مهندس نیما امینیان در گفتگو با خبرنگار مهر با تاکید بر اینکه برای انتقال پایتخت نمی توان تنها یک آیتم "زلزله" را در نظر گرفت، گفت: به دلیل اینکه حیات و زندگی اکثر مردمان یک جامعه در پایتخت صورت می گیرد، باید علاوه بر در نظر گرفتن خطرات احتمالی زلزله باید به عوامل دیگری چون پویایی شهر و ترافیک پذیری آن نیز توجه شود.
وی به خطرات احتمالی زلزله در تهران اشاره کرد و افزود: یکی از مشکلات تهران در زمان وقوع زلزله نحوه دسترسی به مناطق آسیب دیده است. به عنوان مثال خیابان فرشته به عنوان گرانترین منطقه در تهران شناخته می شود ولی در این منطقه علاوه بر اینکه ساختمانهای ایمن در برابر زلزله وجود ندارد، به دلیل باریک بودن معابر در زمان وقوع حادثه ای امداد رسانی به این منطقه بسیار مشکل است.
امینیان با بیان اینکه این وضعیت در اکثر مناطق حاکم است، اظهار داشت: علاوه بر این بر اساس آیین نامه، باید میان ساختمانها "درز انقطاع" وجود داشته باشد. به این معنا که به اندازه یک صدم ارتفاع ساختمان، میان ساختمانها فاصله ایجاد شود تا در زمان وقوع زلزله هر ساختمانی واکنش مستقلی از خود نشان دهد. این درحالی است که در کشور ما این فاصله در میان ساختمانها وجود ندارد و در صورت تخریب ساختمانی، بنای مجاور خود را تخریب می کند.
وی به استاندارد ملی 2800 اشاره کرد و افزود: طبق جدول خطر پذیری زلزله تهران در رتبه اول قرار دارد و پس از آن شهرهای مشهد، اصفهان و شیراز قرار دارد از این رو برای انتقال پایتخت به شهرهای بزرگتر باید مطالعات دقیق و همه جانبه ای صورت گیرد.
رئس کمیته آموزش انجمن بتن با فرض اینکه شهر جدیدی برای پایتخت ساخته شود، خاطرنشان کرد: اگر بخواهیم شهر جدیدی برای پایتخت بنا کنیم علاوه بر مطالعات زمین شناختی باید ساختمانهای ایمن در برابر زلزله ساخته شوند.
وی همچنین بر ایجاد تونل مشترک در این شهر تاکید کرد و ادامه داد: برای تاسیسات شهری چون آب، برق، گاز، فیبر نوری و فاضلاب باید تونل مشترکی را ایجاد کرد. این امر باعث می شود که علاوه بر مدیریت و ساماندهی یکپارچه ارگانهای ذیربط از خطرات احتمالی در زمان وقوع زلزله جلوگیری شود.
نظر شما