شاه کتاب قرآن، خلق مسلمان و مسجد کرمان را به آتش کشید

به گزارش خبرنگار مهر در کرمان، 24 مهر ماه سال 57 در کرمان حلقه ای دیگر از جریانهای مردمی در مبارزه با رژیم شاه در کرمان روی داد که ادامه این روند در شهرهای مختلف کشور سبب شد مبارزات انقلابی مردم به تمام نقاط ایران گسترش یابد و در نهایت مبارزه از بین نخبگان و اقشار دانشگاهی و روحانیت به سمت اقشار مختلف مردم نیز کشیده شود.

مردم کرمان در 24 مهر ماه 57 به مناسبت چهلمین روز واقعه خونین 17 شهریور و جمعه سیاه در تهران و به خاک و خون کشیده شدن تعداد زیادی از مردم توسط عمال رژیم پهلوی، به دعوت روحانیون کرمان از جمله آیت الله صالحی کرمانی در مسجد جامع شهر کرمان تجمع کردند که در نهایت با حرکتی مغایر با شعارهای مذهبی و ملی شاه مواجه شدند.

مسجد جامع کرمان به خاک خون کشیده شد

وابستگان به رژیم شاه در این روز برای اولین بار در کشور به ساحت مقدس مسجد و قرآن کریم اهانت کردند و درب مسجد کرمان و بسیاری از کتابهای قرآن و ادعیه موجود در مسجد جامع کرمان را آتش کشیدند.

اینگونه بود که امام خمینی(ره) در این زمینه گفتند: "این حرکات دد منشانه ناشی از فشار عصبی شاه و وابستگانش می باشد که دست به کشتار دسته جمعی مردم کرمان و به آتش کشیدن مسجد و قرآن زنند".

این واقعه خونین و ننگین حکومت پهلوی در حالی توسط پهلویها روی داد که نزدیک به 30 هزار نفر از مردم کرمان به دعوت روحانیون روز 24 مهر ماه 57 از ساعت 9 صبح کرمان شروع به تجمع در مسجد جامع شهر کرمان مشرف به میدان مشتاق کرمان کرده بودند.

در همین حال تعدادی "کولی" که توسط حکومت اجیر شده بودند از قبل از شروع مراسم بزرگداشت شهدای جمعه سیاه در میدان "مشتاق" کرمان تجمع کرده بود و با به دست گرفتن پلاکاردها و سر دادن شعارهای مختلف دست به حرکات تحریک آمیز می زدند، این اقدامات از سوی مبارزان انقلابی کرمان تحت نظر گرفته شد و پس از درگیری های مختصر کولیها با مردم، در نهایت مردم به درون مسجد پناه بردند و از درگیری گسترده با این افراد خودداری کردند.

در همین حال کولیها ساعت 10 صبح با حمایت ماموران شهربانی کرمان پس از قطع برق ناگهان از سمت درب شرقی مسجد که محل توقف وسایل موتوری عزادارن بود به سمت مسجد هجوم بردند و در همین هنگام درب های مختلف مسجد را مسدود کردند.

کولیها در ابتدا شروع به آتش زدن موتور سیکلت ها و دوچرخه های مردم در درب شرقی مسجد کردند به طوریکه آتش عظیمی در این منطقه به وجود آمده بود که سبب شد آتش به درب چوبی بزرگ مسجد سرایت کرد و درب مسجد آتش بگیرد و در این میان تعداد زیادی قرآن و کتاب ادعیه که در کنار درب ورودی برای استفاده مردم گذاشته شده بود آتش گرفت.

عوامل رژیم شاه قرآن ها و کتابهای اعدیه را آتش زدند

در این هنگام مردم به خصوص زنان و کودکان که از هجوم عده ای به مسجد آگاه شده بودند برای رهایی از درگیریها به شبستان های مسجد پناه بردند و مردان در صحن مسجد برای مقابله با کولیها مقاومت می کردند اما با شکسته شدن درب سوخته مسجد توسط کولیها این افراد با حمایت کامل نیروهای نظامی به درون صحن مسجد هجوم بردند و مردم را به داخل شبستانها راندند.

کولیها مسلح به چماق هایی بودند که در سر این چماقها میخ هایی تعبیه شده بود که بتوانند نهایت ضربه را به مردم وارد کنند.

همزمان با حمله چماق به دستان به درون مسجد عده ای از نظامیان نیز همراه با کولیها به پشت بام مسجد رفتند و از بالای دیوارها شروع به تیر اندازی به سمت مردم و همچنین ریختن سنگ و چوب بر سر مردم کردند.

کولیها درون مسجد نیز که با عقب نشینی مردم به شبستانها مواجه شده بودند شروع به آتش کشیدن منبر و کتابخانه مسجد و همچنین کتابهای قرآن درون مسجد کردند.

این در حالی بود که بسیاری از افرادی که درون شبستانهای مسجد تجمع کرده بودند به دلیل ازدحام جمعیت و تجمع دود شدید در شبستانها دچار خفگی شده بودند و به ناچار به بیرون شبستانها فرار می کردند که در فرار نیز مورد حمله کولیهای چماق به دست قرار می گرفتند.

