به گزارش خبرگزاری مهر، خازنها متفاوت از باطریها انرژی را به شیوه الکترواستاتیکی و نه با کمک مواد شیمیایی در خود ذخیره می کنند، درست مشابه نسوج قابل کشش eTextile که در عین حفظ خواص کاغذ یا پارچه قادر به ذخیره انرژی نیز هستند.
نوع نانوذراتی که محققان دانشگاه استنفورد در جوهر ویژه خود استفاده کرده اند متنوع بوده و با نوع محصول مورد نظر در ارتباط است. برای مثال اکسید کبالت لیتیوم ماده ای رایج در تولید باطری ها به شمار می رود در حالی که نانولوله های تک جداره یا SWNT ها برای تولید خازن های جدید استفاده بیشتری دارند.
محققان با بررسی کاربردهای جدید و ممکن نانومواد موفق به تولید جوهر نانویی شدند که می تواند روزی منجر به تولید پوششهای کاغذی برای خانه های مسکونی شود و به تامین انرژی مورد نیاز خانه ها بپردازد. همچنین تولید این خازنها و باطریها می تواند آغازگر تولید نسوج منبع انرژی و استفاده از لباسها برای شارژ دستگاه های الکتریکی شود.
بر اساس گزارش زی نیوز، جوهر نانویی جدید می تواند در تولید وسایل حیاتی و مهمی از جمله لباسهای ورزشی با عملکرد بالا و یا لباسهای رزمی ویژه سربازان مورد استفاده قرار گیرد در حالی که اصلی ترین عامل سازنده آنها به اندازه ای ریز هستند که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نخواهند بود.
نظر شما