به گزارش خبرنگار مهر در شیراز، این اثر تاریخی در فاصله حدود دو کلیومتری شهر ایج در استهبان فارس واقع شده، این پناهگاه که با توجه به پژوهشهای صورت گرفته مربوط به دوران فرا پارینه سنگی و به احتمال محل استقرار انسان در آن دوران بوده است با ارتفاع یک هزار و 454 متر از سطح دریا در ارتفاع حدود یک متری از کف دشت واقع شده است و عرض دهانه آن حدود 1/12 متر و عمق آن بیش از دو متر و مساحت کف پناهگاه حدود 25 متر مربع است.
در واقع این اشکفت و دیگر محوطه های شناسایی شده در دشت میان کوهی ایج در دوران انتقالی از دوره فراپارینه سنگی به دوره نوسنگی و استقرار دشتها توسط جوامع انسانی برای استقرارهای فصلی و دائمی مورد استفاده بوده است.
این نتیجه گیرهای اولیه براساس مجموعه مصنوعات سنگی به دست آمده از تمامی محوطه های شناسایی شده در دشت میان کوهی ایج شکل گرفته که شامل تیغه، ابزارهای تیز و خراشنده دندانه دار (روتوشدار) و ابزارهای هندسی بوده، همچنین در مجموعه های گردآوری شده آثاری از صنعت دوره زرزی و اوایل دوره نوسنگی مشاهده شده است.
استهبان از شهرستانهای استان فارس است که از شمال به دریاچه بختگان از شمال شرق و شرق به شهرستان نیریز، از جنوب به شهرستان داراب و توابع و از جنوب غربی و غرب به شهرستان فسا و آبادیهای تابعه محدود می شود.
این شهرستان دارای دو بخش مرکزی و رونیز، دو مرکز شهری ایج و رونیز و سه دهستان به نامهای خیر، ایج و رونیز و 206 آبادی است و با توجه به آثار تاریخی موجود از کهن ترین مناطق استان فارس به شمار می رود.
نظر شما