تعویض بازیکن مرد تیم انسانها با یک زن فوتبالیست!

زمین سبز، چمن مصنوعی، دروازه های سفید رنگ، توپ، محوطه جریمه، داور، ناظر مسابقه، تماشاگر؛ همه چیز آماده یک مسابقه فوتبال است. در یک طرف زمین اشرف مخلوقات در حال گرم کردن، اما در طرف دیگر، کامپیوتر، حسگر، کیت، سوکت، چرخ، فلز، نرم افزار، سخت افزار یعنی روبات.

* بازی در زمینی به ابعاد 12 در 18 متر

مسابقه ای نامانوس و نمادین در زمینی به ابعاد 12 در 18 متر میان انسان و روباتهای فوتبالیست برای شبیه سازی هدف نهایی علم روباتیک یعنی یک مسابقه حرفه ای میان فوتبالیست های حرفه ای و روبات ها در سال 2050 برگزار می شود.

* سوت آغاز بازی

انسان بازی را آغاز می کند تا نشان دهد هنوز هم پیشروتر از روبات بوده و این روبات است که باید در هر شرایط تحت نظارت انسان حرکت کند. پروفسورد گرهارد نائب رئیس فدراسیون جهانی روبوکاپ، دکتر موسی خانی رئیس کمیته ملی المپیک ایران و یکی از دانشجویان دانشگاه آزاد قزوین اعضای تیم انسان ها را تشکیل می دهند اما در طرف دیگر چهار روبات تیم MRL دانشگاه آزاد اسلامی قزوین حاضر هستند.

* حرکات نمایشی نائب رئیس فدراسیون جهانی روبوکاپ

صدای تشویق تماشاگران مسئول جهانی روبات ها را به وجد آورد به طوری که او حتی حرکات نمایشی هم انجام می داد اما روبات ها با وظایف خود آشنا هستند و به خوبی می دانند که احساس در کار آنها جایگاهی ندارد و در آینده باید در شرایط غیرقابل پیش بینی در اختیار مخلوق خود باشند!

* تعویض بازیکن مرد تیم انسانها با یک زن فوتبالیست

روباتها برای این که نشان دهند در آینده ای نه چندان دور حتی باید در امور خانه داری هم نقش داشته باشند و دهه های آینده دهه های متفاوتی است، منعی برای حضور خانم ها در مسابقه نیز ندیدند. نخستین تعویض تیم انسان ها ورود یکی از خانم های مسئول برگزاری مسابقات بود، تعویضی که با استقبال تماشاگران به خصوص خانم ها روبرو شد.

* روباتهای بازنده به 41 سال دیگر می اندیشند

اگرچه تمامی قوانین به نفع روبات های فوتبالیست برنامه ریزی شده بود اما روبات ها در مرحله آماده سازی بودند و می دانستند که هنوز 41 سال دیگر برای بازی نهایی خود با انسان ها وقت دارند! روبات ها تنها به دنبال توپ حرکت می کردند و این انسان ها بودند که گل می زدند، خوشحالی می کردند و کارت زرد و قرمز می گرفتند.

تنها این سازندگان روبات های فوتبالیست بودند که با وارد شدن به زمین مسابقه روبات های خود را نجات دادند. هم گل زدند و هم اجازه دادند تا گل بخورند تا نتیجه مسابقه در نهایت پنج بر دو به نفع انسان ها به پایان برسد.

نتیجه ای که همگان یقین داشتند هنوز اختلاف میان انسان و روبات ها بیش از آن است اما از سوی دیگر نیز بدون شک می دانستند سرعت پیشرفت دانش روباتیک آنقدر بالا است که در آینده ای نه چندان دور روبات ها بیش از پیش به انسان نزدیک شده و جایگاه ویژه ای در جامعه بشری خواهند داشت و اختلاف خود را به حداقل خواهند رساند.