به گزارش خبرنگار مهر در یاسوج، از ابتدا تا پایان فصل بهار دامنه ها و کوههای سربه فلک کشیده دنا در این استان مملو از جمعیتی است که مشغول چیدن گیاهان خوراکی و دارویی رسته در کوههای زاگرس جنوبی هستند.
در این روزها بر سر میدان ها و خیابانهای مرکزی شهر یاسوج، زنان و مردانی و حتی کودکانی را می بینیم که در حال خرید و فروش این گیاهان هستند.
"زرابی"، "کرفس"، "آنغوزه"، "بن سرخ"، "ریواس"، "بیلهر"، "قارچ"، "تره"، "موسیر"، "کنگر"و "جاشیر" برخی از گیاهان خوراکی و دارویی در این استان هستند که گل نداده چیده می شوند و معاش روستاییان و خوراک اهالی شهر می گردند.
475گونه گیاه دارویی و خوراکی در کهگیلویه و بویراحمد وجود دارد
یک کارشناس منابع طبیعی به خبرنگار مهر در یاسوج گفت: 475گونه گیاهی از مجموع یک هزار و 500گونه شناسایی شده دراین استان، از نوع گیاهان دارویی و خوراکی است.
سعید نظری افزود: متاسفانه امروزه به دلیل افزایش جمعیت و نگاه اقتصادی برخی از مردم به این گیاهان، شاهد برداشت بی رویه گیاهان خوراکی و دارویی در استان، جهت امرار معاش هستیم.
زرابی و کرفس در معرض انقراض، بن سرخ و آنغوزه در معرض تهدید
وی بیان کرد: این مسئله باعث شده است که رویشگاه اغلب گیاهان در این استان در معرض انقراض و تهدید قرار گیرد.
نظری عنوان کرد: برخی از این گیاهان همچون "زرابی" و "کرفس"، در معرض انقراض و گیاهان دیگری همچون "بن سرخ"، "آنغوزه"، "جاشیر" و "بیلهر" در معرض تهدید هستند.
وی اظهار داشت: آمار دقیقی از میزان برداشت گیاهان خوراکی در این استان وجود ندارد اما هر ساله به هنگام فصل بهار هزاران کیلو از انواع گیاهان خوراکی کهگیلویه و بویراحمد وارد بازار این استان و استان‌های همجوار می‌شود.
وی فرسایش خاک، آلودگی محیط زیست، بهم خوردن تعادل زنجیره غذایی را برخی از تبعات جبران ناپذیر از بین بردن پوشش گیاهی عنوان کرد و بیان داشت: حفظ و نگهداری این گیاهان بر عهده عموم مردم است و در این راستا باید مردم تنها به فکر به دست آوردن درآمد از راه بوته‌کنی یا ریشه‌کنی نباشند.
نگران انقراض گیاهان یا سفره های خالی بیکاران؟
اغلب کسانی که اقدام به چیدن و فروش سبزی های کوهی در این استان می کنند، روستائیانی هستند که به حاشیه شهرها مهاجرت کرده اند و اکنون به دلیل بیکاری و برای امرار معاش، به این کار روی آورده اند.
پای حرف فروشندگان این گیاهان در میادین شهر یاسوج که می نشینیم، هرکدام مثنوی ای از رنج ها و مشکلات دارند که با این حال نمی دانیم نگران انقراض گیاهان خوراکی دنا باشیم یا نگران زندگی انسانهایی که از سر نداری و فقر پا روی طبیعت می گذارند تا لقمه ای نان بر سر سفره های خود بیاورند.
همه از بدبختی ها و نداری های خود که دلیلشان برای چیدن و فروختن گیاهان کوهی است، می گویند و بیکاری، فقر، نداشتن مسکن کلماتی است که بر زبان آنها جاری می باشد.
یکی از زنان فروشنده که دسته ای سبزی کوهی در کنار دارد، می گوید: چند ماه است که اجاره خانه ام را نداده ام و اگر تا چند روز دیگر آن را پرداخت نکنم صاحب خانه، وسایلم را بیرون می ریزد.
زنی مسن آن طرف تر می گوید: بی سرپرست هستم و فرزندانم دانش آموز هستند باید مخارج تحصیل آنها را تامین کنم.
دیگری می گوید: شوهرم بدهکار شده و گوشه زندان است اگر این کار را نکنم برای تامین معاش خانواده ام چه کنم؟
وی ادامه می دهد: اگر وضع زندگیمان خوب بود که دیوانه نبودم هر روز از این کوهها بالا بروم و هر روز با ماموران منابع طبیعی درگیر شوم.
آن طرفتر فروشنده ای دیگر می گوید: بیایید زندگیمان، خانه هایمان و بچه هایمان را ببینید. اگر دولت به ما کمک کند هیچ وقت این کار را نمی کردیم.
اگر چه برخی افراد نیز با هدف سودجویی به غارت منابع طبیعی می پردازند اما به نظر می رسد دستگاههای حمایتی همچون کمیته امداد و بهزیستی باید برای کسانی که از سرناچاری دست به این کار می زنند چاره ای بیندیشد و ماموران منابع طبیعی نیز به جای خیابانها و میادین، کنترل و نظارت بیشتری بر عرصه های منابع طبیعی و رویشگاههای گیاهان کوهی داشته باشند.
نظر شما