تغییراتی که اهالی کاراته را نگران کرده است/ رئیس و نیاز به تمرکز بیشتر

به گزارش خبرنگار مهر، نزدیک به چهار ماه قبل انتخابات فدراسیون کاراته در محل سالن اجتماعات آکادمی ملی المپیک  برگزار شد و سید عباس احمد پناهی موفق شد با پیروزی بر علیرضا آهی جدی ترین رقیب خود و سرپرست فدراسیون، سکان هدایت کاراته را در دست بگیرد.

در ابتدا همه وی را عضوی از خانواده کاراته معرفی کرده و امیدوار بودند او برچند سال نابسامانی در کاراته خاتمه دهد.این امیدواری نیز در حال رسیدن به واقعیت بود و شور و شوق جدیدی در کاراته ایجاد شده بود. همه به نوعی گوشه ای از کار را گرفتند تا کاراته به گذشته با اقتدار خود بازگردد ولی این روند خیل زود خاتمه یافت و روابط به سردی گرائید.

تصمیمات خلق الساعه که خیلی زود تغییر می کرد باعث شد بازهم امیدها رنگ تردید بگیرد. شورای راهبردی که پناهی از آن به عنوان اتاق فکر کاراته یاد کرد خیلی زود فراموش شد و نظرات کمیته انتصابات هم به بایگانی سپرده شد. هر چند انتقادات کاهش پیدا کرد ولی  منتقدان حامی پناهی تنها برای زیر سئوال نبردن حمایت خود زبان به انتقاد باز نمی کردند.

اینکه فدراسیون برای تیم ملی برنامه مشخصی ارائه نکرده نکته بزرگ و مبهم مدیریت پناهی است. به توافق نرسیدن با کادر فنی پیشین تیم ملی، ارائه برنامه ای نو و بکر که علی رغم تاکید بر موفقیت آمیز بودن آن خیلی زود دستخوش تغییر شد نمونه هایی از این دست است. تغییر مدوام برنامه صدای دبیر ستاد بازیهای آسیایی را نیز درآورد.

هفته اول اردوی آماده سازی تیم ملی با فرمول جدید برگزار شد و آنقدر تنش و استرس داشت که خیلی زود رئیس فدراسیون را وادار به واکنش کرد تا سرمربیانی که قرار بود دو ماه بعد انتخاب شوند، یک هفته ای حکم خود را دریافت کنند. احکامی که از جلسه کمیته فنی خارج شد و اولین پیامد آن استعفای غلامرضا دباغیان دبیر سازمان تیم های ملی بود.

بعد از آنکه پناهی با آرین خو برای قبول مسئولیت سازمان تیم های ملی به توافق نرسید، خود این مسئولیت را قبول کرد. ولی در جدیدترین تصمیم قرار است این سمت را نیز به شخص دیگری واگذار کند. یعنی تمام تمصمیات اتخاذ شده، انتخابات و برنامه ریزیها  صورت گرفته، آن وقت قرار است مسئولیت به شخص دیگری واگذارشود.

از محسن آشوری دبیر پیشین فدراسیون که هفته گذشته درجلسه کاراته ای کمیته ملی المپیک شرکت کرد به عنوان گزینه اصلی رئیس سازمان تیم های ملی نام برده می شود، این درحالی است که آشوری کسی نیست که بخواهد بدون اختیار تام  وارد کار شده و تنها یدک کش عنوان عریض  و طویل رئیس سازمان تیم های ملی باشد.

در کنار بحث تیم ملی که اهمیت ویژه ای دارد، باید به اوضاع داخلی فدراسیون نیز اشاره داشت، بازگشت سلیمی در راس کمیته فنی را شاید بتوان به فال نیک گرفت ولی نمی توان از کنار برنامه های وی که اولین قدم آن کنار گذاشتن احسانی ناظر کمیته ملی المپیک بود و خیلی هم سروصدا کرد به سادگی گذشت.

در واقع کمیته فنی در طول سالهای قبل یکی از چالشهای بزرگ کاراته بوده است. ترکیب نفرات این کمیته، جلسات و تصمیمات آن در اکثر مواقع با سر وصدای زیادی همراه بوده است. اینکه کجا و با استناد به کدام قانون باید اعضای این کمیته از قدیمی ها بوده و جوانهای اهل فن و خبره را به آن راه نمی دهند همیشه جای سئوال بوده است.

 با احترامی که برای تمام پیشکسوتان و موسپیدان ورزش به خصوص کارته قائل هستیم، اعتقاد داریم کاراته امروزی و آنچه که باید در قالب تیم ملی برای ایران اسلامی  افتخارآفرین باشد با این نوع تصمیمات متفاوت است و باید کارشناسان آشنا به کاراته روز دنیا چون دباغیان،  صافی، سلیمانی، شاطرزاه، عموزاده، آشتیان، فرید خمامی و...عضو کمیته فنی آن باشند.

فدراسیون کاراته روزهای سختی را می گذارند. تیم ملی باید در مسابقات جهانی صربستان به میدان رفته و بعد از آن خود را مهیای حضور در بازیهایی آسیایی گوانگژو خواهد کرد. به نظر می رسد پناهی بیش از هر چیز به تمرکز نیاز دارد. او که خود عضوی از جامعه کاراته بوده و از نزدیک با مشکلات آن در طول چند سال اخیر آشناست نباید راهی که پیش از این طی شده و به منزل نرسیده را بپیماید.