به گزارش خبرگزاری مهر، آزمایشهای جدید بر روی سینه سرخها نشان می دهد پرندگانی که با استفاده از میدان مغناطیسی زمین مسیر خود را می یابند بیشتر از چشمهای خود استفاده می کنند تا از منقارشان.
نظریه های متعددی بر اساس استفاده از چشم یا منقار شیوه جهت یابی پرنده ها را با کمک میدان مغناطیسی توجیه کرده است اما اکنون دانشمندان آلمانی در دانشگاه اودنبرگ نشان دادند چشمها نقش اساسی تری در این فرایند به عهده دارند.
محققان در گروهی از سینه سرخهای مورد مطالعه دسته N، منطقه ای در مغز که سیگنالهای دریافتی از رنگدانه های دو جفتی چشم را پردازش می کند از مغز پرندگان خارج کرده و در گروهی دیگر عصب سه قلو که وظیفه ارسال سیگنالهای ذرات مغناطیسی منقار پرنده را به مغز دارد، قطع کردند.
این دو گروه از پرندگان سپس در معرض میدان مغناطیسی طبیعی زمین و یک میدان مغناطیسی مصنوعی قرار گرفتند که به عمد قطب شمال آن 120 درجه تغییر زاویه داده بود. نتایج نشان داد پرندگانی که عصب سه قلوی آنها قطع شده بود با مشکل عمده ای در مسیر یابی مواجه نشدند اما پرندگانی که دسته N از مغز آنها برداشته شده بود توانایی مسیریابی و موقعیت یابی خود را به کلی از دست دادند.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، به گفته دانشمندان این نتیجه احتمال تاثیر مستقیم این بخش از سیستم بینایی پرندگان را در دیدن اطلاعات قطب نمای مغناطیسی طبیعی زمین افزایش می دهد. با این حال اثبات قطعی این واقعیت نیازمند مطالعات بیشتر و صرف زمان طولانی تر خواهد بود.
نظر شما