پناه برخدا رضایی به خبرنگار مهر گفت: فیلم‌هایی که در این دوره از جشنواره منبر طلایی حضور داشتند، آثار شاخصی بودند که در جشنواره‌های مختلف روی پرده رفته بودند، اکران موفقی داشتند یا نظر مثبت منتقدان را جلب کرده بودند، بیشتر این فیلم‌ها مفاهیم دینی و معنوی داشتند. فیلم‌های ایرانی حاضر در بخش‌های مختلف با استقبال مواجه شدند و خوشبختانه "چراغی در مه" هم با برخورد مثبت منتقدان و مخاطبان جشنواره همراه بود.
وی ادامه داد: "چراغی در مه" مانند همه فیلم‌های بخش مسابقه دو نمایش در جشنواره داشت، این فیلم مخاطب خاص دارد، مخاطبی که حوصله کند با قصه و فضای "چراغی در مه" همراه شود. اما یکی از اتفاق‌های خوبی که در این جشنواره برای "چراغی در مه" افتاد این بود که مخاطب عام هم فیلم را دید و با آن ارتباط برقرار کرد.
این کارگردان افزود: در ساخت این فیلم سعی کردم به زبان سینما و تصویر نزدیک شوم، فضاسازی مینی‌مالیستی است و از کمترین میزان دیالوگ در فیلم استفاده شده است، "چراغی در مه" به دلیل این زبان تصویری شاعرانه که منتقدان خارجی از امتیازهای فیلم می‌دانند با استقبال مخاطب غیرایرانی هم روبرو شد، مخاطبی که گاهی زبان فیلم می‌تواند بین او و قصه فاصله بیندازد اما در "چراغی در مه" با تصویر و فضای فیلم ارتباط برقرار می‌کند.
رضایی گفت: نگاه من دراین فیلم فراتر از مرزهای ایران است،"چراغی در مه" قصه زنی است که تلاش می کند با وجود مشکلات بسیار زندگی کند و یک لحظه دست از کوشش برنمی‌دارد، مضمون و محتوای فیلم برای مخاطب غیر ایرانی هم می‌تواند جذاب باشد. نگاهی انسانی بر فیلم حاکم است که در ستایش زندگی است و در ستایش انسان‌هایی که می‌کوشند زندگی را پاس بدارند.
کارگردان "چراغی در مه" ادامه داد: فیلم فضایی شرقی دارد و مفاهیمی که در زندگی شرقی پاس داشته می‌شود به مخاطب منتقل می‌شود. شخصیت اصلی فیلم زنی است که از پدرش پرستاری می‌کند و چشم به راه بازگشت همسرش است، او با طبیعت رابطه‌ای دوستانه دارد و در سکوت و آرامش به فردایی روشن فکر می‌کند که رنج‌هایش در آن به پایان می‌رسد. این مایه‌ای است که به مفهوم انتظار که از ارکان فرهنگ شیعی است نزدیک است.
وی گفت: پس از نمایش فیلم یک مصاحبه تلویزیونی داشتم، یکی از کارشناسان برنامه که سال‌ها با آندری تارکوفسکی همکاری کرده بود با اشاره به ویژگی‌های "چراغی در مه" گفت که فیلم شبیه آثار تارکوفسکی است. من سینماگران مختلفی را دوست دارم و ممکن است ناخودآگاه از آنها تاثیر گرفته باشم اما در فیلم نخواسته‌ام که از فیلمسازی تقلید کنم.
رضایی افزود: من 30 فیلم کوتاه ساخته‌ام و در این فیلم‌ها و "چراغی در مه" به دنبال به تصویر کشیدن ویژگی‌های زندگی شرقی، متانت و نجابتی که در زندگی آدم‌های شرق حاکم است و آرامشی که در شرق حکمفرما است بوده‌ام. در ساخت "چراغی در مه" تلاش کردم فیلم به شعر نزدیک باشد، شعری که از شکوه زندگی شرقی می‌گوید.
این کارگردان درباره بازی پریوش نظریه گفت: خانم نظریه از بازیگران توانای سینمای ایران است، زمانی که قرار همکاری با او را گذاشتم خواستم که در این فیلم بازی نکند و سعی کند با فضا و طبیعت همراه شود. بازی او در این فیلم کاملا همسو با مفهوم و فضای "چراغی در مه" است. خوشحالم که این تلاش‌ها دیده شد.
وی درباره فیلمبرداری "چراغی در مه" گفت: قرار نبود هیچ‌یک از بخش‌های فیلم دیده شود و گل‌درشت باشد. فیلمبرداری و کارگردانی هم نباید به رخ کشیده می‌شد. حرکت دوربین در این فیلم وجود ندارد چون قرار بود به فضای راکد و ساکن زندگی این زن در طبیعت نزدیک شویم. در فیلمبرداری به سمت نقاشی حرکت کرده‌ایم. در نبود حرکت دوربین حرکت در درون نماها اتفاق می‌افتد.
رضایی گفت: امیدوارم زمینه اکران "چراغی در مه" در ایران فراهم شود و مخاطب داخلی هم بتواند با این فیلم ارتباط برقرار کند، ممکن است این فیلم مخاطب گسترده نداشته باشد اما گروهی که سینمای هنری و فرهنگی را دوست دارند با "چراغی در مه" ارتباط برقرار می‌کنند.
پنجمین دوره جشنواره منبر طلایی از 30 سپتامبر تا چهارم اکتبر در کازان تاتارستان برگزار شد و ایران سه نماینده در بخش مسابقه و یک فیلم در بخش خارج از مسابقه داشت. "سوپراستار"، "برف" و "چراغی در مه" برای دریافت جایزه منبر طلایی رقابت کردند و "یک وجب از آسمان" هم در بخش جنبی به نمایش درآمد.
نظر شما