به گزارش خبرنگار مهر، دانشگاه ایالت میشیگان در سال 1817 با عنوان دانشگاه میشیگانیا در دیترویت آمریکا تاسیس شد و بعدها به دانشگاه ایالت میشیگان تغییر نام داد. در مدت 192 سال فعالیت این موسسه آموزش عالی معتبر آمریکایی 19 استاد برتر بر کرسی ریاست این دانشگاه تکیه زده اند (یک رئیس پیش از تشکیل اداره ریاست، 13 رئیس پس از تشکیل اداره ریاست و پنج سرپرست). دانشگاه میشیگان در طول 600 برنامه آکادمیک 26 هزار و 83 دانشجوی لیسانس و 14 هزار و 959 فارغ التحصیل دارد و همه ساله در حدود پنج هزار و 600 دانشجوی جدید از میان حداقل 30 هزار متقاضی در این دانشگاه پذیرش می شوند. پذیرش شدگان که 42 درصد از متقاضیان را تشکیل می دهند از تمام 53 ایالت آمریکا و بیش از 100 کشور دنیا انتخاب می شوند.
در حدود 65 درصد از دانشجویان دوره لیسانس در کالج ادبیات، علوم و هنر پذیرفته می شوند و در حدود 20 درصد از آنها در کالج مهندسی ثبت نام می کنند. این دانشگاه تربیت هفت برنده جایزه نوبل را به عهده داشته است.
سازمان و مدیریت
هیئت امنای دانشگاه میشیگان در 18 مارس 1837 تشکیل شد. این هیئت از هشت عضو تشکیل شده است که دوره عضویت آنها 8 سال به طول می انجامد.
رئیس دانشگاه میشیگان مهمترین پست اجرایی این دانشگاه به شمار می رود. از سال 1850 اداره ریاست در اساسنامه این دانشگاه گنجانده شد.
13 مدرسه لیسانس و دانشکده زیر نظر ریاست دانشگاه اداره می شوند که مهمترین آنها کالج ادبیات، هنر، علوم و کالج مهندسی است.
روسای دانشگاه میشیگان
1- جان مونتیث
اولین رئیس دانشگاه نوپای میشیگانیا که از زمان تاسیس این دانشگاه در 1817 تا 1821 (4 سال) ریاست این دانشگاه را به عهده داشت جان مونتیث بود. پس از پایان دوره ریاست مونتیث دیترویت را ترک کرد و در کالج همیلتون به مقام استادی رسید. بین سالهای 1821 تا 1850 و پیش از تاسیس اداره ریاست این دانشگاه، هیئت امناء مدیریت این دانشگاه را به عهده داشت.
2- هنری فیلیپ تاپن
هنری فیلیپ تاپن اولین رئیس رسمی دانشگاه میشگیان است که بین سالهای 1852 تا 1863 (11 سال) اداره این دانشگاه را به عهده گرفت. وی استاد فلسفه دانشگاه نیویورک و بزرگترین مولف و منتقد کتابهای آموزش عالی آمریکا بود. وی یکی از مدافعان مدل آلمانی آموزش دانشگاهها به شمار می رفت. وی به دلیل اختلاف نظرهایی که با هیئت امنای دانشگاه داشت شخصا در سال 1863 از سمت خود استعفاء کرد.
3- اراتسون اوتیس هاون
اراتسون اوتیس هاون دومین رئیس میشیگان پس از تاسیس سیستم جدید ریاستی میشیگان بود که بین سالهای 1863 تا 1869 (6 سال) در کرسی ریاست این دانشگاه قرار داشت. وی استاد لاتین، تاریخ و ادبیات این دانشگاه بود که پس از استعفای تاپن به پست ریاست رسید.
4- هنری سیمونز فرایز
هنری سیمونز فرایز سرپرست دانشگاه بین سالهای 1869 تا 71 (3 سال)، 1880 تا 82 ( دو سال) و 1887 (یکسال) بود. وی استاد زبان و ادبیات لاتین این دانشگاه از 1854 تا 1889 بود و در مجموع سه بار به عنوان رئیس موقف (سرپرست) منصوب شد. در دوره سرپرستی وی دو اقدام مهم در این دانشگاه انجام شد که اولی پذیرش زنان در این دانشگاه در 1870 و دیگری تاسیس سیستم دیپلم پذیرش بود.
5- جیمز باریل آنجل
جیمز باریل آنجل سومین رئیس این دانشگاه بین سالهای 1871 تا 1909 (38 سال) بود. وی همچنین طولانی ترین دوره ریاست در دانشگاه میشیگان را به نام خود ثبت کرده است. در دوره ریاست وی، تعداد ثبت نام کنندگان در این دانشگاه از هزار و 100 دانشجو به پنج هزار دانشجو رشد کرد.
6- هری برنز هاچکینز
هری برنز هاچکینز بین سالهای 1909 تا 1920 (11 سال) ریاست این دانشگاه را به عهده داشت. وی رئیس دپارتمان حقوق بود و به پس از پایان دوره ریاست آنجل، سرانجام هیئت امناء تصمیم گرفت هاچکینز را به عنوان رئیس انتخاب کند.
7- ماریون لی- روی برتون
پنجمین رئیس دانشگاه میشیگان که از 1920 تا 1925 (5 سال) عهده دار ریاست این دانشگاه بود ماریون لی- روی برتون نام داشت. وی که پیش از آن رئیس دانشگاه مینه سوتا بود در 1925 در اثر حمله قلبی در گذشت و بدین ترتیب دوره ریاستش بر میشیگان به 5 سال محدود شد.
8- آلفرد هنری لیود
آلفرد هنری لیود رئیس موقف (سرپرست) دانشگاه میشیگان از فوریه تا سپتامبر 1925 بود.
