به گزارش خبرنگار مهر، فیلم تبلیغاتی میرحسین موسوی به کارگردانی مجید مجیدی یکی از مجموعه فیلم‌های تبلیغاتی است که درباره این نامزد ریاست جمهوری ساخته شده است. فیلم در بخش‌هایی قالب داستانی دارد و با روایت زندگی و دوران کودکی نخست وزیر سابق از زبان خودش شروع می‌شود. صدای موسوی روی تصایر شنیده می‌شود و عکس‌های قدیمی ریشه‌های خانوادگی موسوی را نشان می‌دهد.
کارگردان می‌توانست این قالب را حفظ کند و تصاویر موسوی در حالی که مقابل دوربین نشسته و به سئوال‌ها پاسخ می‌دهد را حذف کند، اما این اتفاق نمی‌افتد و فیلم در بخش‌هایی از این قالب تکراری استفاده می‌کند. مقایسه این نماها با بخش‌هایی که دوربین تصاویری متفاوت به مخاطب نشان می‌دهد مثل زمانی که موسوی کنار جاده ایستاده و به دوردست خیره شده، یا زمانی که یک جانباز از خاطره مشترکش با نخست وزیر سابق در جبهه می‌گوید و نمونه‌هایی از این دست موفق است.
فیلم انتظاری که از نام و سوابق سازنده‌اش وجود دارد برآورده نمی‌کند و تصویری بیش از آنچه از موسوی در این سال‌ها در ذهن دوستداران و منتقدانش شکل گرفته برای مخاطب ندارد. مجیدی هم مانند جواد شمقدری به خلوت شخصیت اصلی فیلمش نزدیک نمی‌شود و بخشی قابل توجه از فیلم را به واکنش مردم و حضور موسوی میان طرفدارانش اختصاص داده است. تصاویری که معمولا کارکرد و تاثیری کوتاه مدت دارند و سریع تکراری می‌شوند.
با این همه، فیلم لحظه‌هایی جذاب دارد که ذوق و خلاقیت مجیدی را نشان می‌دهد و در این سکانس‌ها است که امضای کارگردان را پای یک فیلم تبلیغاتی که باید پیام‌هایی خاص به مخاطبش منتقل کند، می‌شود دید. یکی از بهترین فصل‌های فیلم استفاده هوشمندانه از تصاویر آرشیوی است. به ویژه تصویری که نخست وزیر دهه 60 را میان وزیران در محضر امام خمینی (ره) نشان می‌دهد.
جدا از جذابیت این تصاویر که ارزش تاریخی دارند، تطابق محتوایی این تصاویر با مضمون و هدف اصلی فیلم قابل توجه است. استفاده از رنگ و نور در ساختمان بصری فیلم هم از ویژگی‌های مثبت آن است. نماهای پایانی که با صدای سالار عقیلی همراه است و فضایی شاد و امیدبخش دارد و تاثیرگذاری فیلم را بیشتر می‌کند.
مجیدی روندی رو به اوج برای فیلم طراحی کرده، ضرباهنگ فیلم به مرور بیشتر و سریعتر می‌شود و فیلم در اوج به پایان می‌رسد، اما می‌شد از مواد و مصالحی که وجود داشت استفاده بهتری کرد. فیلم به حضور زهرا رهنورد همسر موسوی اشاره‌ای نمی‌کند و از این ویژگی مهم به راحتی عبور می‌کند.
فیلمساز به حضور سیدمحمد خاتمی در کنار این نامزد ریاست جمهوری بی‌اعتنا است و از حمایت هنرمندان تصویری به مخاطب نشان نمی‌دهد. بسیاری از اتفاق‌هایی که می‌توانست تاثیرگذاری فیلم را بیشتر کند در آن اثری نمی‌توان دید. فعالیت‌های هنری نخست وزیر پیشین، حضور در فرهنگستان هنر و ارتباط موثر با هنرمندان می‌توانست جلوه‌هایی تازه به فیلم بدهد اما فیلمساز از این امتیازها استفاده نکرده است.
با وجود ضعف‌هایی که این فیلم مستند دارد، پرهیز کارگردان از احساسات‌گرایی صرف و سطحی از مهمترین امتیازهای این فیلم است. فیلمساز در خدمت واقعیت است و می‌کوشد از این طریق بر مخاطب تاثیر بگذارد.
نظر شما