حجت الاسلام حسین علوی مهر مدیر دانشنامه قرآن پژوهی در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با میوه های که در قرآن نام برده شده گفت: در قرآن کریم از میوه های متعددی مانند انگور، انار، انجیر، زیتون و خرما نام برده شده است در این رابطه ممکن است دو نگرش مطرح شود.
وی افزود: یکی از این دونگرش این است که قرآن مطابق آن چیزی که در میان عرب آن زمان رایج بوده، این میوه ها را مثل انگور و انار و یا انجیر و خرما مطرح کرده است. این دیدگاه باعث می شود که فضیلتی برای این میوه ها در نظر گرفته نشود.
مدیر دانشنامه قرآن پژوهی در رابطه با دیدگاه دوم گفت: اگر با نگاه خاص، حکیمانه و دقیق تر به قرآن کریم نگاه کنیم در می یابیم که طرح تک تک مسائل از جمله مطرح کردن نام میوه ها دارای حکمت ، هدف و غرض خاصی از جانب خداوند متعال بوده است و می توان آن را براساس معجزه بودن قرآن در نظر گرفت.
وی تأکید کرد: این میوه ها دارای شاخصهایی هستند که می توان گفت سایر میوه ها از این شاخصها برخوردار نیستند. برای مثال خرما دارای 9 نوع ویتامین مختلف است که قرآن کریم بیش از سایر میوه ها از آن نام برده و آن را هم از میوه های دنیوی و هم میوه های بهشتی معرفی کرده است. خرما می تواند جایگزین یک وعده غذایی شود.
حجت الاسلام علوی مهر اظهار داشت: این ویژگی ها را هم می توان برای انگور، انجیر و انار هم ذکر کرد؛ و علت اشاره خداوند به این میوه ها تداول مصرف آنها میان اعراب آن زمان نبوده است.
وی با اشاره به اینکه امروزه کشف شده که بسیاری از میوه های نام برده شده در قرآن خاصیت ضد سرطانی دارند و ترکیب زیتون و انجیر خاصیت دارویی دارد، اظهار داشت: همچنین قرآن عسل را هم دارای ویژگی درمانی توصیف کرده است. به همین دلیل می توان استدلال کرد که قرآن متأثر از فرهنگ دورانی که نازل شده به این میوه ها اشاره نکرده بلکه خداوند براساس حکمت خود و با هدف خاصی از این میوه ها یاد کرده است تا مردم از آن استفاده کنند.
نظر شما