به گزارش خبرنگار مهر، اتاق فکر فرش دستباف ایران با صدور بیانیه ای نسبت به احتمال الحاق صنعت فرش ایران به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در سال 89 با موافقت وزارت بازرگانی، اعتراض کرده است.
تهمینه دانیالی معاون سازمان میراث فرهنگی و گردشگری گفته است: "با تأیید وزیر بازرگانی، صنعت فرش در سال 89 به این معاونت پیوسته و پیگیری امور این صنعت از این پس از سوی این معاونت انجام خواهد شد. نمی شود گلیم و جاجیم زیرنظر یک مجموعه باشد و فرش از جای دیگری نظارت شود."
در بیانیه اتاق فکر فرش دستباف ایران آمده است: امیدوار بودیم دستگاه متولی و یا دستگاههای نظارتی با برخوردی معقول و منطقی، با اظهارات معاون صنایع دستی کشور ما را از ورود به چنین بحثی بی نیاز کنند. مع الاسف این انتظار پس از قریب دو هفته بی پاسخ ماند. از این رو لازم دانستیم تا نسبت به بروز التهاب مخرب دیگری در فضای فرش کشور هشدار دهیم.
اتاق فکر فرش دستباف ایران در نگاهی کلی به نقش و جایگاه دولت و نهادهای وابسته به آن، معتقد است گرچه دولت متولی امورات کشور از جمله فرش دستباف است، لکن این تولیت، مشروعیت و مقبولیت خود را از توافق عوامل اصلی تولید از بافنده و رنگرز گرفته تا طراح، مرمتگر، تولیدکننده، فروشنده، تاجر و صادرکننده کسب کرده و می کند.
در این بیانیه می خوانیم: از نگاه دست اندرکاران فرش دستباف ایران، اینکه چه نهاد و سازمانی و با چه تابلو و عنوانی عهده دار تولی گری فرش است، مسئله ای داخلی و میان دستگاهی در دولت است و هیچ تعصب و حساسیتی از بابت دستگاه متولی در میان بخش خصوصی نبوده و نیست. آنچه اهمیت دارد این است که دستگاه متولی بر اساس چه راهبرد اساسی و کدام برنامه اجرایی و چه تلقی روشنی از حال و آینده فرش دستباف کشور باید انتخاب و عهده دار این مسئولیت باشد.
در ادامه این بیانیه تصریح شده است: بخش خصوصی با تجربه ای تلخ از سالها اقدام و اعمال نظر غیرکارشناسانه مراکز متعدد تصمیم گیرنده و دخالت دولت در تصدی‌گری که نتیجه ای جز رقابت دولت با بخش خصوصی و اضمحلال و تضعیف این بخش را در پی نداشته و در این زمینه نیز با انتخاب نادرست روشهای تولید، فرش کشور را به آستانه سقوط سوق دادند، به این جمع بندی کارشناسانه رسید که این هنر- صنعت نیازمند دستگاه متولی واحدی است که بتواند با اقتدار، ید باسط، اختیارات و بودجه مستقل، راهبری فرش کشور را با یاری و مشارکت واقعی و نه تشریفاتی بخش خصوصی، در تعیین اهداف و برنامه ها در دست گیرد.
این نتیجه گیری ناشی از سالها تجربه و نسلها تلاش دستاندرکاران در این زمینه بوده است. تلاش برای به سامان کشیدن وضعیت فرش کشور عوامل تولید را به این جمع بندی رساند که تشکیل مرکز ملی فرش ایران، با تعاریف پیش گفته، تنها راه حل و مطمئن ترین پل واسط میان بخش تصدی‌گر خصوصی با متولی رسمی است.
این بیانیه می افزاید: تشکیل مرکز ملی فرش ایران اقدامی تصادفی و پدیده ای بی ریشه و مبنا نبوده و ایجاد و ادامه حیات آن تنها با تلاش و همکاری بخش خصوصی مقدور شد. گرچه باید اذعان داشت که بسیاری از مطالبات و حقوق مورد انتظار از این مرکز تا کنون محقق نگردیده است، لکن همین امر و تجمیع فعالیتهای متنوع و جلوگیری از دخالتهای بخشهای مستقل و دور از هم دولتی و شبه دولتی، زمینه ساز ایجاد بسترهای کارامدی شد که اگر نقش بخش مولد در آن به کفایت رعایت می گردید، بسیاری از مشکلات موجود پیش از بروز حل و رفع می گردید.
در این بیانیه آورده شده است: معاونت سازمان صنایع دستی این روزها با جدیت با روش مسابقه حذفی، وارد صحنه شده است؛ معاونتی که به قول کارشناسان خود، بیش از 250 رشته را تحت پوشش مدیریت دارد. 250 رشته ای که بخشهای بزرگ و موثر و کاملا شناخته شده آن امروز عملا از میان رفته و جز کارگاه های کوچک نمایشی در مراکز میراث فرهنگی چیزی از آن باقی نمانده است.
در این بیانیه تصریح شده است: مرکز ملی فرش ایران با همه کاستی ها و کمبود ها و کم کاری هایی که از زمان تشکیل با آن همراه بوده است، امروز خانه و ملجاء دستاندرکاران فرش دستباف کشور است که برای بالا بردن خشت آن خون دلها خورده و هزینه ها کرده است تا دستگاهی به عنوان کانون شناخته شده و مورد اقبال و پشتیبانی عموم دستاندرکاران بوجود آید ؛دستگاهی که متاسفانه در مسیر حرکت خود، کم کم از بخش موثر و مسبب موجودیتش کناره گرفته و درگیر و دار بروکراسی حاکم بر آن، بسیاری از اهداف اساسی اش بر زمین ماند و اولویت های تعیین کننده آن جابجا گردید.
این اتاق همچنین در پایان واکنش نرم وزیر بازرگانی درباره ادعاهای اخیر معاون سازمان میراث فرهنگی مبنی بر موافقت وزارت بازرگانی با الحاق مدیریت فرش دستباف ایران به این سازمان گلایه کرده است.
نظر شما