سومین سالگرد ارتحال آیت الله فاضل لنکرانی برگزار می‌شود

به گزارش خبرنگار مهر در قم، دفتر آیت الله محمد فاضل لنکرانی با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد در آستانه سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) سومین سالگرد ارتحال این مرجع تقلید شیعیان، پنجشنبه 23 اردیبهشت ‌ماه بعد از نماز مغرب و عشا در مسجد اعظم قم با حضور مراجع عظام تقلید، مسئولان کشوری و استانی، روحانیون و مردم شهیدپرور قم برگزار می‌شود.

مرحوم آیت ‌الله حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی که از نام آورترین مردان علم و ایمان و عمل و از مراجع تقلید جهان تشیع بود در سال  ۱۳۱۰‬ هجری شمسی دیده به جهان گشود.

وی دوره‌هاى ادبیات و سطوح را که معمولا طلاب دیگر در مدت 8 یا 9 سال به پایان مى‌بردند، تنها در مدت 6 سال سپرى کرد، و در سن  19 سالگی  وارد آخرین مرحله تحصیلات حوزوى یعنى درس خارج شد.

وی که جوانترین شاگرد کلاس درس خارج مرحوم آیت الله العظمى بروجردى بود، هر درسى را که استاد مطرح مى‌کرد، همان روز به زبان عربى مى‌نوشت و این نشان مى‌داد که وی نه تنها درس را درک کرده، بلکه به مفاهیم آن تسلط و احاطه هم پیدا نموده است، به طورى که  مرحوم آیت الله بروجردى وقتی همان نوشته‌ها را ملاحظه کرده بود، خطاب به پدر آیت الله فاضل فرموده بود: «هیچ فکر نمى کردم که وى این سن و سال اندک بتواند به این خوبى به تمام رموز و خصوصیات درس ها آشنا بشود و خصوصاً آنها را در قالب عباراتى جالب توجه از نظر تفهیم و تفهّم و آن هم به زبان عربى به رشته تحریر در آورد.»

مرحوم فاضل که عشق آموزش علم تمام زندگى اش را سرشار کرده بود، در کنار درس‌هاى فقه و اصول، چند سال از عمر پرثمرش را نیز در درس‌هاى فلسفه و حکمت گذرانید که در این رشته استاد او، بزرگ مرد تفسیر، مرحوم علاّمه طباطبایى بود که  در محضر پربارش طى سال‌ها، قسمتى از مباحث منظومه سبزوارى و سپس کتاب اسفار ملا صدراى شیرازى را تعلیم گرفت.

آیت الله فاضل، ایامى را که در درس امام خمینى (ره) شرکت مى کرد، از شیرین ترین روزهاى زندگى خود یاد مى‌کرد و آن را افتخارى براى خود می دانست.
 
وی در این زمینه گفته است : «روزهایى که در محضر امام بودم و از جهات علمى ایشان استفاده مى کردم براى من به عنوان یک طلبه، از شیرین ترین روزهاى زندگانى محسوب مى شد، براى اینکه امام بزرگوار در آن اوان و آن ایام، هیچ مشغله اى غیر از مساله مطالعه و تدریس و نوشتن نداشتند و تمام وقت خود را در این رابطه صرف مى کردند.

تعداد شاگردان مرحوم فاضل وقتی که تنها 15 یا 16 سال بیشتر نداشت به 70 - 80 نفر مى‌رسید و هنگامى که وی به 19 سالگى رسید، دیگر جلسات درسش آن قدر گسترش یافته بود که بیشتر اوقات صدها نفر در محضر درس وى حاضر مى‌شدند، تا جایى که وقتى به تدریس کفایه الاصول (آخرین کتاب سطح عالى و دشوارترین کتاب آن دوره) مى‌پرداخت، حدود 600 - 700 نفر پاى درسش مى‌نشستند.

گاهى درس ایشان مخصوصا درس فقهشان، به یک ساعت و نیم مى رسید، بدون اینکه خودشان احساس خستگى بکنند و یا شاگردان احساس خستگى داشته باشند. دقت ها و تحقیقات و نکاتى را که ذهن مستقیم و صاف ایشان آنها را اقتضا کرده بود و توجه کرده بود بقدرى شیرین و قابل قبول بود که شاید براى ایشان هیچ نقطه ابهامى باقى نمى ماند.... من هنوز شیرینى جلسات بحث ایشان و آن خاطره از ذهنم بیرون نمى رود.

مبارزات سیاسى

یکى از مهمترین فرازهاى زندگى استاد، زندگى سیاسى و مبارزاتى ایشان است. از همان زمانى که امام خمینى(ره) مبارزه وسیع و عمیق مذهبى سیاسى خود را آغاز کردند و علیه ظلم و فساد و کفر و استکبار قیام کردند، استاد نیز به پیروى از معلم کبیر خویش قدم در این راه نهاد و مبارزات سیاسى خود را شروع کرد. استاد که از شاگردان پرشور امام و از معتقدان بى تزلزل و سرسخت ایشان بود، از همان ابتدا قدم به قدم به دنبال امام، راه مى سپرد.

این مبارزات، هم به صورت فردى و هم به عنوان عضوى از اعضاى جامعه مدرسین حوزه علمیه که در آن زمان فعالیت چشمگیر و پرثمرى داشت صورت مى گرفت، و به همین جهت، از همان آغاز، مسأله اتحاد و اتفاق و یکپارچگى و وحدت کلمه یعنى همان چیز که رمز مهم پیروزى انقلاب اسلامى به شمار مى رفت در مبارزات استاد، نقش اساسى و تعیین کننده اى داشت.

در ارتباط با همین فعالیت‌ها و مبارزات بود که بارها از طرف رژیم سفاک حاکم دستگیر شد، بارها به بازجویى‌هاى بیدادگرانه فراخوانده شد، بارها طعم زندان و شکنجه دژخیمان ساواک را چشید و سرانجام نیز به بد آب و هواترین نقاط کشور تبعید شد.

این مرجع تقلید شیعیان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز همواره با رهنمودها و سخنان خود یاور و پشتیبان انقلاب، امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب بود و در مقاطع حساس سیاسی در حمایت از نظام اسلامی پیشقدم بود.

مرحوم آیت الله فاضل پس از سال‌ها تحمل رنج بیماری در ‪ ۲۶‬خردادماه سال 86 و در آستانه سالروز شهادت فاطمه زهرا(س) در سن ‪ ۷۶‬ سالگی به دیار باقی شتافتند.