دکتر بیژن عبدالکریمی در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد اینکه مقاله فلسفی باید دارای چه ویژگی هایی باشد که بتواند تأثیر گذار و ماندگار شود، گفت: یک نوشته فلسفی اعم از مقاله یا کتاب باید چند شاخصه داشته باشد این شاخصه ها در واقع شاخصه های خود تفکر است. تفکر تنها گزارش امور واقع نیست یا تنها گزارش نقل گفته های دیگران نیست لذا مقاله یا یک نوشته فلسفی گزارشگری صرف نیست. بسیاری از نوشته هایی که در دیار ما به منزله نوشته های فلسفی ارائه می شوند در واقع گزارشگری هستند.
وی افزود: به تعبیر دیگر اینها گزارشهای تاریخی از تاریخ تفکر و تاریخ فلسفه هستند و بیان می کنند که دیگران چه گفته اند و یا نهایتاً یک مطالبی از این طرف و آن طرف گردآوری می شود .
عبدالکریمی افزود: یکی از تفاوتهای عمده متن فلسفی با متن غیرفلسفی این است که یک نوع حرکت و یک نوع سیر دیالکتیکی در متن فلسفی وجود دارد . وقتی می گویم سیر دیالکتیکی نظرم به دو وجه قضیه است اول اینکه در آن سیری وجود دارد یعنی خواننده با خواندن یک متن فلسفی احساس می کند از یک نقطه ای حرکتش شروع شده و به تدریج ارتقاء پیدا کرده و به یک نقطه ای متعالی تر از اندیشه دست پیدا کرده است.
استاد فلسفه دانشگاه آزاد تصریح کرد: در مواجهه با یک اثر فلسفی نمی توانیم پیش بینی کنیم که تفکر ما را به کجا خواهد کشید.
عبدالکریمی در مورد کمبود مقالات فلسفی خوب در دیارمان نیز گفت: ما بحران تفکر داریم چون در واقع به نظر می رسد باب تفکر و پرسشگری در دیارمان مسدود شده است منظورم از انسداد باب تفکر به هیچ وجه یک مسئله سیاسی اجتماعی نیست بلکه یک بحث تاریخی است .
وی یادآور شد: در دوره ای از انحطاط تفکر در دیارمان قرار داریم که به هیچ عنوان تفکر فلسفی صورت نمی گیرد و به دلیل حاکمیت گفتگوهای ایدئولوژیک و تئولوژیک و گفتمانهای سیاسی پرسشگری فلسفی وجود ندارد تا بر اساس این پرسشگری تفکر فلسفی شکل بگیرد و بر اساس این تفکر فلسفی به روی کاغذ آمدن یک مقاله یا کتاب فلسفی امکان پذیر باشد.
این نویسنده و مترجم یادآور شد: همانطور که ما مهندسینی تربیت می کنیم که به هیچ وجه در صنعت حضور ندارند یا دانشجویانی در رشته های گوناگون تربیت می کنیم اما اینها هیچ نقش مثبتی در روند حیات اجتماعی و اقتصادی ما ندارند همینطور جامعه شبه فلسفی و گروههای آموزشی ما نیز تنها تصدیق دارانی را وارد جامعه می کنند که هیچ نوع نقشی نمی توانند داشته باشند. یعنی یک نوع عدم پیوستگی میان نهادهای آموزشی ما از جمله گروههای فلسفه با جامعه وجود دارد.
عبدالکریمی درپایان تصریح کرد: فلسفه باید در فضای عمومی مطرح شود نه در نشریات خشک و بی روح که حتی خواننده ندارند و به نحوی مجانی برای نهادهای مختلف ارسال می شوند تا شاید یک خواننده ای پیدا کند.
نظر شما