درک نادرست از حرفه خبرنگاری/ پیشنهاد به مسئولان تامین اجتماعی

کامبیز نوروزی در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به نص ماده 76 قانون تامین اجتماعی درباره سخت و زیان‌آور بودن حرفه خبرنگاری گفت: یکی از مشکلاتی که در حوزه کار روزنامه‌نگاری در ایران وجود دارد این است که مسئولان درک صحیحی از آن و مشکلاتش ندارند و چه بسا درکی سنتی و ناسازگار با شرایط این حرفه از آن دارند.

وی افزود: قانونگذار در ماده 76 قانون تامین اجتماعی برای مشاغل سخت و زیان آور امتیازاتی قائل شده است اما متاسفانه به دلیل نبود همان درک درست از این نوع مشاغل، اجرای آن با مشکلاتی همراه شده است. مشاغلی سخت و زیان آور‌ند که به طور معمول دارای آثار زیانبار و مسقتیم جسمی‌اند. کار در برخی مشاغل صنعتی و مناطقی با آب و هوای بسیار سرد یا گرم و از این دست از جمله مصادیق روشن حرفه‌های مذکور است.

این حقوقدان با اشاره به نوع کار در این حرفه‌ اضافه کرد: در مورد شغل روزنامه‌نگاری این مصادیق کمتر مورد توجه قرار گرفته است. خبرنگاری یا روزنامه نگاری تقریباً یک کار شبانه‌روزی است و یک روزنامه نگار بخشی از کارش را طی ساعات رسمی موسسه مطبوعاتی‌ متبوعش انجام می‌دهد اما بنا به اقتضای شغلش بعد از ساعت کاری‌ هم، چه در زمانی که در خیابان راه می‌رود چه در زمانی که در یک مهمانی نشسته است و در سایر موارد ذهنش به دنبال سوژه و خبر است.

نوروزی گفت: بنابراین درست است که از نظر قانونی ساعت کار رسمی 44 ساعت در هفته است اما باید این ساعت کار را برای یک روزنامه‌نگار البته غیر از مواقعی که خواب است ضرب در دو کرد. نکته دیگر این است که روزنامه‌نگاری کاری است پراسترس و پراضطراب و شاید در کمتر شغلی چنین استرسی یافت شود.

وی اضافه کرد: روزنامه‌نگار مستمراً در حال مواجهه با سوژه‌های مختلف است و بسیاری اوقات این سوژه‌ها از کار روزنامه‌نگار خوششان نمی‌آید و هر آن یک روزنامه نگار ممکن است در مظان اتهام و معرض تعقیب قرار بگیرد. از سوی دیگر با اینکه روزنامه‌نگاری ظاهر خوب و آراسته‌ای دارد و حاصل کار یک روزنامه‌نگار در روزنامه‌ای شیک و یا سایتی آراسته منتشر می‌‌شود درون این حرفه به این راحتی نیست.

این روزنامه‌نگار با اشاره به تلاشهای دولتی برای حمایت از روزنامه نگاران گفت: وزارت ارشاد در دولت گذشته اقداماتی را برای اینکه حرفه روزنامه نگاری جزو مشاغل سخت و زیان‌آور معرفی شود انجام داد و خبر دارم که معاونت مطبوعاتی دولت فعلی نیز تلاشهایی را در این جهت انجام داده و می‌دهد. اما متاسفانه همان دو موردی که برشمردم یکی دیدگاهی سنتی که نسبت به این حرفه وجود دارد و دیگری عدم شناخت از ویژ‌گیهای کار روزنامه نگاری موجب شده که هنوز مراجعی مانند سازمان تامین اجتماعی، اداره کار وزارت بهداشت و وزارت کار از قرار دادن این شغل در فهرست مشاغل سخت و زیان‌آور امتناع کنند.

نوروزی با بیان اینکه "حل مشکلات معیشتی روزنامه نگاران در مقایسه با برخی دیگر از مشکلات آنها سهل تر است" تاکید کرد: در حرفه‌ای مانند صنعت نساجی، یک کارگر در معرض ذرات الیافی معلق در هوا است و همین مصداقی برای سخت و زیان‌آور بودن کار است اما در خصوص شغلهایی مانند خبرنگاری، مقامات تصمیمگیرنده با موارد سخت و زیان آور بودن این شغل خیلی آشنا نیستند.

این حقوقدان با ارائه پیشنهاداتی گفت: به نظر من بهترین راه حل این است که مراجعی مانند سازمان تامین اجتماعی، اداره کار وزارت بهداشت و وزارت کار اولاً توجه دقیق‌تری به مفاهیم کیفی مربوط به سخت و زیان آور بودن این شغل داشته باشند چرا که در بسیاری موارد بحث به مسائل روحی و روانی برمی‌گردد و دوماً به صورت عملی وارد کار کارشناسی برای شناخت این حرفه شوند و مدتی با خبرنگاران در محیط کارشان نشست و برخاست کنند تا بدانند که یک خبرنگار در چه شرایطی کار می‌کند.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه معرفی روزنامه نگاری به عنوان شغل سخت و زیان آور برای سازمان‌هایی مانند تامین اجتماعی هزینه‌هایی در پی دارد، معمولاً اینگونه سازمانها از انجام این عمل استنکاف می‌کنند که در این راستا، پیگیریهای وزارت ارشاد برای احقاق حق خبرنگاران بسیار مهم خواهد بود.