به گزارش خبرنگار مهر، تخصیص 13 میلیارد تومان اعتبار به مترو و اتوبوسرانی تهران در حالی اتفاق می افتد که شرکت واحد اتوبوسرانی تهران سالانه 300 میلیارد تومان و شرکت مترو تهران هم سالی 120 میلیارد یارانه نیاز دارند.
معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در این باره به خبرنگار مهر می گوید: طبق ماده 90 قانون اصلاح برخی از مواد برنامه چهارم توسعه اقتصادی، دولت مکلف است مابه التفاوت قیمت مصوب و قیمت تمام شده بلیط را به علاوه سود عادلانه به بخش خصوصی یا بخش غیر دولتی ارائه دهد و شهرداری تهران هم به عنوان نهادهای عمومی غیر دولتی مشمول این قانون خواهند شد.
به نظر سید جعفر تشکری هاشمی این اتفاق نتیجه چند مسئله مهم است. اول نوع نگاه دولت به یارانه ها است که به اعتقاد او توزیع یارانه ها از منطق خوبی برخوردار نیست.
این مقام ارشد در شهرداری تهران می گوید: امروز شما کالایی به قیمت 20 تومان در کشور پیدا نخواهید کرد. این در حالی است که قیمت بلیط اتوبوس در تهران همچنان 20 تومان است. آن هم در شرایطی که حداقل قیمت مواد خوراکی تفننی موجود در بازار مانند تنقلات و پفک و امثالهم دست کم 300 یا 400 تومان و یا بیشتر است.
بر اساس محاسبات صورت گرفته توسط کارشناسان شهرداری تهران هزینه نگهداری و استهلاک یک دستگاه اتوبوس دست کم چند صد میلیون تومان است. از جمله این هزینه ها می توان به هزینه بالای سرویس و نگهداری هر دستگاه اتوبوس، هزینه دستمزد دو راننده از صبح تا شب برای هر دستگاه اتوبوس، هزینه های مربوط به تامین محل نگهداری اتوبوسها و ... اشاره کرد.
هزینه هایی که بنا به اظهارات معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تامین آن با بلیطهای 20 تومانی امکان پذیر نیست و نیازمند تامین سایر مخارج مذکور از طریق تخصیص یارانه های در نظر گرفته شده در قانون توسط دولت است.
تشکری هاشمی می گوید: متاسفانه منطق توزیع یارانه ها به حمل و نقل عمومی در تهران یک منطق اشتباه است. در بقیه حوزه ها مسئله به این شکل نیست و قیمتها به شکلی تقریبأ عادلانه افزایش یافته که یک سود منطقی هم نصیب فرد یا دستگاه خدمات دهنده می شود. اما در حوزه حمل و نقل اصلأ اینگونه نبوده است. زمانی برای جابجایی در همین خیابان انقلاب از شرق به غرب مردم باید سه عدد بلیط 20 تومانی ارائه می کردند. در حالی که با محاسبه نرخ تورم در مدت 15 سال اخیر که حداقل 10 برابر شده است نه تنها نرخ بلیط اتوبوس این مسیر تغییری نکرده بلکه از پرداخت سه بلیط به یک بلیط تقلیل یافته است.
بررسیهای انجام شده توسط کارشناسان شهرداری تهران نشان می دهد که شرکت واحد اتوبوسرانی تهران ماهانه 14 میلیارد تومان فقط بابت دستمزد رانندگان و دست اندرکاران خود پرداخت می کند، در حالی که درآمد این شرکت از محل فروش بلیط اتوبوس چیزی در حد یک میلیارد تومان در ماه است. آن هم در شرایطی که این شرکت علاوه بر دستمزد مستقیم همچون تمام ارگانهای سازمانی موظف به پرداخت پاداش، بیمه، مالیات، ذخیره بازنشستگی، تعمیرات، تصادفات، قطعات یدکی، قطعات مصرفی و ... هم هست. به عبارت دیگر تنها شرکت واحد اتوبوسرانی تهران به 200 میلیارد تومان بودجه سالانه برای تامین تنها دستمزد نیروی انسانی خود نیاز دارد.
به هر روی به نظر می رسد که موضوع تامین هزینه های مورد نیاز برای اتوبوسهای تهران به سرنوشت چند سال اخیر خود مبتلا شود و آنچه باقی می ماند فشار سنگینی است که شهرداری تهران و به تبع آن مردم باید برای استفاده از حمل و نقل عمومی تحمل کنند و هر اهل فنی - چه حامی دولت و چه مخالف آن - معتقد است که تنها راه برون رفت از معضل آلودگی هوا و ترافیک پایتخت گسترش و روزآمد کردن ناوگان حمل و نقل عمومی است.
نظر شما