به گزارش خبرنگار مهر، پایگاه اینترنتی روزنامه جاکارتا پست اندونزی به مناسبت نمایش چند فیلم برگزیده سینمای ایران در این کشور به بررسی جایگاه سینمای ایران در منطقه و دنیا پرداخته و با جنی راچمن بازیگر سرشناس اندونزیایی و رئیس انجمن هنرمندان سینمای این کشور و غلامرضا رمضانی سینماگر ایرانی گفتگو کرده است.
در مطلب جاکارتا پست آمده است: هالیوود همواره بر صنعت سینمای جهان حکمرانی کرده است و بالیوود همیشه به مخاطبان خود در گوشه و کنار دنیا وفادار می‌ماند. اما وقتی نوبت به سینمای ایران می‌رسد، فیلم‌های ایرانی روح و قلب بسیاری از دوستداران سینما را با داستان‌های روحنواز خود به تسخیر درآورده‌اند.
اگر داستان فیلم سینمایی "بچه‌های آسمان" به کارگردانی مجید مجیدی را به خاطر داشته باشید، می‌دانید که در آن فیلم تنها یک جفت کفش توانست معنی فقر و روابط خانوادگی را به تماشاگران بیاموزد. فیلم داستانی ساده اما بسیار پرمعنی داشت که به تماشاگران در سراسر دنیا چیزی فراتر از یک نمایش و داستان ارائه داد.
مسعود رایگان در نمایی از فیلم سینمایی "خیلی دور، خیلی نزدیک"
جنی راچمن بازیگر سرشناس اندونزیایی درباره سینمای ایران و فیلم‌های ایرانی می‌گوید: داستان‌هایی که در فیلم‌های ایرانی روایت می‌شود بسیار دور از فیلم‌های غربی است که بیشتر با خشونت و شهوت سر و کار دارند. فیلم‌های ایرانی بسیار باکیفیت و درباره مضامینی ارزشمند چون مذهب، انسانیت، ارزش‌های اخلاقی و میهن‌پرستی هستند.
رئیس انجمن هنرمندان سینمای اندونزی با همکاری سفارت ایران در جاکارتا برنامه سه روزه نمایش پنج فیلم برگزیده از سینمای ایران را از روز 16 نوامبر برپا کرد و در آن فیلم‌های سینمایی "حیات"، "چرخ" و "قفل‌ساز" غلامرضا رمضانی، "خیلی دور، خیلی نزدیک" سیدرضا میرکریمی و "هر شب تنهایی" رسول صدرعاملی را به نمایش گذاشت.
آیو اظهری دیگر بازیگر سینمای اندونزی که "حیات" را در این رویداد سه روز دیده، با خنده می‌گوید: از تماشای این فیلم خیلی خسته شدم، البته از نظر روحی. احساس کردم که همه چیز را فراموش کرده‌ام. من دیده‌ام که فیلمسازان ایرانی در فیلم‌های خود با مسائل بسیار ساده از زاویه‌ای متفاوت برخورد کرده‌اند و این نقطه تمایز سینمای ایران است.
او ادامه می‌دهد: شاید بتوانم بگویم فیلمسازان ایرانی معمولا مسائل حاشیه‌ای را انتخاب می‌کنند، اما همان مسائل به ظاهر کم‌اهمیت در فیلم‌های ایرانی از نگاهی کاملا متفاوت با فیلم‌های بالیوودی و هالیوودی روایت می‌شود. فیلم‌های ایرانی بسیار واقعگرا هستند و بدون زیاده‌روی یک داستان ملودرام را روایت می‌کنند.
رمضانی هم که با سه فیلم در برنامه هفته فیلم ایران در جاکارتا حضور داشت، در این باره می‌گوید: تحریک عواطف تماشاگران در حالتی طبیعی یکی از ویژگی‌های فیلم‌ها و سینماگران ایرانی است. وقتی "حیات" در سینماهای ایران اکران شد، من پس از نمایش فیلم دیدم بسیاری با چشم‌های گریان از سالن سینمای بیرون می‌آیند.
به عقیده رمضانی، فیلمسازان ایرانی در آثار خود معمولا به موضوع‌هایی می‌پردازند که یا نیازمند توجه ویژه هستند یا باید به هر طریق ممکن از شر آنها خلاص شد. ضمن اینکه با وجود به تصویر کشیده شدن مسائل داخلی در فیلم‌های ایرانی، بسیاری از مخاطبان جهانی و بین‌المللی همچنان به دیدن این فیلم‌ها علاقه نشان می‌دهند.
این سخنان رمضانی آنجا مصداق عینی پیدا می‌کند که بدانیم در سه دهه اخیر پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بسیاری از فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های معتبر کن، ونیز، برلین و... درخشیده و حتی یکبار با "بچه‌های آسمان" مجیدی نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسی‌زبان هم شده‌اند.
فیلمساز ایرانی می‌گوید: صنعت سینمای ایران در سال‌های اخیر از نظر محتوا و فناوری بسیار پیشرفت کرده است. در ایران هر سال 80 فیلم تولید می‌شود و فیلمسازان معمولا محدودیتی در فعالیت خود ندارند. سیاست دولت در اینکه 85 درصد فیلم‌های به نمایش درآمده در سینماها ایرانی باشند، برای فیلمسازان ایرانی بسیار تشویق‌کننده است.
رمضانی ادامه می‌دهد: این واقعیت که فیلم‌های خارجی با مضامین ضد اسلامی در ایران اکران نمی‌شود بسیار طبیعی است. هر کشوری سیاست‌های خاص خود را دارد و اینکه می‌گویند ما نمی‌توانیم با آمریکایی‌ها در تولید فیلم همکاری کنیم درست نیست. واقعیت این است که ما هرگز به همکاری با آنها احساس نیاز نکرده‌ایم.
جرو واسیک وزیر فرهنگ و گردشگری اندونزی در افتتاحیه هفته فیلم ایران در جارکارتا بر همکاری دو کشور در زمینه تولید مشترک فیلم تاکید کرد و گفت: فیلم‌ها می‌توانند به ارتباط بیشتر دو کشور کمک و زمینه همکاری‌های بیشتر را در آینده فراهم کنند. جشنواره فیلم تنها زمینه‌ای برای آغاز و توسعه این همکاری‌ها است.
آدیتا گومای فیلمساز سرشناس سینمای اندونزی هم می‌گوید: ما در حال برنامه‌ریزی برای برپایی هفته فیلم اندونزی در تهران هستیم. هر چه باشد بسیاری از فیلم‌های سینمای اندونزی دارای ارزش‌های مذهبی و اخلاقی مشترک با فیلم‌های ایرانی هستند و می‌توان آنها را بدون کمترین مشکل در ایران به نمایش گذاشت.
جنی راچمن هم از برنامه انجمن هنرمندان سینمای اندونزی برای تشکیل یک سازمان سینمایی ایرانی ـ اندونزیایی در آینده نزدیک خبر داد. رئیس انجمن هنرمندان سینمای اندونزی و گومای هر دو معتقدند این همکاری بیشتر به نفع سینمای اندونزی است و به فیلمسازان این کشور یاد می‌دهد چگونه به مسائل ظاهرا کوچک و بی‌اهمیت با نگاهی متفاوت بپردازند.
نظر شما