رهبران عرب وشمشير" دموكلوس" آمريكا

اين اجلاس بدون حضورعمده ترين رهبران عرب يعني عربستان، كويت ، بحرين ، يمن ، سودان،عراق، امارات وپادشاهي عمان تشكيل شد.
دراين اجلاس دوروزه مسائلي ازقبيل عراق، فلسطين، تحريم اقتصادي سوريه از سوي آمريكا واصلاح ساختار سياسي وحكومتي اعراب مورد بحث قرارگرفت.
نشست تونس اگر چه برخلاف سنت هاي جاري بدون برخوردهاي لفظي سران پايان يافت اما وجود اختلاف درديدگاه ها از يك سووشمشير" دموكلوس" آمريكا از سوي ديگر بر فضاي آلوده اجلاس سايه افكنده بود.
رهبرليبي درمراسم افتتاحيه شركت كرد اما دقايقي بعد اجلاس را ترك كرد وبه اين ترتيب دورنماي غبارآلود وبيهوده اي از اين نشست در اذهان ترسيم كرد.
سرهنگ معمر قذافي پس از خروج از جلسه افتتاحيه كنفرانس در جمع خبر نگاران بار ديگر برطرح خاورميانه اي خود دائر برتشكيل يك دولت مشترك اسرائيلي- فلسطيني در اراضي اشغالي تحت عنوان كشور" اسراطين" تاكيد كرد.
اودرمورد روابط ليبي وآمريكا اعلام كرد كه كشورش با آمريكا هيچگونه مشكلي ندارد واظهاراميدواري كرد كه انقلاب ليبي با انقلاب آمريكا پيوند بخورد!.
درهمين اجلاس كه بسياري ازتحليلگران عرب آن را " آگهي مرگ اتحاديه عرب" توصيف كردند،عرفات رئيس حكومت خود گردان فلسطين از مقر محاصره شده خود در شهر رام الله ، پيام تصويري ارسال كرد وپايبندي خود را به طرح" نقشه راه"  مورد تاكيد قرار داد.
اين نشست سرانجام با صدوربيانيه اي كه درآن حمله ارتش رژيم اسرائيل به اراضي اسغالي محكوم شده ونيزضرورت تشكيل يك ارتش عربي زيرنظر سازمان ملل براي برقراري امنيت درعراق به كارخود پايان داد.
ازديگرموارد اين بيانيه تكرارترجيع بند معروف " جزاير سه گانه " بود كه ادعا شده اعراب بايد، به امارات براي حل وفصل مساله  جزاير سه گانه ايراني، به دولت امارات كمك كنند.
با اينكه اساسا طرح موضوع جزاير 3 گانه ايراني با هدف ايجاد تنش ديگري درمنطقه صورت مي گيرد، اما به نظر مي رسد كه سران عرب تلاش مي كنند تا پيش ازپرداختن به مسائل واقعي واستراتزيكي به طرح يك سلسله امورحاشيه اي وكم اهميت بپردازند.
درمورد تحريم سوريه،اجلاس تنها به اعلام همبستگي با اين كشور بدون محكوم كردن اقدامات تحريك آميز آمريكا و اسرائيل عليه سوريه اكتفا نمود.
اصولا مشكل سران عرب در شرايط فعلي مشكل ساختارحاكميت است زيرا هنوزرهبران عرب به سنت جاهلي وخارج از معيارهاي جهان امروزبا ملتهاي خود برخورد مي كنند واين موضوعي است كه بايد رهبران كشورهاي عربي به آن توجه كنند.
نبود يك سيستم حكومتي مبتني بريك رابطه عقلاني ودموكراتيك ميان حاكم ومردم و استفاده از ابزارهاي سركوب براي مقابله با خواسته هاي ملتها ازعمده ترين چالشهايي است كه رهبران عرب در جهان امروز با آن مواجهند.
تعامل رهبران عرب درقرن 21 همچنان يك تعامل قبيله اي و سنتي، برمبناي برخورد يك حاكم با محكوم است واين امرهرگونه مشروعيت حكومتي را ازرهبران عرب سلب مي كند.
از سوي ديگررهبران عرب در فرايند روابط بين المللي خود تنها يك هدف را دنبال مي كنند وآن جلب رضايت آمريكا، وحركت به سمتي است كه شمشير" دموكلوس" آمريكا به آنان آسيبي نرساند.
بنابراين سران عرب در نشست هاي خود مي بايستي قبل از پرداختن به مسائل منطقه اي وبين المللي مشكل رابطه خود را با ملتهاي خود حل كنند تا با برخورداري از پشتوانه مردمي به ساير مشكلات خارج از مرزهاي خود بپردازند.
دورنماي جهان عرب در پرتو وجود شكاف عميق ميان حاكمان ومردم، ونبود سيستم حكومتي مبتني بر اصل مردمسالاري، يك دورنماي تاريكي است كه افق روشني دربرابر ديدگان ناظران سياسي باز نمي كند.
بهرتقديرنگرش واقع بينانه رهبران عرب به نيازهاي جوامع خود وبازنگري اساسي درسيستم هاي حكومتي خود، واقعيتي است كه اينگونه رهبران بيش ازپيش به آن نيازمندند ودرغير اينصورت رهبران عرب همچنان درگرداب مشكلات خود گرفتارخواهند بود.