به گزارش خبرنگار مهر، سال 1388 که رو به پایان است برای تنیس روی میز سال به نسبت خوبی بود حداقل به این دلیل که کمتر باری تهدید به سقوط و نزول شد و در بدترین شرایط به درجا زدن اکتفا کرد تا عقبگرد نداشته باشد.
پینگپنگبازان کشورمان در سال جاری اگرچه نتوانستند در مسابقات قهرمانی آسیا عنوانی بهتر از تکرار پنجمی نوجوانان و جوانان آسیا و نهمی بزرگسالان آسیا را به دست آورند اما نسبت به دوره پیشین این رقابتها هم نزولی نداشتند و حتی در رده بزرگسالان یک رده صعود هم داشتند. البته ناگفته نماند که نمایندگان ایران از نخستین دوره المپیک آسیایی (سنگاپور) به هیچ مقام و مدالی نرسیدند.
این در حالی است که مدال طلا، نقره و برنز تعدادی از پروتورهای جهانی برگزار شده در طول سال جاری به بازیکنان ایرانی اختصاص یافت که در محل برگزاری این مسابقات مثل فونچال و مادیرا پرتغال، چین، هند، و بحرین حاضر شده بودند. البته در این میان سهم مدال آوری نوشاد عالمیان خیلی بیشتر از دیگر ایرانیان بود. بازیکنی که از سال 2008 تاکنون پیشتاز دیگر پینگپنگبازان کشورمان است.
در مجموع اینکه نمایندگان ایران در طول سال جاری بارها در رنکینگهای مختلف منتشر شده از سوی مدیران فدراسیون بین‌المللی تنیس روی میز (ITTF) با صعود و ارتقا مواجه شدند و هر بار جایگاه جهانی خود را نسبت به ماه گذشته بهبود بخشیدند. البته اتفاق افتاد مواردی که رده بندی ITTF رای به نزول بازیکنان ایرانی داد اما خیلی کمتر.
مهمترین اتفاقات تنیس روی میز در سال جاری به این شرح است:
* فدراسیون بین‌المللی تنیس روی میز نوشاد عالمیان را به عنوان سومین پینگپنگباز برتر پروتورهای جهان معرفی کرد
* اعزام تیم ملی مردان و زنان به مسابقات جهانی یوکوهاما - در این رقابتها مهران احدی و محمدرضا اخلاق پسند جزو 128 بازیکن برتر شدند. در بخش دیدارهای دوبل نیز تیم دو نفره احدی - مالمیری به جمع 64 تیم راه یافت
* اعزام محمد بایرامپور به پروتور جهانی بلاروس بدون کسب مدال
* قهرمانی نوشاد عالمیان در رقابتهای دوبل پروتور جهانی چین
* قهرمانی نوشاد عالمیان در رقابتهای تیمی پروتور جهانی چین
* اعزام محمدرضا اخلاق پسند و مهران احدی در کمپ تمرینی قطر بدون کسب مقام
* عنوان سیزدهمی محمدرضا اخلاق پسند در مسابقات قهرمانی کاپ آسیا
* حضور نمایندگان ایران در المپیک آسیایی نوجوانان سنگاپور بدون کسب مقام
* تکرار عنوان پنجمی تیم ایران در مسابقات قهرمانی جوانان و نوجوانان آسیا
* دعوت فدراسیون جهانی تنیس روی میز (ITTF) از نوشاد عالمیان برای شرکت در کمپ تمرینی اتریش
* نایب قهرمانی نوشاد عالمیان در تورنمنت بین‌المللی فونچال پرتغال
* قهرمانی نوشاد عالمیان در تورنمنت بین‌المللی مادیرا پرتغال
* علیرضا ملارجبی به عنوان تنها نماینده اعزامی ایران صاحب مدال برنز مشترک رقابتهای جهانی هند شد
* قهرمانی ایران در پانزدهمین دوره مسابقات تنیس روی میز پیشکسوتان جهان
* عنوان پنجمی نوشاد عالمیان در فینال مسابقات پروتورهای جوانان جهان (ژاپن)
* عنوان نهمی تیم ملی ایران در رقابتهای قهرمانی آسیا (هند) - یک پله صعود نسبت به مسابقات دوره پیش
* قهرمانی نوشاد عالمیان در مسابقات بین‌المللی قزوین
* سه مدال نقره نیما عالمیان، پوریا عمرانی، تیم "الف" نوجوانان و دو مدال برنز تیم "ب" نوجوانان و تیم "الف" جوانان در مسابقات پروتور جهانی بحرین
* ناکامی علیرضا ملارجبی و سولمازمحمدپور از کسب سهمیه المپیک جهانی نوجوانان سنگاپور
* حضور بدون مدال تیم ملی ایران در مسابقات پروتور جهانی قطر و کویت (رده سنی بزرگسالان)
اینکه تنیس روی میز امسال چه اوضاع و احوالی داشته و چه نتایجی به دست آورده است بستگی زیاد به امکانات و بودجه در اختیارش دارد. مثل دیگر رشتهها؛ اما به طور حتم با همین شرایط موجود، تنیس روی میز باید بخش زیادی از وضعیت به نسبت خوب خود را مدیون تک ستاره 18 سالهاش باشد که همین امسال از جدول جوانان جدا شد تا از این پس امید ایران در رده سنی امید به بالا باشد.
