دگتر علی اکبر عبدل آبادی در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به این سؤال که نگرانیهای متفکران را در زمینه تخریب محیط زیست تا چه اندازه اصیل و جدی قلمداد میکنید؟ گفت: به نظر من، میزان اصالت و جدی بودن نگرانیهای متفکران درباره تخریب محیط زیست به میزان اخلاقی اندیشیدن متفکران درباره تخریب محیط زیست بستگی دارد. از همین رو، نگرانیهای متفکران را نگرانیهای اصیل و جدی میدانم که با اتخاذ نگرشی اخلاقی به تخریب محیط زیست، بقای اخلاقی و حتی بقای زیستی ما را منوط به اتخاذ نگرش اخلاقی به محیط زیستمان و برقراری رابطه ای اخلاقی با آن میدانند.
این استاد فلسفه دانشگاه تربیت معلم تبریز در پاسخ به این سؤال که چه راهکارهایی را برای جلوگیری ازتخریب زمینی که در آن زندگی میکنیم پیشنهاد میکنید؟ گفت: به نظرمن، پارهای از راههای جلوگیری از تخریب زمینی که درآن بسر میبریم عبارتند از1- اقناع عقلانی و عاطفی تخریبکنندگان کره زمین درباره اینکه نگرش و رفتارشان نسبت به کره زمین، نگرش و رفتار نااخلاقی و حتی ضد اخلاقی است. 2-اتخاذ نگرشی اخلاقی به کره زمین و آنچه در آن است. 3-وضع مجموعهای از قوانین حقوقی برای جلوگیری از تخریب محیط زیست که ضامن اجرای بیرونی آن نگرش اخلاقی باشد.
عبدل آبادی در پاسخ به این سؤال که برخی معتقدند آنچه برمحیط زیست میگذرد ناشی از طبیعت ویرانگر تکنولوژی است. آیا ماهیت تکنولوژی ویرانگر است یا ما از آن بهدرستی استفاده نمیکنیم؟ گفت: از آنجاکه نظریه [ذات گرایی] را از لحاظ منطقی قابل دفاع نمی دانم و برای هیچ چیزی به ذاتی و طبیعتی قائل نیستم، معتقدم که تکنولوژی اصلاً ذات و طبیعتی ندارد تابتوان گفت آنچه برمحیط زیستمان میگذرد ناشی از طبیعت تکنولوژی است. از همین رو وضع اسفبار و اسف انگیزی راکه بر محیط زیستمان دارد، ناشی از نگرش و رفتار نااخلاقی و حتی ضد اخلاقی بعضی از انسانها نسبت به محیط زیستمان میدانم.
نظر شما