با نگاهی اجمالی به ائتلاف العراقیه کمتر تحلیلگری می تواند شگفتی خود را از وجود این همه تناقض موجود در ساختار و شعارهای آن پنهان سازد به نحوی که اعضای این ائتلاف نه تنها هیچ یک به برنامه های اعلام شده برای آن پایبند نیستند بلکه حتی در تناقض با یکدیگر و حتی با برنامه های ائتلاف عمل می کنند، این مسئله البته سوای تناقضات موجود در ترکیب ساختار این ائتلاف است تناقض هایی که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
برنامه های ائتلاف العراقیه
در بیانیه اعلام موجودیت ائتلاف العراقیه برنامه ها واهداف این ائتلاف در هشت بند اعلام شد:
1) تامین امنیت از طریق تاسیس موسسه های امنیتی قدرتمند و پایان دادن به سازمان های شبه نظامی .
2) تحقق وحدت ملی از طریق بسط امنیت وپایان دادن به منازعات طایفه ای ونژادی .
3) کاهش بیکاری از طریق جذب نیروی کار وتزریق آن به اقتصادی ملی.
4) تامین تمامی خدمات مورد نیاز عتبات عالیات ونگاه ویژه به آن با توجه به جایگاه اجتماعی ودینی که در جامعه از آن برخوردار است.
5) ایجاد ساختار قدرتمند خدمات بهداشتی وآموزشی رایگان وبهبود وضعیت آب وبرق.
6) پایان دادن به فساد اداری رایج در کشور.
7) تحت پوشش قرار دادن خانواده های آسیب دیده از دوره صدام حسین.
8) حمایت از حقوق زنان وجوانان برای تضمین آینده عراق.
یکی از مهمترین تناقضات موجود در ساختار این ائتلاف عدم وجود خط فکری خاص در آن است، علاوی لائیک به عنوان یکی از مهمترین شخصیت های طرفدار لائیسیته با هاشمی اسلامگرای سنی (تفکرات اخوان المسلمین)، به همراه صالح المطلگ و ظافر العانی بعثی در کنار برخی از شخصیت ها که خود را قربانیان بعثی ها به همراه 63 ساختار وحزب وشخصیت متناقض با یکدیگر که معمولا تنها متشکل از یک یا چند نفر هستند در کنار یکدیگر جمع شده و در چارچوب لیست 333 ائتلاف العراقیه فعالیت می کنند.
اما یکی از جالب ترین تناقضها خروج جریان الاحرار از ساختار این ائتلاف است، جریان الاحرار از آن شخصیتی به نام ایاد جمال الدین است، وی یک روحانی شیعه عراقی است که خود را طرفدار اندیشه های لائیسیته می داند وهمواره بر جدایی دین از سیاست تاکید دارد، اما در چارچوب همین اندیشه ای که وی طرفدار آن است این پرسش مطرح می شود که پس وی در میان سیاستمداران چه می کند؟ وچه جایگاهی در چارچوب این اندیشه برای خود قایل است؟
این مسئله اکنون به یکی از مهمترین انتقادات رقبا علیه جریان های لائیک تبدیل شده است بخصوص که جمال الدین هنوز مشخص نکرده است که با وجود مطابقت فکری و ذهنی وسیاستگذاری واهداف بین العراقیه و الاحرار، آیا بهانه قرار دادن سفر علاوی به ایران برای خروج این جریان از ائتلاف و تشکیل ائتلافی جدید مسئله ای قابل قبول است؟
همچنین این پرسش از ایاد جمال الدین مطرح می شود که در چارچوب اندیشه جدایی دین از سیاست، وی سیاستمدار است یا روحانی، اگر سیاستمدار است که ظواهر امر اینگونه نشان می دهند چرا لباس دینی به تن کرده است؟ اما اگر روحانی است در میان سیاستمداران چه می کند؟ و چگونه می تواند حضور یک روحانی را در محوریت یک ساختار سیاسی مخالف حضور دین تفسیر کند؟
اما در چارچوب داخلی ائتلاف العراقیه همچنین نشستن جعفر محمد باقر صدر در کنار بقایای حزبی که پدرش را اعدام کرده اند نیز از نکات قابل توجه این ائتلاف محسوب می شود.
دیگر نکته متناقض که هر بیننده ای را غافلگیر می کند استفاده برخی از اعضای این ائتلاف از تصاویر آیت الله سید محمد باقر صدر رئیس اسبق مجلس اعلای اسلامی عراق در پوسترها و بیلبوردهای اعضای آن است، حال چه دلیلی دارد که در میان وفور تصاویر وشخصیت های مختلف موجود در عراق شخصیت های العراقیه رهبر اسبق حزب رقیب را در پوسترها وبیلبوردهای تبلیغاتی خود مورد استفاده قرار داده اند نیز از جمله مسایل متناقض العراقیه محسوب می شود.
