هویت ایرانی -اسلامی با زبان فارسی جاودان شد

زبان را می‌توان مجموعه‌ای از آداب، رسوم، سنتها، اعتقادات، فرهنگها  و خلقیات هر جامعه دانست. این ارزشها در مجموع همان چیزی هستند که هویت هر جامعه‌ای را تشکیل می‌دهند. یکی از مفاهیمی که خیلی مهم است و جوهره هویت را تشکیل می‌دهد از این جهت که آدمها به وسیله آن خود را شناسایی می‌کنند زبان است.

زبان فارسی اساس فرهنگ و فکر ایرانیان است که به عنوان عنصر بنیادین هویت بخش است؛ یعنی کسانی که به زبان فارسی سخن می‌گویند وابسته به هویت ایرانی هستند. لذا هویت ایرانی بدون زبان فارسی وجود ندارد  و زبان فارسی پشتوانه این فرهنگ است. بنابراین کسانی که اکنون تعلق ، گرایش و میلی به زبان فارسی دارند میل به هویت ایرانی دارند. 

یکی از راههای مقابله با تهاجم فرهنگی غرب تأکید بر زبان فارسی است. گسترش زبان فارسی با محتوای فرهنگ اسلامی می‌تواند هویت و غنای فرهنگی و کرامت ایرانی ما را بیشتر و بهتر کند. زبان فارسی با تمدن ایرانی-اسلامی پیوند خورده است و دربرگیرنده هویت دینی و ملی ماست. آنگاه که زبان فارسی با تمدن اسلامی پیوند خورد زبان فارسی جاودان شد یعنی تمدن اسلامی امکان ندارد بدون شناخت زبان و ادبیات فارسی شناخته شود. به همین جهت زبان فارسی نه فقط نشانگر هویت ملی بلکه نشانگر هویت دینی و فرهنگ و تمدن اسلامی نیز هست.

زبان فارسی چنان استواری و انسجامی داشته است که از دستبرد همه تعرضات مصون مانده است. به تعبیر دیگر می‌توان گفت که ماندگاری فرهنگ ایرانی معلول و مدیون زبان فارسی است. زبان فارسی عامل پیوند افراد جامعه است؛ گاهی به عنوان زبان اول و گاهی به عنوان زبان دوم. بنابراین زبان فارسی باعث کسب هویت می‌شده و وسیله ارتباطی بوده است و حفظ آن و تداوم آن در طول تاریخ عاملی شده که امروزه روز اگر ما بخواهیم هویت ایرانی را بررسی کنیم یک عامل مهمش زبان فارسی است و تعلق به آن نشاندهنده تقویت هویت ملی قلمداد می‌شود.

این وضعیت در بسیاری دیگر از تمدنها و فرهنگهای دیگر وجود ندارد. به طور مثال مصریان و سوریان پس از مسلمان شدن زبانشان هم زبان عربی شد و یا اینکه در غرب زبان انگلیسی کنونی هرچند ریشه در زبانهای یونانی و لاتینی دارد نمی‌توان تاریخ و پیشینه درازی را برای آن در نظر گرت. این در حالی است که قدمت و پیشینه زبان فارسی که به چند هزار سال می‌رسد باعث شده است که پیوند ما با این تاریخ پرپیشینه حفظ شود.