مصاحبه با عبدالوهاب شهیدی در هنر موسیقی

به گزارش خبرنگار مهر، در یکصد و دومین شماره هنر موسیقی که با یک ماه تاخیر روی کیوسک روزنامه فروشی ها قرار گرفت مصاحبه ای با عنوان"آن نگاه گرم تو جام شرابه" به چاپ رسیده که در آن عبدالوهاب شهیدی خواننده سال های دهه40 و 50 کشورمان پس از سال ها دوری از وطن و بازگشت به ایران پای میز این مصاحبه قرار گرفته است.

شهیدی در این مصاحبه ضمن پرداختن به فضای هنری دهه های 1320 تا 1350 در مورد وضعیت خوانندگان امروزاعتقاد دارد: در گذشته وقتی کسی صدایش را سر می داد، به فرض می گفتند آقای بنان است چرا که لحن، صدا و آواز مختص او بود و در واقع شخصیت اش را در کارش نشان می داد. به نظر من الان ما دچار کمبود شخصیت هنری هستیم. همه تقلید می کنند. می بینیم هنرمندی همان کاری که یک ماه پیش کرده، امروز با یک آهنگ جدید دوباره اجرا می کند.    

شهیدی در بخش دیگری از این مصاحبه ضمن گلایه از اوضاع کنونی موسیقی ایران تاکید می کند: در این روزگار هم می بینید که به شکلی با موسیقی و هنرمندش برخورد می شود که انسان رغبتی به حتی ساز خودش ندارد، و هر چه هست خاموش می شود.

در بخش دیگری از این نشریه مصطفی کمال پور تراب نیز در مطلبی با عنوان"یادداشتی بر مطلب اشتباه بزرگ در موسیقی ایران نوشته علی رهبری" به تایید گفته های این موسیقیدان در شماره قبلی هنر موسیقی پرداخته و آورده است: در بعضی از  آثار موسیقایی بومی بوشهر و کردستان نیز این میزان ها(4/5 و 8/7 ضربی) وجود دارند، می رساند که شاید عدم تشخیص تعداد ضرب این میزان ها برای موسیقیدانان حدود صد سال قبل، که با نت نویسی آشنایی نداشته اند، باعث این کمبود بوده است و شاید تصور کرده اند که اجرا کننده گان بومی، این آثار را به صورت اشتباه پنج و هفت ضربی اجرا می کنند. در نتیجه آنان ضرب این آثار را به اصطلاح تصحیح و آن ها را رند کرده اند و به جای 4/5 میزان 4/4 و به جای 8/7 میزان 8/6 را متداول کرده اند و این روش در اثر تکرار برای نسل های بعدی امری طبیعی به شمار رفته است.

در این شماره از هنر موسیقی مطالبی از جمله سرمقاله"رمضان، ممیزی ارشاد و"وطن امروز"، نوآوری یا انحراف، نگاهی به فرم در مومان اول از سونات پیانو شماره 12 اثر هیندمیت، نگاهی به ضبط های کمپانی هیزمسترزویس، پرنامبوکو از ابتدا تا کنون در صنعت موسیقی و رواج موسیقی بازاری با پیشرفت تکنولوژی در ابزار های موسیقی به چاپ رسیده است.

همچنین مطالب دیگری چون یادداشتی به مناسبت انتشار یکصدمین شماره(از حسین یوسف زمانی)،  ستم تاریخی موسیقی 5 و ضرب های 5 و 7 ، نگاهی به پوانتیلیسم در موسیقی، موسیقی در سرزمین یخ های جاویدان، دیدگاهی دیگر در موسیقی درمانی، اخبار نامه جریده اصوات، قلمرو نا آرام سیم ها، سازهای موسیقایی در جنگ های مردم گیلان و مازندران، معمار موسیقیدان یا موسیقیدان معمار، دیر...اما به دل و "محکم بزن به شانه های من تازیانه را" در این شماره از هنر موسیقی گنجانده شده است.