به گزارش خبرنگار مهر، اتفاق‌های حاشیه‌ای که این روزها در کانون کارگردانان خانه سینما به عنوان یکی از مهمترین تشکل‌های صنفی رخ داده، نگران کننده است.
طبیعی است کار صنفی و گروهی در این سطح به سادگی میسر نمی‌شود، منافع افراد و گروهها گاه با منافع و اهداف جمعی در تضاد است و باید میان این‌ها تعادل و توازن ایجاد کرد. اختلاف سلیقه و تفاوت دیدگاه میان کارگردان‌هایی که هریک جدا از تعلق خاطرشان به جریان‌های سیاسی سلایق خاص هنری، فرهنگی و اجتماعی دارند قابل پذیرش است و وظیفه یک نهاد صنفی کمرنگ کردن این تفاوت‌ها برای رسیدن به منافع جمعی است. منافعی که راه سینمای ایران را به سمت رشد و پویایی می‌برد.
خانه سینما در شاخه‌های مختلف از مشکلات حاشیه‌ای صنف‌ها لطمه خورده، مسائلی که صنف تهیه‌کنندگان درسالهای متمادی تجربه کرده نشان می‌دهد که فاصله گرفتن از اتحاد یکپارچه و تقسیم شدن به زیرمجموعه‌هایی که هریک ساز خود را می‌زند نمی‌تواند راه چاره‌ای برای مشکلات باشد. صنف تهیه‌کنندگان با همه تغییر و تحول‌هایش هنوز نتوانسته به پیکره‌ای تبدیل شود که دست کم رضایت اعضای خودش را در شکل گسترده تامین کند.
انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی در دوره‌های قبل چنین وضعیتی داشت، نه تاثیری می‌گذاشت و نه حتی از سوی اعضای صنف جدی گرفته می‌شد. در دو دوره اخیر تغییر و تحول‌های این صنف باعث اعتبار بیشتر این انجمن، موثر بودن آن و پررنگ شدن فعالیت اعضا شده است. حتی اگر به آمار و ارقام افزایش تعداد اعضای این صنف توجه کنیم، کارایی این صنف به قدرت و اعتبار حرفه‌ای اش کمک کرده است.
انجمن بازیگران هم در سالهای دور شاهد تغییر و تحول‌هایی بود، این درگیری‌ها و کشمکش‌ها هرگز نه مشکلات اعضا را حل کرد و نه اعتباری به این زیرشاخه از خانه سینما داد. حالا دامن حاشیه‌ها به مهمترین و قدرتمندترین بخش خانه سینما، کانون کارگردانان کشیده شده است.
در آستانه برگزاری مجمع عمومی، علیرضا رئیسیان رئیس کانون برکنار می‌شود و پس از آن نوبت به مهدی کرمپور رئیس شورای صنفی نمایش می‌رسد که با گلایه از شرایط موجود، استعفا دهد. در نگاه بی‌طرف به ماجرا، می‌توان این رفت و آمدها را طبیعی دانست و اسیر حاشیه‌سازی‌ها نشد.
اما سویه دیگری از این ماجرا، نتیجه‌ای است که از این رفت و آمدها نصیب خانه سینما و کانون کارگردانان می‌شود. نمی‌توان ادعا کرد عملکرد علیرضا رئیسیان و مهدی کرمپور در خانه سینما بدون ایراد بوده است، همان طور که نمی‌توان چشم بر ویژگی‌های مثبت کارنامه این دو کارگردان بست.
اما در مجمع عمومی باید از اعتبار و استقلال کانون کارگردانان حمایت کرد. خانه سینما در ادوار مختلف توانسته با وجود مشکلات مختلف استقلال حرفه‌ای‌اش را حفظ کند و اعضای صنف‌های مختلف باید در پاسداشت این استقلال تلاش کنند.
مهدی عسگرپور مدیرعامل خانه سینما در سالهای تصدی‌اش در این سمت نشان داده از اینکه خانه سینما را به نهادی غیر صنفی تبدیل کند، پرهیز دارد.
طبیعی است با این سوابق انتظار نمی‌رود در مجمع عمومی فردا دوشنبه ششم اردیبهشت‌ماه ماجراهایی پیش بیاید و دسته‌بندی‌هایی شکل بگیرد که مهمترین زیرمجموعه خانه سینما عرصه‌ای برای قدرت‌نمایی گروهی شود که منافع خود را به منافع و اهداف جمعی ترجیح می‌دهند .
پس باید تلاش بشود در شرایطی که خانه سینما هدف تهاجم‌های فراوان قرار دارد اختلاف‌ها در فضای مثبت،حرفه‌ای و آرام حل شود.
نظر شما