رضا درستکار به خبرنگار مهر گفت: تمایل منتقدان به فیلمنامه‌نویسی و فیلمسازی ناشی از کاهش جذابیت در حوزه نقدنویسی است. زمانی که متوجه می‌شویم بیان واقعیات باعث ایجاد دلخوری و توهم در مخاطبان نقد می‌شود از پرداختن به نقد دلزده و دلسرد شده و با توجه به تجربه چند ساله و شناخت کامل سینما به سراغ شاخه‌های دیگری آن می‌رویم .
وی افزود: در حوزه نقدنویسی با دو دسته مخاطب روبه رو هستیم. دسته اول مخاطبان تلویزیون و سینما هستند که ازمنتقدان انتظار نقد دقیق وموشکافانه دارند و دسته دوم که حساسیت بیشتری به نقد‌های نوشته شده دارند، سینماگران، مدیران سینمایی و دست‌اندرکاران هستند که متاسفانه میانه خوبی با حوزه نقدنویسی ندارند.
این منتقد و روزنامه‌نگار ادامه داد: ازمنظر ادبیات، ایران یکی از کشورهای اول دنیا است، اما با وجود پشتوانه‌های فرهنگی غنی، در مقطع کنونی در حوزه نقد وادبیات با بی‌انگیزگی منتقدان که ناشی از بی‌توجهی مسئولان به جایگاه آنها است، روبه رو شده ایم. تاثیر جریان فرهنگی از منظر ادبی بسیار قوی است و این نیاز کاملا احساس می‌شود، اما نویسنگان این حوزه تشویق و تائید نمی‌شوند.
درستکار گفت: تجربه ثابت کرده که رابطه نزدیکی میان نقد وفیلمسازی وجود دارد و رانده شدن منتقدان از اقلیم نقد باعث گرایش آنها به فیلمسازی و فیلمنامه‌نویسی شده است. تجربه منتقدان به آنها در ساخت فیلم کمک می‌کند و اثر خلق شده محصول تجربیات آنها است .
این مستندساز در پایان گفت: هنگامی که منتقدان اقدام به تولید آثار سینمایی یا فیلم‌های مستند می‌کنند توقع مخاطبان و سینماگران از اثر تولید شده بسیار بالااست و این انتظار بیش از توانایی منتقدان است. من به عنوان یک منتقد مستندساز تمام تلاش خود را برای ارائه اثری با سطح کیفی بالا به کار می‌گیرم و از سینماگران توقع دارم از منتقدان توقع سخت‌ترین نقدها را داشته باشند، منتقدان هم انتظار جدی‌ترین نقدها را دارند.
نظر شما