عدم هماهنگی، ضعف برنامه ریزی،توزیع نامناسب اعتبارات، ضعف فدراسیون کشتی

به گزارش خبرنگار مهر، گزارش کمیسیون فرهنگی که توسط ستار هدایتخواه در صحن علنی امروز مجلس قرائت شد به شرح زیر است: « در پی درخواست‌های مردمی جهت بررسی علل و عوامل ناکامی ورزشکاران اعزامی به بازی‌های المپیک 2008 پکن و دستور ریاست محترم مجلس شورای اسلامی و ریاست محترم کمیسیون فرهنگی مبنی بر تهیه‌ گزارشی در این زمینه، کمیته‌ تخصصی تربیت بدنی و جوانان کمیسیون فرهنگی ضمن تشکیل جلسات متعدد کارشناسی با حضور مسوولان سازمان تربیت بدنی، کمیته‌ ملی المپیک و تعدادی از مسوولان فدراسیون‌های اعزامی و استفاده از نظرات کارشناسان، جوانب مختلف امر را مورد بررسی قرار داده است که نتایج آن به شرح ذیل گزارش می‌شود:

بدیهی است بیان بررسی علل ناکامی‌های المپیک و بیان ضعف‌ها و دلایل آن نافی تلاش‌های ارزشمند صورت گرفته از سوی سازمان تربیت بدنی و کمیته‌ ملی المپیک و فدراسیون‌ها در چند سال اخیر نمی‌باشد.

پیشینه‌ حضور ایران در بازی‌های المپیک:

از سال 1948 میلادی یعنی حدود 60 سال پیش ایران در بازی‌های المپیک شرکت داشته است. در این سال تنها در وزنه‌برداری صرفا یک مدال برنز کسب نمود و پس از آن تا سال 2000 همواره این ورزش و رشته‌ ورزش کشتی مدال‌آوران المپیک برای کشورمان بوده‌اند و از این دوره به بعد، ورزش تکواندو نیز به جمع مدال‌آوران پیوست.

لکن علی‌رغم 60 سال حضور در المپیک و توسعه‌ قابل ملاحظه‌ امکانات ورزشی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران متاسفانه در کسب مدال در سایر رشته‌ها ناموفق بوده‌ایم. بررسی‌ها بیانگر این واقعیت است که کاروان اعزامی به المپیک با وجود برخورداری از امکانات مناسب‌تر نسبت به دوره‌های قبل، نازل‌ترین جایگاه یعنی رتبه‌ی 51 را در طول حضور در المپیک‌ها داشته است.

در حالی که در المپیک 1996 سئول بعد از دوران جنگ تحمیلی و در نامناسب‌ترین شرایط در جایگاه 38 قرار داشتیم و در المپیک 2000 سیدنی و 2004 آتن که وضعیت تقریبا مشابه المپیک 2008 پکن به لحاظ تعداد کل ورزشکاران شرکت کننده‌ جهان و کشورها بوده، ایران به رتبه‌های 27 و 29 دست یافته است.

اعتبارات:
اعتبارات کمیته‌ ملی المپیک در سال 1383 مبلغ 71 میلیارد ریال بوده که در سال 1384 به مبلغ 9/126 میلیارد ریال به تصویب رسیده است و 9/124 میلیارد ریال آن اختصاص یافته است که رشدی معادل 76 درصد داشته است.

در سال 1385 نیز اعتبارات با افزایش مبلغ 96 میلیارد ریال به مبلغ 9/222 میلیارد ریال رسیده که از این مبلغ 7/213 میلیارد ریال تخصیص داده شده است و 71 درصد رشد را نسبت به پرداختی سال قبل نشان می‌دهد.

در سال 1386 اعتبارات به مبلغ 4/170 میلیارد ریال مصوب گردیده که 9/157 میلیارد ریال تخصیص یافته و در این سال بودجه‌ کمیته‌ ملی المپیک 26 درصد نسبت به عملکرد سال قبل کاهش داشته است که دلیل آن حذف بودجه‌ بازی‌های آسیایی بوده است.