9- کلارنس کوک لیتل
کلارنس کوک لیتل ششمین رئیس دانشگاه میشیگان که از 1925 تا 1929 (4 سال) در این پست بود. وی در زمان انتصاب به این سمت تنها 36 سال داشت. وی محقق سرطان شناسی بود.
10- الکساندر گرنت راثون
الکساندر گرنت راثون تنها چند هفته قبل از بحران اقتصادی بزرگ آمریکا در 1929 به عنوان هفتمین رئیس دانشگاه میشیگان انتخاب شد. وی مدرک دکتری خود را در رشته جانورشناسی در 1906 از دانشگاه میشیگان دریافت کرده بود. وی ریاست این دانشگاه را از 1929 تا 1951 (22 سال) و به خصوص در دوره "افسردگی بزرگ" جنگ جهانی دوم به عهده داشت.
11- هارلان هچر
هارلان هچر استاد انگلیسی دانشگاه ایالت اوهایو بود و سپس از 1951 تا 1967 (16 سال) ریاست میشگان را عهده دار شد. در زمان ریاست وی، تعداد دانشجویان از 23 هزار نفر به 41 هزار نفر رسید.
12- رابین رایت فلمینگ
رابین رایت فلمینگ رئیس دانشگاه ویکونسین و استاد روابط کار در ژانویه 1968 رئیس دانشگاه میشیگان شد و از این سال تا 1979 (11 سال) بر این پست باقی ماند.
13- آلن فردریک اسمیت
آلن فردریک اسمیت استاد مدرسه حقوق و معاون رئیس در امورات آکادمیک بود که یکسال به عنوان سرپرست انتخاب شد.
14- هارولد تفلر شاپیرو
هارولد تفلر شاپیرو دهمین رئیس دانشگاه میشیگان است که از 1980 تا 1987 (7 سال) رئیس این دانشگاه بود. وی در کانادا متولد شد و در دانشگاه پرینستون تحصیل کرد سپس در سال 1964 به دپارتمان اقتصاد دانشگاه میشیگان ملحق شد.
15- جیمز جانسون دارستد
جیمز جانسون دارستد از 1988 تا 1996 (8 سال) به عنوان یازهمین رئیس این دانشگاه به فعالیت مشغول بود. وی مهندس هسته ای بود که پیش از آن ریاست کالج مهندسی دانشگاه میشیگان را به عهده داشت. در زمان ریاست وی در این دانشگاه برنامه آکادمیک آماده سازی دانشجویان برای اقتصاد جهانی و انقلاب اطلاعات آغاز شد.
16- هامر ای. نیل
هامر ای. نیل در ژانویه 1996 به عنوان سرپرست انتخاب شد. وی دکتری خود را در رشته فیزیک از دانشگاه میشیگان در سال 1966 دریافت کرده بود و در سال 1993 به عنوان معاون تحقیقاتی رئیس دانشگاه انتخاب شد.
17- لی سی. بالینگر
لی سی. بالینگر از 1996 تا 2001 (پنج سال) به عنوان دوازدهمین رئیس بر کرسی ریاست این دانشگاه تکیه زد. در سال 1972 به عنوان استادیار مدرسه حقوق وارد میشیگان شد و در پی انتشار چندین تالیف از وی از 1987 تا 1994 به عنوان رئیس این مدرسه برگزیده شد و پس از پایان دوره ریاست خود در این دانشگاه، میشیگان را به قصد ریاست دانشگاه دارتمورث ترک کرد. وی همچنین ریاست دانشگاه کلمبیا را به عهده داشت.
18- جوزف وایت
جوزف وایت در سال 2002 به عنوان سرپرست انتخاب شد. وی استاد مدیریت بازرگانی مدرسه بازرگانی دانشگاه میشیگان بود. از 1991 تا 2001 رئیس مدرسه بازرگانی این دانشگاه شد. وایت دکتری خود را هم از این دانشگاه دریافت کرده است.
19- مری سو کلمن
مری سو کلمن رئیس فعلی دانشگاه است که در اول آگوست 2002 به عنوان سیزدهمین رئیس و اولین رئیس زن دانشگاه میشیگان انتخاب شد. وی همچنین تا سال 1995 ریاست دانشگاه آیووا را به عهده داشت و همچنین استاد کالج پزشکی بیو شیمی آیووا و استاد علوم بیولوژی کالج هنرهای آزاد بود. کلمن مدرک لیسانس خود را در شیمی از کالج گرینل و دکتری خود را در بیو شیمی از دانشگاه کارولینای شمالی دریافت کرد و فوق دکتری خود را در دانشگاه کارولینا و دانشگاه تکزاس در آستین به دست آورد.
به گزارش مهر، بررسی مدیریت در دانشگاه معتبری چون میشیگان و موفقیتهای قابل توجه این دانشگاه به خصوص در رده بندی های دانشگاههای دنیا و تحقیقات مهم علمی نشان می دهد ثبات مدیریتی و برنامه ریزیهای بلند مدت و کاملا علمی تا چه اندازه می تواند در موفقیتهای یک دانشگاه موثر باشد.
نگاهی گذرا به مدیریتهای دانشگاه میشیگان نشان می دهد مدیریتها به واسطه تغییر دولتها تغییر نکرده اند و آنچه در این دانشگاه و دانشگاههای مطرح دنیا از ارزش بسزایی برخوردار است حرکت بر مبنای علمی حتی در بخش مدیریتی است.
گروه حوزه و دانشگاه خبرگزاری مهر روز یکشنبه در ادامه این سلسه گزارشها به بررسی مدیریت دانشگاه فلوریدا می پردازد. در این سلسله گزارشها به بررسی دانشگاههای ایران نیز پرداخته می شود.
نظر شما