فدراسیون وزنه برداری از زمانی که بهرام افشارزاده به سمت دبیرکلی کمیته ملی المپیک منصوب شد، در سراشیبی سقوط قرار گرفته که این امری کاملا طبیعی به نظر می رسد. به هر حال حضور یک رئیس تمام وقت برای فدراسیونی که بسیار زمانبر است، امری الزامی به نظر می رسد اما مشغله فراوان در کمیته ملی المپیک فرصتی برای افشارزاده باقی نگذاشت تا آنجا که امروز نتایجی اینچنین سوال برانگیز برای وزنه بردای ایران حاصل شود.
افشارزاده در حالی فدراسیون وزنه برداری را تحویل گرفت که این فدراسیون با معضل 9 ورزشکار دوپینگی درگیر بود و تلاش بسیاری کرد تا با این مشکلات مقابله کند اما هرگز نتوانست این مشکل را از ورزش مدال آور کشور ریشه کن کند. رشید شریفی که یکی از امیدهای وزنه برداری ایران بود به علت دوپینگ با محرومیتی چهار ساله مواجه شد ضمن اینکه قهرمانی ایران در قزاقستان را از کشورمان پس گرفتند.
حسین اقبالپور، رئیس سازمان لیگ وزنه برداری در خصوص نتایج ایران در رقابت‌های جام جهانی گویانگ کره جنوبی، گفت:" ما در مسابقات کره نتایج خوبی نگرفتیم البته فراموش نکنیم که علی حسینی با مشکل مصدومیت مواجه شد که این قضیه شامل اشنایدر قهرمان المپیک هم شده است. مسئولان فدراسیون وزنه برداری در رده نوجوانان و جوانان عملکرد خوبی داشتند و کار را از صفر شروع کردند اما در بزرگسالان هنوز قوی نشده‌ایم."
وی افزود: "سجاد بهروزی در این رقابت‌ها از میزانی که می توانست هم کمتر وزنه زد و مشکل مصدومیت ابراهیمی مانع از عملکرد قابل قبول او شد. با این حال عملکرد مربیان تیم ملی باید مورد بررسی قرار بگیرد. این روزها باید واقع بین باشیم. از روی آمار و ارقام می توان به این نتیجه رسید که وزنه برداری ایران در چه جایگاهی قرار دارد. یک زمان وزنه برداری ایران در باد رضازاده خوابیده بود اما امروز اگر علمی کار نکنیم و احساسی باشیم، نتیجه نمی گیریم."
سازمان تربیت بدنی از مدت ها قبل باید فکری به حال این رشته می کرد. زمانی که افشارزاده به سمت دبیرکلی کمیته ملی المپیک منصوب شد، دست اندرکاران ورزش کشور باید جایگزینی که بتواند به اداره امور بپردازد را برای این فدراسیون انتخاب می کردند اما این امر با اهمال مواجه شد و اوضاع وزنه برداری ایران عملا در دستان قهرمان دو دوره المپیک، حسین رضازاده قرار گرفت. رضازاده امروز در سمت مدیر تیم‌های ملی، سرمربی و سرپرست فدراسیون وزنه برداری فعالیت می کند و آیا براستی ورزشکاری که تا همین المپیک قبل شانس حضور بر روی تخته را داشت، باید اینچنین سمت‌های مدیریتی را بر عهده گیرد؟
البته در این میان نباید از کوتاهی مدیران فدراسیون وزنه برداری غافل شد. آنها که با سپردن امورات وزنه برداری کشور به دست رضازاده، عملا مهره‌ای که می توانست برای وزنه برداری ایران مفید باشد را نیز سوزاندند. امروز کاروان وزنه برداری ایران در حالی به کشور بازگشته که تعداد همراهان، چند برابر ورزشکاران بوده است اما در عمل هیچ توفیقی نداشته‌ایم.
امیدواریم مسئولان سازمان تربیت بدنی در راستای انتخاب سرپرست برای فدراسیون وزنه برداری، از گزینه‌ای استفاده کنند که توانایی اداره فدراسیون پرمشکل وزنه برداری را داشته باشد و نه آن که خود بر مشکلات این فدراسیون بیفزاید. وزنه برداری ایران از معدود رشته‌هایی است که ایران را از بخت کسب مدال در رقابت‌های آسیایی و المپیک برخوردار می کند و با این حساب باید حساسیت ویژه‌ای روی انتخاب سرپرست و رئیس آن از سوی مسئولان سازمان به عمل بیاید. وزنه برداری باید هر چه سریع تر از این نابسامانی خارج شود و افراد واقعی بر جایگاه خود تکیه زنند؛ هرچه سریع تر.
نظر شما