اطلاعات فرهنگی را با معیارهای روز به بچه‌ها ارائه دهیم

او در مورد مخالفت با باربی توضیح داد: در غرب هم خانوده‌های  روشنفکرتر  که با دید بازتری به تربیت فرزاندنشان نگاه می‌کنند، با عروسک‌های باربی مخالف هستند. از سوی دیگر علاوه‌بر باربی‌ها امروزه شاهد عروسک‌های یدگری با نان baby born هستیم که فکر می‌کنم نه تنها جنبه تبلیغاتی بلکه پولسازی هم دارند چون کلی وسایل جنبی دارند و رقابتی برای خرید میان بچه‌ها و حتی خانواده‌ها بوجود آورده‌اند که اصلا خوب نیست.

سینایی در مورد مخالفت خود با این عروسک‌ها اظهار داشت: عروسک‌بازی، فضایی است که یک بچه برای خود می‌سازد و می‌خواهد ادای بزرگ‌ترها را درآورد برای همین حتما نیازی به چنین عروسک‌های گران با وسایل جانبی نیست. 

این مجسمه‌ساز همچنین بخشی از فراگیرشدن عروسک‌هایی مانند باربی را نتیجه تبلیغات دانست: نباید این نکته را فراموش کنیم که امروز دنیای ارتباطات است و بچه‌ها از طریق رسانه‌ها، در معرض آشنایی با این عروسک‌ها هستند. برای همین آشنا شدن آنها با چنین عروسک‌هایی اجتناب ناپذیر است اما مسئله این است که چه کار کنیم آنها به سمت عروسک‌های خودمان جلب شوند و یا با دید آگاهانه‌ای عروسک انتخاب کنند؟

او موفق شدن در این کار را نیازمند آموزش‌ قلمداد کرد: معضلی که بچه‌‌های ما با آن مواجه هستند، این است که هیچگونه اطلاعات فرهنگی و هنری در مورد هنر و فرهنگ کشورشان ندارند. حتی در مورد صنایع دستی ایرانی که جز قدیمی‌ترین هنرهای ما است، اطلاعاتی ندارند چون آموزشی در این زمینه نمی‌بینند. در سیستم اروپایی بچه‌ها با یک معلومات زیربنایی بزرگ می‌شوند و این باعث ارتقای سطح عمومی می‌شود.

سینایی افزود: اگر این زیربنا درست باشد، می‌توانیم اطلاعات فرهنگی و هنری را با معیارهای روز به بچه‌ها یاد دهیم. معضل عروسک‌هایی مانند  سارا و دارا با این شکل که به تن آنها لباس سنتی کنیم، حل نمی‌شود و آنها با این لباس‌ها برای بچه‌ها جذاب نمی‌شوند چون اصولا بچه‌های ما اطلاعات زیادی از هنر و فرهنگ ایرانی ندارند که با این لباس‌ها بخواهند جذب چنین عروسک‌هایی شوند. به عنوان مثال چند درصد از بچه‌ها می‌توانند نام سه هنرمند ایرانی را بگویند درحالی که در اروپا اینطور نیست. بچه‌ها از کودکی نسبت به فرهنگ و هنر خود آموزش می‌بینند و برای همین اطلاعات اولیه آنها از هویت خودشان جامع است.

این مجمسه‌ساز در مورد تاثیر این نوع آموزش بر انتخاب عروسک توسط کودکان عنوان کرد: درست است که تبلیغات زیادی برای عروسک‌های خارجی مانند باربی می‌شود اما در مقابل تبلیغات ضد باربی هم زیاد است. بنابراین اگر برای خانواده‌ای تربیت بچه‌هایش مهم است، باید اطلاعات فرهنگی و تاریخی در اختیار آنها قرار دهد. متاسفانه همانطور که گفتم بچه‌های ما کوچک‌ترین زمینه‌ای در این باره ندارند. 

سینایی سپس ایران را جز کشورهایی برشمرد که توانایی موفق شدن در عروسک‌سازی را دارد: اتفاقا ما جز کشورهایی هستیم که می‌توانستیم در عروسک‌سازی موفق  باشیم ،اما مسئله این است که زنگ‌های هنر در مدارس ما چگونه می‌گذرد یا چند درصد از تئاترهای عروسکی ما توسط مردم دیده می‌شود؟ من چند وقت قبل به هند سفر کردم و دیدم عروسک‌های سنتی آنها که شبیه عروسک‌های خیمه شب‌بازی ما هستند، به وفور فروخته می‌شود و گردگشری نبود که یکی از آنها را نخرد چون اول از همه خود هندی‌ها به عروسک‌هایشان توجه کرده بودند و این باعث شده بود در فرهنگشان جا بیفتد.

او در مورد عروسک‌های دارا و سارا گفت: اگر من بودم، لباس سنتی تن این عروسک‌ها نمی‌کردم. بچه‌های امروز باهوش هستند و دارا و سارا را به این شکل باور نمی‌کنند چون در مقابل، باربی دارند و کارتون‌های والت دیزنی را می‌بینند.  بچه‌ها در دارا و سارا دنبال کودکان امروز ایران می‌گردند و نمی‌‌توان با پولک و لباس محلی این عروسک‌ها را به آنها تحمیل کرد. ما هنوز نتوانسته‌ایم به بچه‌هایمان زیربنای فرهنگی و هنری ارائه دهیم و به دنبال آن هنوز نتوانسته‌ایم کاری کنیم که به شخصیت‌های عروسکیشان مغرور شوند. شخصیت‌های امروز هنوز وارد عروسک‌های ما نشده‌اند و به همین دلیل برای بچه‌های ما باورپذیر نیستند.

او در این مورد مثالی زد: در ژاپن عروسک‌هایی تولید می‌شود که دارای چشم‌های بسیار بزرگی هستند. درست مانند کارتون‌هایشان. همه ما می‌دانیم این برخلاف صورت ظاهری این مردم است بااین‌حال بچه‌های ژاپنی این عروسک‌ها را می‌خرند چون به این نوع عروسک‌ها مغرور هستند و برایشان باورپذیر شده است.  در خیلی از کشورهای دیگر هم عروسک‌هایی هستند که امضای هنرمندان روی آنها است و به عنوان نماد آن کشور محسوب می‌شوند.

سینایی سپس نتیجه‌گیری کرد: برای اینکه موفق شویم، باید عروسک‌هایی داشته باشیم که امروزی باشند تا بچه‌ها آن را باور کنند، برایشان جذاب باشد و به آن مغرور شوند.