حقوق بشر ، اسلحه اي در دست آمريكا است

گرايش آمريكا به استفاده از حربه حقوق بشردر سياست خارجي ، در چند دهه اخير گاه به گاه  به چشم مي آيد .
دكتر كيوان حسيني،  كارشناس حقوق بين الملل  در اين  رابطه به خبرنگار خبرگزاري مهر مي گويد : " اين بحث د ردوران جنگ سرد  بخصوص در دوران رياست جمهوري كارتر به  عنوان ابزاري براي اعمال نفوذ آمريكا در كشور هاي ديگر به كار برده شد .  بعد از فروپاشي  شوروي  ، در دوره كلينتون  هم استراتژي اصلي آمريكا بر محور تقويت جايگاه حقوق بشر در صحنه جهاني قرار گرفت . هرچند در مقابل اين گرايش ،  صحنه هاي  متعددي از برخورد گزينشي آمريكا با مساله حقوق بشر به چشم  مي خورد  و هرجا كه بين منافع امنيتي آمريكا و رعايت حقوق بشر تعارض پيدا ميشود آمريكاييها به سمت تامين منافع امنيتي حركت ميكنند ."
اين استاد دانشگاه  تهاجم نظامي  آمريكا به سومالي ، هائيتي و كوزوو را شاهدي بر اين گفته ميداند و مي افزايد : " بعد از واقعه  يازده سپتامبر دولت آمريكا براي بهره گيري از مساله حقوق بشر كوشش فراواني انجام داد . به عنوان مثال  شعار ايجاد سپاه آزاديخواه  توسط  بوش و يا تاكيد زياد بر اعطاي آزادي به مردم افقانستان و عراق  به عنوان علت  تهاجم نظامي  را مي توان در اين راستا دانست  . اگرچه در عمل همانطور كه در اين دوكشور  شاهديم  لطمات انساني وساير زيانهاي ناشي از جنگ ، جايي براي دفاع از آرمانهاي حقوق بشر گرايانه باقي نگذاشت . "  
به گفته  اين كارشناس حقوق بين الملل دخالت در حاكميت يك كشور ،  نقض آن  و تحميل رژيم سياسي به يك ملت ، نمونه هايي از نقض  آشكار منشور سازمان ملل متحدد  در جنگ اخير آمريكا عليه عراق است .  وي مي افزايد :" حقوق بشر دوستانه كه مجموعه قوانيني است در پاسداري از حقوق انسانها بويژه غير نظاميان درصحنه جنگ ، بخشي از حقوق بشر جهاني محسوب مي شود .عملكرد آمريكا در تهاجم نظامي به عراق ، بيانگر عدم تقيد دولت بوش  به رعايت  اين حقوق بود . بعد از اشغال هم همانطور كه مشاهده مي شود با وجود هشدار كوفي عنان دبيركل سازمان ملل ، آمريكا ، به قوانين مربوط به دولتهاي اشغالگر و رفع مشكلات اوليه مردم عراق  پايبند نيست ." 
دكتر حسيني در مورد اثرات برنامه  آمريكا براي  تضعيف سازمان ملل مي گويد : " سازمان ملل محصول چندين دهه سرمايه گزاري وجدان بشري در جهت پاسداري از حقوق انسانها و  تنظيم رفتار بين المللي كشورهاست .  شيوه برخورد آمريكا با سازمان ملل ، از جمله بي توجهي  به نقش آن  در حل  مسائلي چون احتمال وجود سلاح هاي كشتار جمعي درعراق ، همچنين  عدم
پايبندي  به پيمان نامه هاي اين ساازمان از قبيل پيمان نامه كيوتو و پيمان نامه A B M ، بطور منطقي نتيجه اي جز  ناكارامد كردن ابزارهاي اين سازمان در جهت تقويت صلح و امنيت جهاني نخواهد داشت ."
 رساله دكتراي دكتر كيوان حسيني در زمينه  سياست خارجي آمريكا است . وي  معتقد است ، آمريكا  در شرايط كنوني متوصل به نوعي بين الملل گرايي شده است كه  بر مولفه هاي رئاليستي مبني بر تامين امنيت و اهداف استراتژيك تاكيد دارد . در اين فضا نيازي به حمايت افكار عمومي جهاني و نهادهاي بين المللي چون سازمان ملل احساس نمي كند كه همين ، مهمترين نقطه آسيب پذير سياست خارجي آمريكا است .