این کارگردان و پژوهشگر تئاتر ادامه داد: دومین اتفاق مثبتی که در زمان دبیری رحماندوست رخ داد تاسیس دفتر تئاتر کودک ونوجوان بود .به این ترتیب منتخب جشنواره‌های تئاترکودک ونوجوان وعروسکی امکان اجرای عموم پیدا می‌کنند. دیگر رویداد قابل توجه در جشنواره بین‌المللی شدن آن بود که البته از لحاظ کمی اتفاق بسیارخوبی است.
وی تاکید کرد: حرکت مثبت دیگری که در طول این مدت روی داده است انتشار کتابهای مرجع در ارتباط با کودک ونوجوان است زیرا جامعه تئاتر کشور ازلحاظ انتشار اینگونه کتابها درفقر بسیاری به سر می‌برد. خوشبختانه در این مدت حداقل سالی 7 ـ 8 کتاب مرجع درباره کودکان ونوجوانان منتشر می شود.
وی افزود: جشنواره تئاتر کودک ونوجوان از لحاظ کیفی باید بررسی وآسیب شناسی شود. اوائل برگزاری این جشنواره سمیناری برای آسیب شناسی وپیشنهاد در جهت بهبود تئاتر کودک ونوجوان در تالار هنر برگزار شد که من نیز نظرات خود را ارائه دادم. تصور می‌کنم بهتر است سمینارهای دیگری دراین ارتباط برقرار کنیم .
این کارگردان ومنتقد با سابقه گفت: این آسیب‌شناسی‌ها در نهایت بر روند برگزاری جشنواره تاثیر گذار است .می‌توان پیشنهادهای ارائه شده را پیگیری کرد واز روند استفاده از آنها وچگونگی بکارگیریشان اطلاع یافت. از آنجائیکه نام این جشنواره کودک ونوجوان است باید به تئاتر نوجوان نیز پرداخته شود.
وی پیشنهادهای خود برای پیشرفت جشنواره تئاتر کودک ونوجوان چنین بیان کرد : برگزار کنندگان جشنواره باید آثار پیشنهادی را بررسی وتئاترهایی درباره نوجوانان را به اهالی هنر سفارش بدهد. زیرا جشنواره تئاتر کودک ونوجوان جایگاهی تخصصی برای این نوع تئاتراست وبازتاب همه فعالیتهایی که در ارتباط با تئاترکودکان ونوجوانان انجام می‌شود را در جشنواره شاهد هستیم.
کیانیان ادامه داد: جای خالی تئاتری درباره کودک ونوجوان نیز در جشنواره و تئاتر کشور احساس می‌شود زیرا این گونه نمایشی یکی از زیر مجموعه های تئاتر کودک ونوجوان است که کمتر به آن پرداخته می‌شود.متاسفانه همین تولیدات موجود هم فقط مختص به تئاتر برای کودک است . آموزش وپرورش می‌تواند متولی تئاتری درباره کودک ونوجوان باشد اما حمایتی انجام نمی‌دهد.
وی بیان کرد: حضور نمایشهای خلاق هم درجشنواره بسیار کمرنگ است . شاید در طول 4 ـ 5 سال فقط شاهد نمایش چند کار مناسب وخلاق باشیم . جشنواره و تئاتر کودک و نوجوان فقط به یک نوع خاص می‌پردازد که ان هم تئاتر برای کودکان است نه نوجوانان. باید از انواع فراگیر دیگر در این حوزه استفاده شود.
کیانیان ضمن بیان این مطلب که در کشور استعدادهای فراوانی درزمینه تئاتر کودک ونوجوان وجود دارد که باید فرصت وامکانات ویژه‌ای در اختیار آنها قرار داد گفت: در بخش پژوهش نیز تئاتر کودک ونوجوان احتیاج به حمایت دارد تا بتواند حرفهای نگفته ومشکلات تئاتر را به درستی مورد بررسی قرار دهد.
وی عنوان کرد: نهادهایی مانند مرکز هنرهای نمایشی، کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی ،آموزش وپرورش و...وجود دارند که هریک به تنهایی در زمینه تئاتر کودک و نوجوان فعالند اما به دلیل عدم تعریف وبرنامه ریزی درازمدت فعالیت ثمر بخشی ندارند. این بخشها هریک در زمینه کارشان مدعی هستند اما بایکدیگر تقابل اطلاعات ندارند بنابراین پاسخگوی نیازهای تئاتر کودک ونوجوان نیستند.
وی خاطرنشان کرد: اردیبهشت 89 سمیناری درارتباط با آسیب‌شناسی تئاتر کودک ونوجوان برگزار می‌شود دراین نشست من نیز به عنوان علاقمند مقاله ای ارائه می‌دهم و راه حلی عملی پیشنهاد می‌کنم که امیدوارم بتواند تئاتر کودک را ازسیاه چاله‌ای که در آن گرفتار است نجات دهد.
وی افزود: مدیران نهادهای تئاتری کشورعلاقمند به تغییر وتحول هستند اما امکانات، برنامه‌ها وبودجه‌های تئاتر از قبل اختصاص وهمه چیز تعریف شده است. بنابراین مدیران نمی توانند فعالیت‌های متفاوتی با توجه به برنامه‌های مشخص شده انجام دهند.اگر اتفاق جدیدی هم روی می‌دهد بیشتر از روی ذوق وسلیقه این اشخاص است.
کیانیان ضمن بیان این نکته که به غیر از تهران در هیچ کجای ایران به تئاتر کودک ونوجوان توجهی نمی‌شود وامکاناتی به هنرمندان اختصاص نمی‌یابد گفت: تئاتر کودک ونوجوان در شهرستانها مظلوم واقع شده است و این مشکلات را باید سیاست‌گذاران تئاتر کشور جوابگو باشند. توجه به قشر نوجوان بسیار مهم است زیرا آنها در حال بلوغ وگذار ازسن کودکی به نوجوانی هستند وباید بیشتر مورد توجه قرار گیرند.
نظر شما