اختلال در یادگیری واژگان؛ شایعترین اختلال نورلوژیکی دنیای امروز

به گزارش خبرگزاری مهر، افرادی که از دیسلکسی یا اختلال در یادگیری واژگان رنج می برند در ایجاد تمایز میان حروف "ب" و "پ"، "د" و "ک"، "م" و "ن" و "ز" و "ر" مشکل دارند. این افراد ممکن است واژه "روزنه" را به جای "روزانه" بنویسند و یا از هجای "نی" به جای هجای "این" استفاده کنند.

این اختلال یک بیماری نیست بلکه نوعی ناتوانی است. این افراد در رمزگشایی علائم نوشتاری در سطح بینایی مشکل دارند و همچنین قادر به تمایز آواهای واژگان و رمزگشایی جنبه های آواشناسی آنها نیستند.

به گفته محققان تنها یک نوع دیسلکسی وجود ندارد بلکه حداقل دو نوع از این ناتوانی شایع است که شامل نوع تکاملی (وراثتی) و نوع اکتسابی است. این دو نوع، درجه ها و نتایج مختلفی دارد و در هر فرد به روش متفاوتی ظاهر می شود.

این مشکل مربوط به روش کار مغز و فضاهای مختلف سازگار با عملکردهای دیدن و شنیدن است.

زمانی این اختلال تقریبا وجود نداشت. در سال 1895 یک چشم پزشک به نام "جیمز هاینشلوود" این اختلال را کشف کرد و عنوان "کوری واژگانی" را برای آن برگزید. اما نتوانست علت این ناتوانی را درک کند چرا که در چشم افرادی که از این اختلال رنج می بردند هیچ مشکلی وجود نداشت.

تا پایان قرن نوزدهم افرادی که خواندن و نوشتن را می دانستند در اقلیت بودند و بیشتر جمعیت به بیسوادی خود ادامه می دادند.

اما امروزه تقریبا نادیده گرفتن حروف و اعداد غیر ممکن است. اکنون که رایانه و تلفن همراه برای نوشتن و رمزگشایی جملات، تقریبا برای همه به صورت یک اجبار درآمده است دیسلکسی نیز به یک نقص بسیار گسترده تبدیل شده است.

در عصر رایانه در بسیاری از کلاسهای مدارس راهنمایی و دبیرستان تعداد بسیاری از افراد متاثر از دیسلکسی وجود دارند. در حقیقت می توان گفت فناوریهای نوین این ناتوانی را ایجاد و یا حداقل آن را آشکار کرده اند. به طوری که این اختلال امروزه تبدیل به یک مشکل اجتماعی و فرهنگی شده است.

 در مدرسه به دانش آموزان واکه های (حروف مصوت) آموزش داده می شود که پایه زبان به شمار می روند. تا پایان سال اول دبستان و تقریبا بعد از گذشت 9 ماه از مدرسه، 90 درصد از کودکان می توانند یک کتاب داستان ویژه سن خود را بخوانند.
این در حالی است که بشر بزرگسال امروز در جامعه ای زندگی می کند که کمتر از همیشه کتاب می خواند و برای نوشتن از نرم افزارهای مختلفی که روی رایانه و تلفن همراه نصب می شود استفاده می کند. همین مسئله موجب می شود که دیسلکسی اکتسابی به شدت در سراسر جهان گسترده شود.

به علاوه متنهایی که هریک از افراد امروزه ملزم به خواندن آنها هستند بیش از همیشه کوتاه و مختصر شده اند و  به خاطر تمام این دلایل دیسلکسی به عنوان ناتوانی دوران پست مدرن معرفی شده است.

ساموئل اورتون دانشمندی که بین سالهای 1920 تا 1930 دریافت که مشکل این نوع "کوری" به عملکرد عجیب مغز باز می گردد در یکسری از مطالعات فرضیه ای را مطرح کرد که این اختلال را به چپ دستی متصل می کرد. امروزه این فرضیه کاملا رد شده است.

علم مدرن مشخص کرده است که مغز، دستگاهی که با آن دنیای پیرامون خود را می شناسیم می تواند با متدهای برپایه تمرینات ذهنی و بازی با کلمات این مشکل را حل کند، اگر دنیای ارتباطات ذخیره واژگانی مغز را نابود نکند.