دکتر جواد افشارکهن، در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به اصلیترین دغدغه خود درباره آموزش و پژوهش دانشگاهی گفت: شیوه و نگرشی که فارغ از پیوندهای ذاتی میان جامعه و دانشگاه، صرفاً در پی وامگیری از مجموعهای از روشها و شیوههای نوین آموزش و تجهیز و تدارک سختافزاری مراکز و مؤسسات دانشگاهی است باید نقد شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلیسینا همدان افزود: فرمالیسم رایج در محیط های دانشگاهی که مدرکگرایی یکی از نمودهای آن است(نمونه دیگر آن را میتوان در تدوین پیاپی آییننامههای ارتقاء اساتید مشاهده نمود)، نشاندهنده گسترش روحیه پوزیتویستی، یوتوپیاپردازی و صورینگری است. بر همین اساس، تصور رایج آن است که میتوان با انتقال یافتهها و رویکردهای متأخر، به جهشی علمی نائل شد.
وی تصریح کرد: بینرشتهایشدن به مثابه یک استراتژی پژوهشی و آموزشی، قبل از هر چیز در پیوند با کلیت حیات علمی و اجتماعی جوامع توسعهیافته قابل درک است. گذر از مرحلهای که در آن تخصصگرایی وتقسیم کار علمی تا نهایت آن پیش رفته است، از جمله زمینههای موجود در تاریخ علم کشورهایی است که اکنون از رویکرد بینرشتهای هم بهره میجویند.
مؤلف کتاب "درآمدی بر جامعه شناسی مسائل اجتماعی" یادآور شد: در فقدان جامعه علمی سازمان یافته، عدم پیوند ارگانیک جامعه و دانشگاه، تحدید فضای نظریهپردازی وتولید دانش و... پرداختن به موضوع بینرشتهای شدن، حداقل نباید مانع از طرح معضلات اساسیتر نظام آموزش و پژوهش کشور شود.
نظر شما