خسرو جعفری در گفتگو با خبرنگار مهر در این باره گفت: سیارک جونو در مهرماه 1388 وضعیت مناسبی برای رصد خواهد داشت. از آنجایی که رصد این سیارک تنها با ابزار نحومی میسر است از این رو رصد آن نیاز به مهارتهای خاصی دارد.
وی به ویژگیهای این سیارک اشاره کرد و افزود: سیارک جونو در آسمان شامگاهی از قدر (درخشندگی ) 6/7 برخوردار است و رصدگران می توانند این جرم آسمانی را به وسیله تلسکوپهای کوچک و متوسط مشاهده کنند.
جعفری زاده ادامه داد: جونو (Juno) نام سومین سیارک کشف شده در سال 1804 میلادی است. نام این سیارک، نام اساطیری یکی از رب النوع (الهه) ها است که بر روی این سیارک گذاشته شده است.
سیارکها؛ صخره های نورانی
به گزارش مهر، سیارکها اجرامی صخره ای با شکل کروی و یا نامنظم هستند. اندازه آنها کوچکتر از سیاره است و بیشتر در مدارهای بیضوی میان مدار مریخ و مشتری و عموما خارج از صفحه منظومه شمسی به دور خورشید می چرخند. سیارکهایی که به خورشید نزدیکترند از جنس صخره و سنگ (ترکیبات سیلیکاتی) و سیارکهای دورتر از ترکیبات کربنی هستند.
اولین و بزرگترین سیارک با ابعاد 960 در 930 کیلومتر در اولین شب آغاز قرن نوزدهم میلادی توسط یک اختر شناس ایتالیایی به نام "گیوسپه پیازی" کشف شد. او که در حال تهیه فهرستی از ستارگان بود متوجه این جسم غیر عادی در آسمان شد. این جسم "سرس" نام نهاده شد.
تا کنون چندین هزار سیارک ردیابی شده و هر روز نیز تعداد جدیدی یافت می شوند. بیشتر سیارکها در فاصله 2 تا 4 واحد نجومی و در منطقه ای به نام کمربند اصلی سیارکی دور خورشید می چرخند. مجموع جرم تمام سیارکها در حدود پنج درصد جرم ماه است.
اکثر سیارکها در منطقه کمربند اصلی قرار دارند و برخی از اخترشناسان اعتقاد دارند این سیارکها در واقع تکه های یک پیش سیاره در همین منطقه بوده اند که گرانش سیاره مشتری مانع از سیاره شدن آن و در نتیجه بوجود آمدن این تکه ها شده است. پدیده سیارکها حدود 100 میلیون سال بعد از شکل گیری خورشید و منظومه شمسی ایجاد شده است.
نظر شما