رضا بهرامینژاد، مستندساز در پاسخ به این سئوال که چرا مستندسازان کمتر به سراغ مضامین اجتماعی برای ساخت مستند میروند به خبرنگار مهر گفت: من مخالف این صحبت هستم. به نظرم فقط سینمای مستند اجتماعی ما پررنگ است و تنها ژانری است که مستندسازان به آن بیشتر از بقیه ژانرها پرداختند. در واقع بعد از انقلاب به غیر از مستند روایت فتح که در ژانر جنگ بود، بیشتر مستندهایی که ساخته شد؛ مستندهای اجتماعی بود. در واقع تعداد مستندهای علمی، آموزشی، ورزشی و ... کم است.
وی درباره اینکه اما حذفیات بیش از اندازه در زمان پخش مستندهای اجتماعی منجر به کنارهگیری مستندسازان از پرداخت به مضامین اجتماعی شده، توضیح داد: گرچه در پخش مستندهای اجتماعی با محدودیت رو به رو هستیم، اما این مسئله باعث نشده که مستندسازان از پرداخت به موضوعات اجتماعی کناره بگیرند.
این مستندساز درباره اینکه چه مسیری را مستندسازان برای تعامل با تلویزیون طی کردند که در هنگام پخش، مستندهای اجتماعی دستخوش تغییرات نشوند، گفت: نمیدانم باید چه کاری انجام داد و اینکه راهی برای تعامل وجود دارد یا نه؟ ما خودمان را سانسور کردیم. فکر میکنم بیشتر از این چگونه باید تعامل کنیم.
بهرامینژاد درباره اختصاص یافتن بودجه کم به مستند گفت: متاسفانه ارگانهایی مثل تلویزیون که باید از مستند حمایت کنند، بودجه خوبی به مستند اختصاص نمیدهند. یک مستند که با یک دوربین و سه پایه ساخته نمیشود. فیلم مستند نیازمند تحقیقات طولانی مدت است. مسلماً تحقیق و نیروی انسانی بودجه میخواهد. برخی مواقع تصویربرداری یک اثر مستند زمانبر است و در یک هفته نمیتوان کار را جمع کرد. به دلیل بودجه کم حتی مستندساز از موسیقی مناسب که بهترین ابزار مستند است، نمیتواند استفاده کند. در مجموع مشکلات مستند را باید ریشهای حل کرد و نمیتوان سطحی با آن برخورد کرد.
نظر شما