نانو لوله های کربنی عامل جدید آلودگی محیط زیست!

به گزارش خبرگزاری مهر، نانولوله های کربنی با وجود اینکه همچنان با محدودیت عملکردی مواجهند طی 15 سال گذشته نقشی بسیار پر رنگ را در پروژه های علمی به عهده داشته اند. نتایج تحقیقات اخیر نشان می دهد که جدا از خواص مطلوب مکانیکی و الکتریکی، این نانو ذرات از خصوصیات زیان آوری نیز برخوردارند.

یکی از جنبه هایی که تا به حال توجه زیادی به آن نشده است توسط محققان مرکز درسدن روزلدورف مورد بررسی قرار گرفته است. به گفته متخصصان این مرکز در صورتی که در آینده موارد استفاده از مواد و محصولاتی که در آنها از نانو لوله های کربنی استفاده شده است افزایش یابد، احتمال پخش شدن این مواد در طبیعت طی فرایندهای تولید، استفاده و بازیافت افزایش یافته و آلودگی شدید زیست محیطی را به همراه خواهند داشت.

یکی از مهمترین شیوه هایی که نانولوله های کربنی می توانند به محیط زیست راه پیدا کنند آب است. در مناطق منشا قرار گیری پسماندهای صنعتی فیبرهای کربنی سست با قطری کمتر از 50 نانومتر به سختی در آب حل می شوند. در نگاه اول این ذرات توانایی حرکت به آبهای زیرزمینی و دریاچه ها را نخواهد داشت و به سرعت ته نشین می شوند. با این حال در صورت تغییر ساختار سطحی نانو لوله های کربنی می توانند محلول کلوئیدی به وجود آورند.

این تغییر در سطح ماده می تواند به صورت عمد و به عنوان مرحله ای از تولید ماده و یا به واسطه فرایندهای طبیعی به وجود آیند. محلول کلوئیدی محلولی است که در آن ماده غیر قابل حل به صورت یکنواخت در مایعی حلال پخش شود. در این شکل از محلول ذرات کربنی می توانند به هر محیط مایعی وارد شوند و در عین حال امکان تخریب دیواره سلولها به واسطه این نانو کربنها و ورود آنها به داخل سلولهای انسانی و جانوری نیز وجود دارد.

دانشمندان بر روی نانو لوله های کربنی در حالت طبیعی و حالت تغییر یافته مطالعه کرده و دریافتند که ذرات تغییر یافته نور را با شدت بیشتری منعکس می کنند. دانشمندان همچنین برای اولین بار شواهدی را مبنی بر جذب نانو لوله های کربنی توسط ذرات اورانیوم که در آب و محیط زیست به وفور یافت می شود ارائه کردند.

در عین حال مشخص شد که میزان اورانیوم در مقابل میزان نانو لوله های معمولی و تغییر نیافته رو به افزایش است. به همین دلیل دانشمندان اعلام کردند که در صورت قرار گیری نانو ذرات کربنی در محیط زیست، این مواد بر روی میزان ذرات اورانیوم حامل موجود در آبهای طبیعی و سیستمهای بیولوژیکی تاثیر چشمگیری خواهد گذاشت.

بر اساس گزارش ساینس دیلی، اتصال قدرتمند ذرات کربنی و اورانیوم و دیگر فلزات سنگین را می توان در راهی مثبت نیز مورد استفاده قرار داد.

به گفته دانشمندان با استفاده از خصوصیات این ذرات می توان ذرات فلزی سنگین را از آب جدا کرد که در حال حاضر این شیوه به دلیل نیاز سرمایه زیاد به عنوان جایگزین موثر سیستمهای پالاینده آب تعیین نشده است.