فرشید پوریا در گفتگو با خبرنگارمهر در اصفهان افزود: متاسفانه ما از دوره صفویه به بعد هر چند که در رشد و معرفی فرش ایران به جهان پیشرفت داشته ایم اما در بافت فرش به دلیل رویکرد کارگاهی به این هنر ضعیف شده ایم.
وی ادامه داد: پیش از دوران صفویه هنرمند با استفاده از طبیعت نقشه فرش را پیاده می کرد و فرش را می بافت اما اکنون بافنده با استفاده از نقشه شروع به بافت فرش می کند چنانچه می توان گفت نقشه جایگزین نقش ذهنی در بافت فرش شد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: اگر اکنون ما به کلکسیون های شخصی مراجعه کنیم مشاهده می شود که بدیع ترین آثار و فرشهای بافته شده مربوط به دوران قبل از صفویه است.
وی ادامه داد: اکنون هنر را نباید در این بدانیم که از روی نقشه فرشی طراحی شود و تعریف هنر بیان مفاهیم به ساده ترین روش است.
پوریا اظهار داشت: اینکه ما کاری اصیل و یا یک اثر مینیاتوری را ببافیم گواه مهارت ماست و نه هنر ما و باید دید اثر بافته شده چه حرفی برای گفتن با مخاطب خود دارد.
احترام به افکار مخاطب در افزایش صادرات فرش موثر است
وی با اشاره به اینکه نقشهای ایرانی برگرفته از سلایق و ایرانی است، ادامه داد: باید دید کسی که به فرش نیاز دارد چه سلایقی دارد و با توجه به سلایق او فرش بافته شود زیرا مشتری با آیین خود با هنر ارتباط دارد و با توجه به اینکه فرش یک تکنیک و بستر هنری است می توان آنچه که مشتری تقاضا می کند را برای او بافت و در این حالت ما افزایش صادرات را خواهیم داشت.
پوریا تصریح کرد: احترام به افکار مشتری یک کار ارزشی است.
این هنرمند فعال در عرصه بافت فرش در بخش پایانی سخنان خود تصریح کرد: تنگ نظری باعث شده است تا خودمان خودمان را ضعیف کنیم و نام فرش ایرانی را محدود کنیم هر چند که فرش در ایران از مرغوبیت کافی برخوردار است اما باید ما از لحاظ طرح، رنگ با مشتری هماهنگ باشیم و رنگ ما رنگ سال باشد و طرح مورد نظر مخاطب خود را تولید کنیم.
نظر شما