در سال 1387 به منظور حضور در بازی‌های المپیک مجددا اعتبارات کمیته‌ المپیک با افزایش توام بوده است و به مبلغ 4/200 میلیارد ریال بالغ شده است که نسبت به مصوب سال قبل از رشد 6/17 درصدی برخوردار است. از این مبلغ 80 میلیارد ریال در قالب ردیف متفرقه قانون بودجه صرفا برای بازی‌های المپیک پکن اختصاص داده شده است تا کسری‌های ردیف اصلی کمیته‌ ملی المپیک برطرف شود.

بنابراین ملاحظه می‌شود که در طول 4 سال - 1384 تا 1387 - کل اعتبارات مصوب کمیته‌ مذکور جمعا به مبلغ 6/720 میلیارد ریال در قانون بودجه به تصویب رسید و مبلغ 8/680 میلیارد ریال تخصیص یافته که بیانگر توجه ویژه‌ی دولت و مجلس به این موضوع و اهمیت آن می‌باشد و بدین ترتیب به طور متوسط هر ساله مبلغ 178 میلیارد ریال برای آماده‌سازی تیم‌ها در اختیار کمیته‌ی ملی المپیک قرار گرفته است و از این جهت با مشکل کمبود اعتبار مواجه نبوده است.

شایان ذکر است که تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران هیچ‌گونه اعتباری برای کمیته‌ ملی المپیک از محل اعتبارات عمومی در قوانین بودجه لحاظ نمی‌شد.

از سال 1360 این کمیته از بودجه‌های دولتی برخوردار شده که از مبلغ 45 میلیارد ریال (چهار و نیم میلیون تومان) در سال 1360 به مبلغ 4/200 میلیارد ریال در سال 1387 بالغ گردیده است و اوج افزایش‌ها مربوط به چهار سال اخیر می‌باشد.

این توجه و کمک‌ها با هدف ارتقای جایگاه ورزشی کشور در بازی‌های رسمی و مهم بین‌المللی به‌ویژه بازی‌های المپیک صورت گرفته که متاسفانه علی‌رغم توجهات لازم، نتایج به دست آمده تامین کننده‌ی اهداف مورد نظر نبوده است.

جدول اعتبارات کمیته ملی المپیک طی دوره 1387 - 1384

علل ناکامی در المپیک:
در بررسی علل ناکامی‌های المپیک 2008 پکن سعی شده است تا از دو منظر، علل و عوامل اصلی و علل و عوامل جانبی مورد نظر قرار گیرد که فهرست‌وار ذیلا بیان می‌گردد.

الف ـ علل و عوامل اصلی:
1- ضعف در برنامه‌ریزی و تدوین برنامه‌های بلندمدت و میان‌مدت و کوتاه‌مدت.

2- عدم هماهنگی و همکاری مناسب و سازنده بین مدیران سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک.

3- فقدان قدرت لازم اجرایی در کمیته ملی المپیک بر فدراسیون‌ها به دلیل عدم اختیارات مناسب.

4- عدم ارزیابی و نظارت موثر کمیته‌ ملی المپیک در مراحل پایانی آماده‌سازی تیم‌ها و ضعف مدیریت کمیته تدارکاتی بازی‌ها و کمیته‌های تخصصی فرعی در انجام وظایف.

5- انحراف برخی از فدراسیون‌ها از برنامه‌های ابلاغی سالانه کمیته ملی المپیک و عدم نظارت مناسب در این خصوص.

6- عدم بهره‌گیری مناسب از مربیان کارآمد و تونمند در برخی از رشته‌ها.

7- عدم توجه کافی و علمی به مولفه‌های روحی ـ روانی قهرمانان و ضعف در برگزاری برنامه‌های فرهنگی مناسب در اردوهای طولانی مدت و مستمر جهت رفع مشکلات فرسودگی آنان.

8- ضعف عملکرد فدراسیون کشتی در آماده‌سازی و استفاده از قابلیت‌های موجود در کشتی به عنوان یک رشته‌ی اصلی مدال‌آور.

