متن خط داستانی جستجویی درباره مرگ و زندگی نهفته است. من این جهان نمادها و اساطیر را در سیر نمایش‌هایم یافته‌ام و به وسیله آنان با تماشاگرانم ارتباط برقرار می‌کنم".
"احساسات پنهان" نوشته جرج لتشاو و "رمز جذابیت عروسک: تندیس یا اسباب بازی" به قلم استیو تیلیس در ادامه این بخش منعکس شده است.
بخش دوم با عنوان "میان خیال و واقعیت" شامل چهار زیر مجموعه است. "عادی و فراعادی: زبان و تئاتر عروسکی" نوشته اونو کوشیرو، "ماهیت وجودی شخصیت عروسکی" نوشته هنریک یورکوفسکی، "بدوی‌گریان در نمایش عروسکی و آینده یک خیال" از رومن پاسکا و "صدای عروسک" از جرج اسپیت در ادامه این بخش آمده است.
بخش سوم با عنوان "تئاتر عروسکی ژاپنی، بونراکو و فراتر از آن" می‌پردازد به "بونراکو: جذابیت معاصر غرب"، "مقدمه‌ای بر هنر بونراکو"، "خاطرات یک هنرمند"، "زبان عروسک، بدن انسان، تقلیدی از عروسک‌ها در رقص کلاسیک بویو" و "تئاتر عروسکی معاصر ژاپن".
بخش چهارم و پنجم با عناوین "تئاتر عروسکی عامیانه امروز" و "کارگردان و کارگردانی" در قالب زیر مجموعه‌هایی چون کارگردان و امکانات مشخص تئاتر عروسکی، تمرین و یادگیری و آموزش در تئاتر عروسکی و نهایتاً پویایی صحنه عروسکی به کار پایان می‌دهد.
نظر شما