عطار شاعر عرفانی خراسان /حق شعر عطار فراتر از همایش است

به گزارش خبرنگار مهر در مشهد، این شاعر نامی ایران زمین در روستای "کدکن " که یکی از دهات نیشابور است به دنیا آمد.

وی کودکی‌ خود را در مشهد  گذرانید و در جوانی، به شیوه سالکان طریقت، یک دوره سفر به‌ ماوراء النهر، هند، عراق‌، شام‌ و مصر داشت و در این سفرها بزرگان ادب و دین را زیارت کرد.

تألیف ها و تصنیفهای عطار را در نظم و نثر به عدد سوره های قرآن 114 دانسته اند.

دیوان قصیده ها و غزل های او که در حدود 10 هزار بیت است و الهی نامه، خسرو نامه، پندارنامه، اسرار نامه، مصیبت نامه را می توان از مثنوی های بسیار مشهور این شاعر دانست.

منطق الطیر یکی از آثار این شاعر است که نزدیک به هفت هزار بیت دارد و مراتب سیر و سلوک و رسیدن به حق و توحید را از زبان مرغان که در طلب سیمرغ حرکت می کنند، بیان می دارد.

اساتید شعر فارسی همچون استاد شفیعی کدکنی، او را یکی از بزرگان شعر عرفانی فارسی می دانند و او کسی نیست جز فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری.

فریدالدین عطار نیشابوری شاعر و عارف نامی ایران در حدود سال ۵۴۰ هجری متولد شد. آرامگاه وی در شش کیلومتری شهرستان نیشابور هر ساله پذیرای علاقمندان به ادب و فرهنگ ایرانی است.

آرامگاه عطار از بناهای دوره امیر علیشیر نوایی است و در سده نهم هجری ساخته شده است، بنای کنونی آرامگاه دارای هشت ضلع و گنبدی کاشی کاری شده و چهار در ورودی است.

در نمای بیرونی آن چهار غرفه کاشی کاری شده تعبیه شده است و در وسط بقعه، قبر عطار و یک ستون هشت ترکی به ارتفاع ۳ متر وجود دارد.

حکمت سخنان عطار وزن شعری او را تحت الشعاع قرار داده است

یک استاد دانشگاه در خصوص عطار به خبرنگار مهر گفت: دنیای فکر عطار آنقدر وسیع است که حکمت سخنانش وزن شعری او را تحت الشعاع قرار داده است.

حسین برهانی سیر افزود: وزن شعری عطار تحت تاثیر نگاه حکمت آموز اوست و در یک نگاه دیگر صورت زیبای شعری او سایر ابعاد وجودی شخصیت فرهنگی عطار را تحت تاثیر قرار می دهد و همه این خصلتها یکجا در آثار نفیس او متجلی است.

وی اظهار داشت: سیر و سلوک شیخ فرید الدین عطار نیشابوری نشان دهنده علو مرتبه انسان به سوی کمال نیز هست.

ساده گفتن و نقل قصه ها از انگیزه های عطار برای سرودن شعر بود

یک عطارشناس آلمانی درباره عطار می گوید: عطار در اشعار خود از اشکال معمولی پیروی نکرده و شعر گفتن او برای جلب عنایت بزرگان نبوده است.

هلموت ریتر تصریح کرد: البته میل به ساده گفتن و حکایت و نقل قصه ها از انگیزه هایی است که عطار را به سرودن اشعار واداشته است و البته وی می خواسته با سرودن اشعار، خود را از التهاب درونی رهایی بخشد.