در این حادثه خونین تعداد زیادی از مردم کرمان مجروح شدند و دو نفر از مردم نیز به وسیله مهاجمان به شهادت رسیدند.

این حادثه از ساعت 2 صبح تا 3 عصر ادامه یافت و در نهایت کولیها پس از تعرض به زن و مرد نمازگزار درون مسجد جامع کرمان به خیابان شریعتی کرمان هجوم بردند و مغازه های بزرگ را مورد حمله و غارت قرار دادند و بسیاری از مغازه ها را به تاراج بردند و به آتش کشیدند.

حادثه مسجد جامع کرمان نقطه عطف حرکت های انقلابی کرمان بود

محمد علوی یکی از شاهدان این حادثه در گفتگو با خبرنگار مهر در کرمان می گوید: این مراسم برای عزاداری شهدای جمعه سیاه در کرمان برگزار شده بود و اکثر مردم با لباس سیاه و برای عزاداری به مسجد آمده بودند اما در نهایت طرفداران چماق بدست رژیم این تجمع را به خاک و خون کشیدند.

وی افزود: پس از حمله چماق بدستان به درون مسجد بسیاری از مردم عزادار مورد حمله قرار گرفتند و زخمی شدند.

علوی گفت: کولیهایی که برای این کار اجیر شده بودند و از ابتدایی ترین فهم و درک در خصوص مسائل روز برخوردار نبودند بطوریکه در ابتدای حمله با شعار" درود بر شاه خائن" به مردم حمله کردند که بلافاصله این شعار توسط ماموران شهربانی تصحیح شد.

وی افزود: تعداد زیادی از زنان و کودکان در این حادثه مورد تعرض و ضرب و جرح قرار گرفتند و این در حالی بود که ماموران شهربانی ناظر این جنایات بودند.

علوی گفت: هدف ماموران دولتی این بود که عده ای ازمردم را با عنوان طرفداران رژیم در مقابل عزاداران قرار دهد.

مجتبی شجاعی نیز در این خصوص به خبرنگار مهر گفت: هدف رژیم شاه ایجاد رعب و وحشت در بین مردم بود اما سرانجام مردم به ماهیت ضد دینی رژیم شاه پی بردند و توده های مردم در کرمان برعلیه رژیم شاه بپا خواستند و این حادثه نقطه عطف مبارزات مردم کرمان بود.

این شاهد عینی افزود: در این حادثه بارها کودکان، زنان و افراد کهنسال توسط کولیها مورد حمله قرار گرفتند و قرآنها به آتش کشیده شدند.

وی افزود: پس از این حادثه بود که همه مردم ایران به ماهیت ضد دینی شاه پی بردند و شعار " کتاب قرآن را، خلق مسلمان را، مسجد کرمان را، شاه به آتش کشید" سر دادند.

ماهیت ضد دینی رژیم طاغوت در فاجعه مسجد جامع کرمان نمایان شد

امام جمعه کرمان در این زمینه می گوید: این حادثه اوج ددمنشی حکومت شاه بود، کمتر سابقه دارد که حکومتی اقدام به آتتش کشیدن درب مسجد و قرآن کند چون این اعمال از دید مسلمانان حرام و گناه کبیره است.

حجت الاسلام سید یحیی جعفری به خبرنگار مهر گفت: این حرکت نشان داد که دین در منش شاه و اطرافیانش جایی ندارد و در نهایت مردم با دیدن این فاجعه تحرک جدیدی برای مقابله با رژیم آغاز کردند.

وی گفت: آنها می خواستند مردم را مرعوب کنند اما برعکس شد و مردم با دیدن این فاجعه به خیابانها ریختند و قیام کردند.

لزوم ثبت حادثه مسجد جامع کرمان در تقویم کشور

در نهایت پس از اتمام فاجعه حمله کولیها به همراه ماموران رِژیم ستم شاهی به مسجد کرمان، قیام زنجیره ای مردم کرمان در سایر نقاط کشور ادامه یافت و انعکاس این خبر منجر به بروز اعتراضات بزرگ در شهرهای بزرگ ایران شد.

پس از این حادثه مردم کرمان نیز دست به تحصن و تعطیلی مدارس و انجام راهپیمایی های خیابانی به علیه رژیم شاه زدند که این حرکات دامنه دار در نهایت در 22 بهمن 57 به ثمر رسید و 24 مهرماه نیز به عنوان برگ زرینی از فداکاری و حماسه مردم کرمان و ددمنشی رژیم پهلوی درتاریخ ثبت شد.

اما نکته قابل توجه در خصوص این حادثه عدم درج حادثه به آتش کشیدن مسجد جامع کرمان در تقویم رسمی کشور است که امید است مسئولان در این خصوص دقت نظر بیشتری داشته باشند با ثبت این روز در تقویم ملی فرصتی برای مرور سالانه فداکاریهای مردم کرمان فراهم آورند.