اما مهمترین تناقض که العراقیه در چارچوب آن حرکت می کند نوسانی است که در موضع گیری هایش بین مشارکت در انتخابات پارلمانی و زیر سئوال بردن آن دچار آن شده است.
در حالی که اکثر رهبران این ائتلاف وحتی ایاد علاوی این انتخابات را ناعادلانه ومملو از تقلب توصیف می کنند واز خفقان سیاسی ونبود دمکراسی واقعی در عراق سخن گفته وخبر از باقی ماندن ساختار حکومتی عراق در دور بعدی به همین شکل فعلی می دهد، اما در عین حال بر عزم خود برای ادامه پر رنگ در فعالیت های انتخاباتی تاکید دارد.
تاکید ایاد علاوی بر احتمال ورود عراق به دور مجددی از جنگ های داخلی در صورت ادامه تاکید بر رد صلاحیت بعثی ها ویا درخواست صالح المطلک (نامزد رد صلاحیت شده ائتلاف) از هوادارانش برای آمادگی جهت حمل سلاح را چگونه می توان در چارچوب بند اول و دوم برنامه های این ائتلاف قرار داد.
جالب تر اینکه یکی از مهمترین اهداف تشکیل ائتلاف العراقیه تقویت ملی گرایی ومبارزه با دخالت خارجی اعلام شده وحتی ادعا شده استفاده از نام العراقیه هم برای تاکید بر رویکرد کاملا عراقی این ائتلاف است، اما با نگاهی به سخنان رهبران ائتلاف وبخصوص ایاد علاوی، طارق هاشمی و صالح المطلک شاهد تناقضی 180 درجه ای بین این خواستگاه وبین سخنان آنها می شویم.
در مقابل برنامه 8 ماده ای اعلام شده از سخنان رهبران وشخصیت های این ائتلاف به چند نتیجه کلی رسید:
1- تمامی اعضای این ائتلاف در سخنان خود تلاش می کنند اینگونه نشان دهند که عراق همچنان کشوری اشغال شده است که حاکمیت صوری داشته ودر این چارچوب کشور اشغالگر می تواند وباید در همه امور عراق از جمله مسئله رد صلاحیت ها دخالت واعمال نظر کند.
2- تمامی شخصیت های برجسته ائتلاف العراقیه با ترسیم شرایطی وحشتناک از وضعیت امنیتی عراق تلاش می کنند زمینه را برای حضور طولانی تر نیروهای آمریکا درعراق فراهم کنند.
3- از سوی دیگر تقویت اندیشه تحت اشغال باقی ماندن عراق می تواند دست شبه نظامیان طرفدار حزب بعث وبقیه تروریست ها را برای انجام عملیات تروریستی در صورت شکست انتخاباتی باز گذارد تا به بهانه ی مبارزه علیه اشغالگری با هر کابینه پیروز در انتخابات بعدی به جنگ بپردازند.
4- تبلیغات انتخاباتی این ائتلاف علاوه بر دو بعد تقویت ائتلاف وانتقاد رقیب تلاش می کند بین جریان های رقیب هم اختلاف ایجاد کرده وبخصوص در این چارچوب تمرکز خاصی را بر روی ضربه زدن به نقاط مشترک وحلقه های همسویی بین ائتلاف ملی عراق و ائتلاف کردستان عراق دارد.
5- ادامه جنجال آفرینی در مورد رد صلاحیت چند نامزد انتخابات نشان از اصرار این جریان برای بازگشت بعثی ها به داخل ساختار دولت عراق دارد.
6- تقدیم تفسیرهای مغالطه آمیز از توافقنامه پایاپای آمریکا ودولت عراق در مورد عقب نشینی نیروهای آمریکایی از خاک عراق به افکار عمومی واستناد بر این تفسیرها برای ارزیابی صحنه سیاسی عراق و به تبع آن تلاش برای تحقق اهداف ائتلاف از این طریق جزو برنامه های شخصیت های این ائتلاف است.
با توجه به اینکه بیشترین درخواست برای ادامه حضور نظامی آمریکا درعراق را طی دو ماه گذشته شخصیت های این ائتلاف داشته وهمچنین بیشترین تعداد از شخصیت های مشهور رد صلاحیت شده هم از ائتلاف العراق می باشند در بخش بعدی به نوع تعامل ائتلاف العراقیه با آمریکا از یک سو وبعثی ها از سوی دیگر خواهیم پرداخت.
نظر شما