جلال الدین غنوی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: بیمار خانمی 29 ساله بود که به مدت 10 سال به دلیل تروما، نای وی آسیب دیده بود و با وجود اینکه برای درمان به خارج از کشور نیز رفته بود، درمان مناسبی دریافت نکرده بود پیش از این نیز به مدت یکسال و نیم در مرکز مسیح دانشوری بیش از 20 بار به کمک لیزر محل نای آسیب دیده ترمیم شده بود که متاسفانه پس از مدتی آسیب دوباره بازمی گشت.
وی اضافه کرد: این بیمار کاندید پیوند تراشه بود در واقع پیوندی که دو سال گذشته بر روی گوسفند انجام داده بودیم اما این اتفاق رخ نداد و ما برای این بیمار، از پیوند اولین نای زیست مصنوعی به روش مهندسی بافت استفاده کردیم.
غنوی در تشریح این روش به مهر گفت: در ابتدا یک ماتریس درست کردیم و کپسول های نانو حاوی فاکتور رشد را به گونه ای طراحی کردیم که بر اساس مهندسی بافت، این کپسولها در زمان های مختلف و با غلظت های مختلف و مورد نیاز سلولهای بنیادی را به گردش خون وارد کرده و به سمت غضروف ناحیه نای تمایز می دهد.
وی افزود: در اینجا هیچ نوع عمل جراحی صورت نمی گیرد و به روش برون کواسکوپی محصول را که یک ژل است به محیط مناسبی که ایجاد شده برای ترمیم نای آسیب دیده تزریق کردیم سلولهای بنیادی که در گردش خون وجود دارند به سلولهای مورد نظر ما تمایز پیدا کردند در واقع در بدن نیز هر زمان که بافت هایی تخریب می شوند، از همین روش برای ترمیم طبیعی استفاده می کند.
محقق ایرانی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی خاطرنشان کرد: به روش اپی تریال در این پیوند اقدام کردیم و پس از اینکه اولین ارگان کامل ساخت بشر را به دست آوردیم آن را به روش مهندسی بافت در نای بیمار قرار دادیم.
وی اظهار داشت: بیمار پیش از این امکان صحبت کردن نداشت که خوشبختانه با گذشت زمان بهبود یافته و می تواند صحبت کند.
نظر شما