بی شک امروز خیلی از جهانیان تنیس روی میز ایران را به واسطه نام نوشاد عالمیان میشناسند. بازیکنی که طی سال جاری از رویارویی مقابل آسیاییها و جهانیان به 5 مدال دست یافت و بارها ITTF و مدیرانش را به تحسین و تمجید وادار کرد. اگرچه بودند بازیکنانی که بخشی از مقالات ویژه سایت فدراسیون بین‌المللی تنیس روی میز در مورد ایران را به خود اختصاص دادند اما هیچ یک به اندازه نوشاد عالمیان در رشد "کند" اما رو به بالای امسال تنیس روی میز تاثیرگذار نبودند.
چه بسا اگر نوشاد عالمیان نبود تنیس روی میز همین رشد محسوس را هم نداشت هرچند که بنا به اعتقاد پیمان حسنی - کارشناس تنیس روی میز - حضور تک ستارهها در تنیس روی میز همه کشورها امری طبیعی است: " به جز چین و کرهجنوبی و در بین اروپاییها آلمان، تنیس روی میز دیگر کشورها معمولا وابسته به یک ستاره است. مثلا بخش عظیمی از موفقیتهای تنیس روی میز بلاروس توسط "سامسونوف" به دست میآید. بازیکنی که یکی از 8 نفر اول رنکینگ جهانی است. در حالیکه دومین بازیکن برتر بلاروس در فاصلهای زیاد نسبت به او و در جمع 70 یا 80 نفر برتر دنیا قرار دارد."
طلسمی که شکسته نشد
امسال میتوانست سال طلسم شکنی برای تنیس روی میز ایران باشد البته اگر ملیپوشان ما میتوانستند در نوزدهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا (آبانماه - هند) جواز حضور در جمع 8 تیم برتر را از هندیها بگیرند که البته نشد. تنیس روی میز ایران طی 30 سال اخیر موفق به کسب پیروزی مقابل هند در بخش تیمی بزرگسالان نشده است. ملیپوشان کشورمان در دومین دیدار مرحله حذفی خود در مسابقات اخیر قهرمانی آسیا نیز دوباره مغلوب هندیها شدند تا هم طلسم 30 ساله دست نخورده باقی بماند و هم از حضور در مرحله یک چهارم نهایی بازبمانیم.
دیگر طلسم تنیس روی میز که شکسته نشد مربوط به برگزاری سومین مجمع انتخابات این رشته بود. مجمعی که اولینبار برگزاری آن در 22 دیماه سال گذشته لغو شد. امسال هم دو بار برای برگزاری این مجمع تاریخ تعیین شد و کاندیداها اعلام کردند اما هر بار برگزاری آن به زمان دیگری موکول شد تا اینکه ....
و بالاخره شهنازی از تنیس روی میز جدا شد
تغییرات مدیریتی یکی از مهمترین اتفاقات سال جاری بود که برای تنیس روی میز اتقاق افتاد. شاهرخ شهنازی که آبانماه سال 1375 به دلیل فوت ناگهانی محمد مجدآرا - رئیس وقت فدراسیون تنیس روی میز- از سوی مسئولان سازمان تربیت بدنی به عنوان مسئول این رشت منصوب شد و طی دو دوره مجمع انتخاباتی (سالهای 79 و 83) نیز با کسب اکثریت آرا در سمت رئیس ابقا شده بود، پس از 12 سال حضور در راس تنیس روی میز، برکنار شد.
سه ماه پس از برکناری شاهرخ شهنازی، مهرداد علیقارداشی که از سال 79 دبیر فدراسیون تنیس روی میز بود نیز از سمت خود استعفا کرد تا تنیس روی میز با مدیریت جدیدش تنها بماند.
سرپرست آمد، تنیس روی میز بی خانمان شد
محمد زارع پور اشکذری از سوم آذرماه به عنوان سرپرست و جایگزین شاهرخ شهنازی اداره امور تنیس روی میز را بر عهده گرفته است. اینکه فردی مانند شهنازی که همچنان قائم مقام فدراسیون تنیس روی میز آسیا و عضو هیئت مدیره فدراسیون جهانی این رشته است از کار برکنار میشود و فردی جایگزین او میشود که جز مسئولیت در کیش و حضور دو ساله در هیئت رئیسه فدراسیون تجربه دیگری از تنیس روی میز ندارد به طور حتم بر اساس اهدافی خاص که مد نظر رئیس تربیت بدنی و معاونین وی بوده، صورت گرفته است. اما این تغییر و جابه جایی چه دلیلی میتواند داشته باشد جز تحولات مثبت و آینده دار در این رشته راکت و توپ؟
اما سوال اینجاست که اگر هدف این بوده چرا در همین ابتدای کار آکادمی بین‌المللی پینگ‌پنگ تهران از اهالی این رشته گرفته شد و در اختیار تکواندو قرار گرفت؟
آکادمی بین‌المللی پینگ‌پنگ از سال 85 به طور رسمی در اختیار فدراسیون تنیس روی میز قرار گرفت. در این مدت مسئولان این رشته هزینه‌های زیادی را صرف تجهیز و تکمیل این آکادمی کردند. به همین دلیل وقتی دو بار از سوی سازمان تربیت بدنی برای بازپس گرفتن این آکادمی اقدام شد، شهنازی مانع از انجام آن شد اما این بار آکادمی بین‌المللی پینگ‌پنگ از اهالی این رشته گرفته شد تا "بی خانمانی" دغدغه روزهای پایانی سال برای پینگپنگیها باشد.
نظر شما