علامه طباطبایی درک والایی از روح زمان خود داشت

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم بزرگداشت و تجلیل از مقام علامه طباطبایی شنبه شب سی‌ام آبان ماه  با حضور اعضای خانواده علامه و جمعی از شاگردان و اندیشمندان و علما در فرهنگسرای ابن سینا برگزار شد.

دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی در این مراسم با اشاره به درک والای مرحوم علامه از روح زمانه خود، گفت: به نظر من شناختن زمان مهمترین مسئله بشر است. بسیاری از مردم در زمان خود زندگی می‌کنند ولی فقط نفس می‌کشند. باید توجه داشت  شناختن روح زمان کار آسانی نیست. شناختن روح و ماهیت زمانه کاری بس مشکل است.

استاد دانشگاه تهران خاطر نشان کرد: علامه طباطبایی اندیشمندترین و متفکرترین عالم زمان خود بوده و از نظر آزاداندیشی بالاتر از بقیه بوده است. علامه وقتی وارد حوزه علیمه قم شد دروس فقه و اصول را تدریس می‌کرد که در این زمینه‌ها هم از هیچ فقیهی کمتر نبود. وی سپس تفسیر را شروع کرد که امری متداول در قم نبود.

دینانی تصریح کرد: علاوه بر جلسات خصوصی شبانه در قم، ایشان جلساتی نیز در تهران و در منزل مرحوم ذوالمجد طباطبایی داشتند که هانری کربن نیز در این جلسات حضور به هم می‌رساند و می‌توان این جلسات را به تلاقی تفکر شرق و غرب تعبیر کرد.

حجت الاسلام احمدی: اخلاق و عرفان برای علامه همه چیز بود

در ادامه این مراسم حجت الاسلام احمد احمدی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به فضایل والای اخلاقی مرحوم علامه، گفت: سخن گفتن از مرحوم علامه برای من که عاشق ایشان بوده و هستم سخت و دشوار است.

وی افزود: جهات مختلفی در مرحوم علامه بوده است. بحث اخلاق ایشان حائز اهمیت و مهم است. مرحوم علامه در جلد اول المیزان بحثی قابل توجه در مورد اخلاق دارد. وی در بحث اخلاق از سه مکتب یاد و ذکری از مکتب توحیدی می‌کند. او هر کدام از دو مکتب دیگر را نقد می‌کند و می‌گوید غیر از دو اخلاق دیگر، اخلاق دیگری تحت عنوان اخلاق توحیدی است.

احمدی تصریح کرد: در این مکتب اخلاقی فرد جز خدا نمی‌بیند و این اخلاق از نوع اخلاق مادی نیست. در مکتب اخلاقی کانت که از عمیق‌ترین مکاتب اخلاقی به شمار می‌رود، بحث خدا مطرح نیست. در مکتب اخلاقی کانت هیچ کاری را نباید به خاطر هدف انجام داد و چون تکلیف است باید انجام داد.

وی در ادامه تأکید کرد: یک بار از علامه پرسیدم چرا بحث اخلاق یا حکمت عملی در فلسفه ما نیامده و یا کم آمده است، وی گفت برای اینکه فیلسوفان اسلامی وقتی دیدند آنچیزی را که در مورد اخلاق می‌خواهند بگویند به طور کاملتر در فقه آمده است، لذا دیگر به آن نپرداختند.

احمدی تصریح کرد: اخلاق و عرفان برای علامه همه چیز بود. اخلاق و عرفان برای او در پیوند با یکدیگر بود. او می‌گفت اگر کسی عارف باشد و اخلاق برای خدا نداشته باشد، عارف نیست.