مجتبی صفری، طراح صنعتی در مورد وضعیت این رشته به خبرنگار مهر گفت: اصولا طراحی صنعتی وابسته به صنایع، سرمایه و پول در گردش است. یکی از بخش‌های عمده طراحی صنعتی شرکت‌های تولیدی و صنایع خارجی، تحقیقات و توسعه است. در کشورهای دیگر شرکت‌های معتبر در زمینه طراحی صنعتی سرمایه‌گذاری می‌کنند تا علاوه بر جنبه تبلیغی، از طرح‌های نو هم استفاده کنند.
وی در مورد تحقیق و توسعه طراحی صنعتی در ایران گفت: بخش زیادی از کاربردی نشدن طراحی صنعتی ناتوانی صنایع ما برای تحقیق و توسعه است. یکی از مسائل دیگر اندک بودن متخصصین این رشته است. اما متاسفانه صنایع از همین تعداد هم بهره نمی‌برند و از مهندسین مکانیک، معماران یا گرافیست‌ها استفاده می‌کنند.
صفری درباره حامیان مالی افزود: طراحی صنعتی مانند همه رشته‌های هنری حامیان مالی کمی دارد. سرمایه‌گذاران تمایل دارند تنها برای ایده‌های زود بازده هزینه کنند و ایده‌های نو و جدید که سود آنها به زمان بیشتری نیاز دارد، مورد توجه آنها قرار نمی‌گیرد.
وی در این مورد به ذکر مثالی پرداخت: بارها برای من و همکاران دیگرم پیش آمده است که طرحی جدید ارائه کرده‌ایم که یک سال طول می‌کشد تا محصول سود بدهد اما بازده و کیفیت بهتری خواهد داشت اما شرکت‌ها حاضر به چنین ریسکی نیستند.
صفری مشکل دیگر را در دانشگاه‌ها عنوان کرد: طراحی صنعتی رشته شناخته شده‌ای نیست. دانشگاه‌ها نتوانسته‌اند با صنایع ارتباط برقرار کنند. درحالی که یکی از دوستان من دانشجوی همین رشته در خارج از کشور است و می‌گوید به دلیل ارتباط و تعامل دانشگاه با شرکت‌های تولیدی، دانشجویان قادر هستند در این موسسات کارآموزی کنند و ایده‌های خود را ارائه دهند.
نظر شما