صد و چهاردهمین زاد روز پدر شعر نو ایران گرامی داشته می شود

منصور علی اصغری صبح دوشنبه در گفتگو با خبرنگار مهر در ساری افزود: به مناسبت 21 آبان ماه سالروز تولد پدر شعر نو ایران مراسم بزرگداشتی با حضور شاعران و پیشکسوتان شعر و ادب استان و کشور در زادگاهش واقع در یوش بلده نور مازندران اجرا می شود.

وی خاطر نشان کرد: نیما از مفاخر فرهنگی استان مازندران بوده که متاسفانه جایگاه واقعی اش در جامعه شناخته نشده است.

مسئول انجمنهای ادبی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران با اشاره به اینکه نیما تحولی بزرگ در هزار سال شعر فارسی خلق کرده است، تصریح کرد: وظیفه مسئولان و متولیان فرهنگی کشور و استان حفظ جایگاه و منزلت شاعران بلند آوازه و مفاخر فرهنگی چون علی اسفندیاری است.

علی اصغری، شعر خوانی، ارائه مقالات در خصوص آثار نیما، برپایی نمایشگاه عکس نیما، سخنرانی مسئولان ارشاد استان را از برنامه های بزرگداشت نیما در یوش ذکر کرد.

وی افزود: این مراسم عصر روز پنج شنبه 21 آبان ماه از ساعت 13 تا 17 در خانه نیما یوشیج واقع در شهرستان نور برگزار می شود.

علی اسفندیاری، مردی که بعدها به "نیما یوشیج" معروف شد، در بیست ‌و یکم آبان‌ماه سال1274در یکی از مناطق کوه البرز در منطقه‌ای به‌نام یوش از توابع نور مازندران، دیده به جهان گشود.

او 62 سال زندگی کرد و اگرچه سراسر عمرش در سایه‌ مرگ مدام و سختی سپری شد، اما توانست معیارهای هزارساله‌ شعر فارسی را که تغییرناپذیر و مقدس و ابدی می‌نمود با شعرها و رای‌های محکم و مستدلش، تحول بخشد.

نیما 11 ساله بوده که به تهران کوچ می‌کند و روبروی مسجد شاه که یکی از مراکز فعالیت مشروطه‌خواهان بوده است در خانه‌ای استیجاری، مجاور مدرسه‌ دارالشفاء مسکن می‌گزیند.

او نخستین شعرش را در 23 سالگی می‌نویسد؛ یعنی همان مثنوی بلند "قصه‌ رنگ ‌پریده" که خودش آن‌را یک اثر بچگانه معرفی کرده است. نیما در سال 1298 به استخدام وزارت مالیه درمی‌آید و دو سال بعد با گرایش به مبارزه‌ مسلحانه علیه حکومت قاجار و اقدام به تهیه اسلحه می‌کند. در همین سال‌هاست که می‌خواهد به نهضت مبارزان جنگلی بپیوندد، اما بعدا منصرف می‌شود.

نیما در دی ماه 1301 "افسانه" را می‌سراید و بخشهایی از آن را در مجله‌ قرن بیستم به سردبیری "میرزاده عشقی" به چاپ می‌رساند. در 1305 با عالیه جهانگیری ـ خواهرزاده‌ جهانگیرخان صوراسرافیل ـ ازدواج می‌کند.

در سال 1317 به عضویت در هیئت تحریریه‌ مجله‌ موسیقی درمی‌آید و در کنار "صادق هدایت"، "عبدالحسین نوشین" و "محمدضیاء هشترودی" به کار مطبوعاتی می‌پردازد و دو شعر "غراب" و "ققنوس" و مقاله‌ بلند "ارزش احساسات در زندگی هنرپیشگان" را به چاپ می‌رساند. در سال 1321 فرزندش شراگیم به ‌دنیا می‌آید ـ که بعد از فوت او- با کمک برخی دوستان پدر، به گردآوری و چاپ برخی شعرهایش اقدام ‌کرد.

نوشته‌های نیما یوشیج را می‌توان در چند بخش مورد بررسی قرار داد: ابتدا شعرهای نیما؛ بخش دیگر، مقاله‌های متعددی است که او در زمان همکاری با نشریه‌های آن دوران می‌نوشته و در آنها به چاپ می‌رسانده است.

عاقبت در اواخر عمر این شاعر بزرگ، در حالیکه به علت سرمای شدید یوش به ذات‌الریه مبتلا شده بود و برای معالجه به تهران آمد، معالجات تاثیری نکرد و در تاریخ 13 دی‌ماه 1338، نیما یوشیج، آغازکننده‌ راهی نو در شعر فارسی، برای همیشه خاموش شد.

او را در تهران دفن ‌کردند تا اینکه در سال 1372 طبق وصیتش، پیکرش را به یوش برده و در حیاط خانه محل تولدش به خاک ‌سپردند.