واگذاری ارکستر موسیقی ملی به بنیاد به نفع ارکستر نیست

فاضل جمشیدی با بیان این مطلب به خبرنگار مهر گفت : از آنجا که دفتر موسیقی ارشاد بودجه مستقیم خود را از دولت دریافت می کند و بنیاد رودکی به شکل نیمه دولتی بخشی از هزینه هایش را باید از طریق ایجاد درآمد زایی تامین کند به طور حتم واگذاری ارکستر ملی به بنیاد رودکی از نظر مالی مشکلاتی را برای آن ایجاد خواهد کرد.

این خواننده که قبلا با ارکستر موسیقی ملی همکاری داشته است درادامه افزود:  مشکل اصلی ارکستر موسیقی ملی ایران نداشتن بخش اداری اجرایی قوی برای برنامه ریزی و حل مسائل پیرامونی آن است و اساسا هر ارکستری باید بخش اداری اجرای اش از سه قسمت بازاریابی، تبلیغات و مسئول برنامه ریزی برخوردار باشد تا رهبرارکستر بتواند تنها به مسائل فنی گروهش بپردازد نه اینکه شخصا تمام مشکلات ارکستر را حل کند. متاسفانه چنین ساختاری پیرامون ارکستر ملی وجود ندارد و همین موضوع باعث بروز مشکلاتی شده که در حال حاضر شاهد آن هستیم.

جمشیدی همچنین تصریح کرد: به اعتقاد من اگر این سه بخش وجود داشته باشد ارکستر ملی می تواند به یک سازمان با سود دهی بسیار بالا تبدیل شود که حتی نیاز به کمک های مالی دولتی نیز نخواهد داشت. اما با توجه به شرایط موجود کنونی قطعا نیاز به کمک های بیشتر دولتی وجود دارد.

این عضو کانون خوانندگان همچنین افزود: من از سال 79 با ارکستر ملی و آقای فخرالدینی همکاری داشته ام و اعتقاد دارم ارکستر ملی با همه اتفاقات پیرامونی اش قطعا یکی از تاثیر گذارترین گروه های در صحنه موسیقی ایران است و هر خبر حاشیه ای درباره آن بر روند موسیقی ملی ما تاثیر خواهد گذاشت. به همین دلیل مسئولان برای رفع مشکلات و حفظ آن باید تمام تلاش خود را انجام دهند.

وی همچنین تصریح کرد: وجود فرهاد فخرالدینی برای ارکستر ملی به دلیل شخصیت اجتماعی، قابلیت های بالای هنری برای ارکستر ملی غنیمت محسوب می شود. از سوی  دیگر خود ارکستر ملی نیز به دلیل  قابلیت های خاص یک ارکستر بزرگ، و ارتباط خاص و منحصر به فرد نوازندگان با فخرالدینی جایگاه ویژه ای دارد. این ارکستر به دلایلی که در بالا عنوان شد کارکردی چند منظوره دارد و در فضای کنونی موسیقی ایران یک جویبار مهم برای موسیقی ما تلقی می شود.

وی در ادامه با اشاره به دلایل کناره گیری فخرالدینی از ارکستر ملی تصریح کرد: ارکستر ملی از زمان تاسیس خود تا کنون دچار مشکلات فراوانی بوده که عمده آنها به رابطه بین ارکستر و بخش مدیریتی باز می گردد. دو انتظار از مدیریت ارکستر ملی وجود داشته است که باید اولا در حوزه راهکارهای اداری و اهداف سازمانی راه را برای ارکستر هموار کند؛ دوما حلال مشکلات صنفی اعضای آن باشد. وقتی مدیریت این کار را انجام ندهد قطعا نظیر مشکلاتی که امروز پیرامون ارکستر ملی وجود دارد رخ می دهد.

فاضل جمشیدی در پایان گفت: البته من اعتقاد دارم گسترش دایره ارتباط موسیقیدان های مختلف با ارکستر ملی، آسیب پذیری آن را کاهش می دهد. یعنی باید تعداد زیادی از موسیقیدان ها با ارکستر ملی همکاری کنند و برای آن آهنگسازی کنند تا روند حرکتی ارکستر روانتر شود.