به گزارش خبرنگار مهر در رشت، این نشست که از سوی کانون شعر واحد آفرینشهای ادبی حوزه هنری گیلان برگزار شد، غلامرضا مرادی به عنوان منتقد میهمان به نقد این مجموعه پرداخت و گفت: من مجموعه شعر دهانی که مرا نگفت را شعر اجتماعی، متعهد و ملتزم می دانم.
وی افزود: وقتی جهت شعر بعد از مشروطه عوض شد زبان ورزی شاعران بیشتر سمت و سوی اجتماعی پیدا کرد و این روند حتی قبل از نیمای بزرگ از سوی کسانی همچون کسمایی، لاهوتی و سایر شعرا شروع شده بود.
شاعر مجموعه شعر " پرواز مرغ سلیمان گفت ": با مشروطه نوعی اجتماعی نگری جدید در جامعه رخ داد که همه یا آن را مطالعه کرده و یا به آن باور داریم و از روند آن آگاهیم.
وی همچنین اظهارداشت: حتی وقتی به شعر نیماهم می رسیم می بینیم که او شاعری متعهد به اجتماع است، شعرهای مانند " غم این خفته چند، خواب در چشم ترم می شکند " یا " آی آدمها " نمونه بارز این تعهد و التزام اجتماعی محسوب می شوند.
این شاعر و منتقد گیلانی در ادامه با اشاره به ادامه این روند در شعر معاصر به مجموعه شعر دهانی که مرا نگفت اشاره کرد و گفت: هر طور که به دفتر آخر مهدی رضازاده بنگریم در می یابیم که وی شاعری اجتماعی است و نگاهی متنوع و عمیق دارد این گرایش حتی در پایان بندی شعرهای عاشقانه وی نیزقابل توجه است.
وی یاد آوری کرد: اگر چه امروز شعرهای با گرایش فرم وساختار نیز سروده می شود و علاقه مندان خاص خودش را دارد ولی ما هنوز در شعرهای مانند دفتر شعر دهانی که مرا نگفت، شاهد حضور معنا، محتوا و انگیزههای اجتماعی در شعر هستیم.
در ادامه این نشست محسن آریا پاد، مهدی عبدالله زاده، عباس گلستانی دقایق کوتاهی پیرامون این مجموعه صحبت کردند و این مجموعه را که شامل تلاش سی ساله مهدی رضا زاده در عرصه شعر است، به وی تبریک گفتند.
محسن آریا پاد شاعر و منتقد گیلانی با اشاره به تعمق و تفکر در متن گفت: من فکر می کنم برای ورود به یک متن تعمق و تفکر زیادی لازمست، برای همین من در زمان مطالعه یک مجموعه شعر متن پذیری را به متن گریزی ترجیح می دهم و معتقدم در این صورت است که کشف نکات مهم یک متن حاصل می شود.
وی ادامه داد: مجموعه شعر دهانی که مرا نگفت ممکن است در خوانش اول با خواننده ارتباط برقرارنکند این رسالت منتقد است که با خوانشهای مکرر به دنیای متن ورود کرده و به نکات اساسی و نهفته متن دست پیدا کند.
همچنین در این نشست مهدی رضا زاده تعدادی از شعرهای این مجموعه وتعدادی از شعرهای جدید ش را برای حاضران قرائت کرد و گفت: از تمام کسانی که موافق و مخالف این مجموعه شعر سخن گفتند و این مجموعه را واکاری کردند تشکر می کنم و این جلسه، جلسه قابل تاملی برای من محسوب می شود.
امسال از سوی واحد آفرینشهای ادبی حوزه هنری گیلان مجموعه شعرهای یک پلک سکوت ( رقیه آزاد نیا )، اویتا من ( محسن آریا پاد )، پنجران پا خسته بو ( مهرداد پیله ور )، بارانداز اندوه ( محمد اسماعیل حبیبی ) و چوپان کلمات ( مزدک پنجه ای ) مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.
نشست نقد و بررسی مجموعه شعرهای دهانی که مرا نگفت با حضور شاعران علاقه مندان و پیشکسوتانی مانند محسن آریا پاد، ابراهیم شکری، عباس گلستانی، داریوش علیزاده، مهدی ریحانی، عباس محمدی، ساسان رضایی راد، امین برزگر و ... همراه بود.
نظر شما