به گزارش خبرنگار گروه دين وانديشه خبرگزاري " مهر" اين همايش در سه محور كلي زندگي نامه و شخصيت ارموي؛ تحليل آثار و مطالعات تطبيقي برگزار مي شود . هر يك از اين سه محور كلي خود داراي بخشهاي فرعي اي همچون : زندگي و شخصيت ارموي؛ استادان ، شاگردان و پيروان ارموي ؛ اوضاع و احوال تاريخي؛ تجزيه و تحليل آثار صفي الدين( زيبايي شناسي سبك شناسي و... ) ؛ نسخه شناسي آثار ارموي؛ ابداعات صفي الدين در موسيقي و ... است . زبانهاي رسمي اين همايش فارسي، عربي، انگليسي و فرانسوي است .
صفي الدين ارموي، عبدالمومن ابن يوسف ابن فاخر ( در گذشت 693 ه. ق / 1294م در بغداد) نظريه پرداز بزرگ موسيقي و آهنگ ساز و موسيقيدان ايراني. خاندانش از شهر اروميه بودند، ولي خود او در شهر بغداد زاده شد( يا دست كم در خردسالي با خانواده اش به بغداد رفت). در مدرسه مستنصريه بغداد به تحصيل پرداخت و به دربار مستعصم ( درگذشت 656 ه. ق/ 1258م) آخرين خليفه عباسي پيوست. هر چند ابتدا به كار خوشنويسي، كتابداري و منشي گري براي مستعصم مشغول بود، ديري نگذشت كه نديم، عود نواز و موسيقيدان برجسته‌ي دربار او گرديد.
پس از استيلاي هولاكو بر بغداد، صفي‌الدين، خانواده و اموالش به سبب آوازه‌ي بلند او در موسيقي، از خطر قتل و تاراج ايمن ماندند؛ و ساليانه ده هزار دينار مقرري براي وي تعيين شد. او نزد علاءالدين عطاملك جويني ( 622-681 ه . ق ) مولف كتاب جهان گشاي كه از سوي ايلخانان به حكومت بغداد و خوزستان گمارده شده بود چنان تقرب يافت كه به رياست دارالانشاء بغداد برگزيده شد. ولي پس از سقوط خانواده‌ي جويني، صفي الدين به بدبختي و تنگناي مالي گرفتارشد، چندان كه سرانجام به دليل سيصد دينار وام در زندان در گذشت.
مهم‌ترين آثار او در موسيقي دو كتاب الادوار و الرساله الشرفيه ( به نام شرف‌الدين هارون، پسر شمس‌الدين جويني ) است كه هر دو كتاب به زبان فرانسوي ترجمه و چاپ شده است.
نظر شما