شوکه شدم. نمی دانستم چه بگویم. پشت میزم که نشستم، به یکباره به یاد سقوط هواپیمای سی 130 افتادم که تعدادی زیادی از خبرنگاران و عکاسان در آن پرواز ناتمام به شهادت رسیدند. مجتبی رو که همیشه لبخند می زد، تاکنون به ناراحتی آن روز ندیده بودم و دیگر هم نخواهم دید. واقعا روز بسیار تلخی بود و مجتبی برای دوستان و همکاران دیروز خود اشک می ریخت و قابل کنترل هم نبود.
... و اما امروز او به همکار دیروز ما تبدیل شده است. واقعا سخت و بسیار تلخ است؛ گروه عکس "مهر" بدون مجتبی. بیش از شش سال است که شبانه روز باهم بودم؛ عضو خانواده بزرگ مهر. انصافا مجتبی یکی بود؛ آرام و صادق.
یک خاطره از آقا مجتبی
یک روز بهاری بود. قصد داشتم به همراه یکی از دستگاههای اجرایی به سفر کاری بروم. وارد فرودگاه مهرآباد که شدم تابلوی اعلام اطلاعات پروازی از تاخیر پرواز تهران- بندرعباس خبر داد.
چندین ساعت پروازمان به تاخیر افتاد تا اینکه خبردار شدیم : هواپیمای بوئینگ 707 یکی از شرکتهای هواپیمایی دچار سانحه شده است.
عکس: خبرگزاری مهر - مجتبی تکین
عقربه های ساعت بامداد اول اردیبهشت 84 را نشان می دهد. من به سرعت با مجتبی و کاوه اشتهاردی (مدیر خبر آن زمان مهر ) تماس گرفتم و هر دوی آنها 15 دقیقه طول نکشید که خود را به محل سانحه رساندند. مجتبی برای عکس گرفتن و انتشار سریع آن آرام و قرار نداشت.
... و اما امروز باید بنویسم : خداحافظ مجتبی. سخت است و شاید از سخت ترین روزهای کاری من در مهر. بچه ها هنوز باور ندارند دیگر مجتبی نیست و باید کار کردن بدون وی را تجربه کنند.
من هم به نوبه خود این واقعه را به خانواده مجتبی تکین و خبرگزاری مهر تسلیت عرض می نماییم.
--------------------------
مجتبی قمری وفا
نظر شما