9- توزیع نامناسب اعتبارات کمیته‌ ملی المپیک و اختصاص آن به اکثر رشته‌های غیرالمپیکی.

ب ـ علل و عوامل جانبی:

1- کم‌توجهی دولت به ورزش وزارت آموزش و پرورش به‌خصوص در مقطع ابتدایی.

2- فقدان نظام باشگاه‌داری اصولی و نظام ورزش حرفه‌ای مناسب در ایران.

3- ضعف فعالیت اکثریت فدراسیون‌ها و هیات‌های ورزشی به دلیل تقویت محوری به جای برنامه محوری.

4- فقدان هماهنگی میان نهادهای مرتبط با ورزش از قبیل وزارت کار و امور اجتماعی، شهرداری‌ها، وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و به‌خصوص سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک به عنوان متولیان اصلی هماهنگی و سیاست‌گذاری و هدایت ورزش کشور.

5- عدم توجه لازم به مقوله‌ خصوصی‌سازی و مشارکت در بخش خصوصی و تعاونی در توسعه‌ امر ورزش قهرمانی در راستای سیاست‌های اجرایی اصل 44 قانون اساسی و تکالیف برنامه چهارم توسعه.

6- فقدان برنامه‌ریزی مناسب در زمینه‌ توسعه‌ ورزش قهرمانی بانوان در چهارچوب ارزش‌های اسلامی و ملی.

7- کم‌توجهی به مقوله پژوهش‌های ورزشی و بهره‌گیری از علوم روز جهت آسیب‌شناسی، برنامه‌ریزی و ارتقای جایگاه ورزش قهرمانی.

8- عدم توجه لازم به اصلاح ساختار سازمان تربیت بدنی بر اساس قوانین و نیازهای روز جامعه.

9- وجود مدیران غیرورزشی و چندشغله در ورزش کشور.

10- عدم توجه جدی و اصولی به رشته‌های پایه و پر مدال جهت تربیت ورزشکاران مستعد.

11- عدم توجه کافی به عمومی کردن ورزش (ورزش همگانی) و اکتفا به برخی از مناسبت‌های مقطعی و تبلیغاتی

پیشنهادها:

1- رفع خلاءهای قانونی جهت تقویت ورزش قهرمانی با همکاری مجلس شورای اسلامی.

2- بازنگری و اصلاح اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی متناسب نیازهای روز و تقویت ورزش قهرمانی.

3- بازنگری و اصلاح قانون تاسیس سازمان تربیت بدنی مصوب سال 1350 متناسب با شرایط فعلی.

4- بازنگری و اصلاح و تصویب اساسنامه کمیته ملی المپیک در مجلس شورای اسلامی با رعایت اصول منشور المپیک با توجه به ملی بودن این نهاد عمومی غیردولتی.

5- تهیه و تدوین نظام باشگاه‌داری و ورزش حرفه‌ای با رویکرد خصوصی‌سازی و اجرای ابلاغیه اصل 44 قانون اساسی.

6- تهیه و تصویب نظام توسعه ورزش قهرمانی بانوان با رعایت معیارهای اسلامی و ملی.

7- نظارت بیشتر بر رسانه‌ها و مطبوعات ورزشی جهت جلوگیری از تبلیغات غیرواقع و تقویت اطلاع‌رسانی صحیح با همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان صدا و سیما.

8- تدوین سیاست‌های فرهنگی ورزش قهرمانی.

9- تقویت بعد نظارتی مجلس شورای اسلامی در جهت اعمال نظارت بر ورزش قهرمانی و اعزام‌های تیم ملی به بازی‌های رسمی بین‌المللی. »

پس از ارائه گزارش به مجلس علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه طبق آیین نامه دستگاه مربوطه باید نظرش را در باره این گزارش مطرح کند اظهار داشت: به علت کم بودن وقت فردا از سازمان تربیت بدنی دعوت می شود تا در مجلس گزارش خود را ارائه دهد.

وی افزود: طبق آیین نامه 6 نماینده داوطلب نیز به قید قرعه انتخاب می شوند تا نظرات خود را بیان کنند.