تنگ چنگ، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه چین در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن بیان این مطلب گفت: ادبیات معاصر ایران در کشور چین مخاطبی ندارد چرا که هم ترجمه از این آثار کم است و هم تفکراتی که بر ادبیات این دوره حاکم است به دل یک مخاطب چینی نمی‌نشیند.
وی افزود: چینیها به ادبیات کلاسیک ایران علاقه زیادی دارند بویژه داستانهای نظامی گنجوی در چین مخاطبان زیادی دارد. مردم چین با "داستان بهرام گور" همذات‌پنداری خوبی دارند و به نظرشان این داستان جذابترین داستان دنیاست. چون این داستان با یک نمایش سنتی چین به نام "رقص شیر" ارتباط عمیقی دارد.
تنگ چنگ یادآور شد: در داستان بهرام گور شاهزاده تاج شاهنشاهی را از میان دو شیر نر و ماده می‌رباید و در رقص سنتی چین نیز بازیگر باید گوی ابریشمی را از میان دو شیر بردارد.
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه چین در ادامه تصریح کرد: اگر چه پژوهش زیادی نشده تا بدانیم که آیا این سنت از ایران وارد شده است یا نه ولی یکسان بودن تلفظ واژه شیر در هر دو کشور نشان‌دهنده ارتباط عمیق بین داستان "بهرام گور" و آیین "رقص شیر" است. این واژه از زمان حکومت سلسسله "تانگ" در چین (یعنی مقارن با حکومت اشکانیان در ایران) وارد ادبیات ما شده است.
وی با بیان اینکه مخاطبان چینی به دلیل اینکه ایران نیز مانند کشور آنها تمدنی چند هزار ساله دارد بیشتر علاقمند به تاریخ این کشور هستند گفت: در چین مطالعات فرهنگی و تاریخی ایران در دانشگاهها توسعه یافته است و کتابخوانان چینی اغلب به مطالعات تاریخی و فرهنگی درباره ایران علاقه دارند.
تنگ چنگ افزود: در مجموع ادبیات ایران بعد از مشروطه با اقبال چینیها مواجه نشده است و تنها ادبیات کشورهای عربی است که در چین طرفدار دارد. دلیل این امر واضح است. در چین استادانی و مترجمانی که به زبان و ادبیات فارسی مسلط باشند معدود هستند در حالی که استادان زبان ادبیات و عرب فراوانی هستند که در دانشگاههای چین تدریس می‌کنند.
نظر شما