تالار بزرگ کشور از نظر جذب مخاطب در این یکی دو سال اخیر متحول شده است. کافی است برای اجرای یک برنامه (هیج فرقی نمی کند برنامه سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و یا اقتصادی باشد) سری به این تالار بزنید آنوقت متوجه می شوید که برنامه یکساله این تالار تقریبا پر است و هیچ جای خالی ندارد.
با توجه به مهیا نبودن زیرساختهای فرهنگی- اجتماعی و مشکلات خاصی که سر راه برنامه ریزیهای درازمدت در ایران وجود دارد این اتفاق خوشایندی است که برنامه سالانه تالاری با این گنجایش (بیش از سه هزار نفر) از پیش تعیین شده است اما همپای چنین رشدی متاسفانه ساماندهی و اداره این مجموعه رشد مطلوبی نداشته است. مسلما تغییر مدیریتهای پی درپی و مسائلی از این دست می تواند مهمترین علل نواقص موجود در ادراه این تالار باشد.
به عنوان مثال شلوغ بودن کوچه ها و خیابانهای اطراف این تالار و نبود پارکینگ مناسب از مهمترین علل تاخیر در شروع برنامه های تالار و نارضایتی مدعوین و شرکت کنندگان در برنامه های این مجموعه است.از دیگر مواردی که نیاز به بازبینی و اصلاح آن احساس می شود مبادی ورودی به تالار است. برای بازبینی بدنی بیش از سه هزار نفر که قرار است همگی رأس ساعت مثلا 20 در تالار حضور پیدا کنند فقط یک گیت کنترل وجود دارد. مقصود این نیست که چرا به گیتها اضافه نمی شود سوال اصلی اینجاست که اساسا فلسفه وجودی چنین کنترلی چیست.
هنوز برای مخاطبان و شرکت کنندگان در برنامه های این تالار که غالبا از اقشار فرهنگی هستند مشخص نیست که چرا باید پس از پرداخت هزینه های نسبتا بالای تهیه بلیت و پشت سر گذاشتن مسائل و مشکلاتی نظیر نبود پارکینگ و ترافیک و غیره باید مدتها در صف طولانی کنترل و عبور از گیت و تحویل دادن تلفن همراه و...باشند تا بتوانند دقایقی از برنامه های فرهنگی که برای تمدد اعصاب و مفرح ساختن روح و روان خود تدارک دیده اند استفاده ببرند.
صعوبت ورود به تالار کشور و شرکت در کنسرتها و یا دیگر برنامه های فرهنگی این محل متناسب با عبور از محلهای امنیتی و نظامی است و هیچ سنخیتی بین موضوع و محتوای برنامه با محیط و رفتار ماموران حراست وجود ندارد.
حال که به مدد و برنامه ریزی مدیران، اقبال و ارتقاء کیفی برنامه های تالاردر یکی دو سال اخیر رو به بهبود و تعالی بوده حیف است که در این زمینه چنین اهمالهایی صورت بگیرد.
نظر شما