رضا رئیسی در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره نقش ادبیات در تبیین رویداد بزرگ آزادسازی خرمشهر گفت: در تاریخ خرمشهر در جنگ میتوان دو دوره را در نظر گرفت ابتدا دوران مقاومت مردم در زمان سقوط و اسارت شهر به دست عراقی ها و دیگری دوران آزادسازی که به اعتقاد من این دوره بهترین و قابل دفاع ترین بخش جنگ هشت ساله است.

ادبیات ما آنچنان که شایسته است به حضور مردم خرمشهر در زمان مقاومت در برابر اشغال و همچنین تلاش برای آزادسازی خرمشهر نپرداخته است.
وی ادامه داد: دلیل این حرف هم این است که اگر ادعای مردمی بودن جنگ را داشته باشیم و بخواهیم بیشترین حضور مردم را مثال بزنیم بهترین مدعا جریان خرمشهر است و اگر بخواهیم به واقع از یک پیروزی شایسته از یک مقاومت تمام عیار و شجاعت به تمام معنا یاد کنیم باز هم خرمشهر یک نماد کامل است چراکه در آنجا بیشتر مردم بودند که مقاومت کردند و همچنین در آزادسازی خرمشهر نیز مردم نقش بسزایی داشتند.
نویسنده رمان "قطار 57" با اشاره به آمار حضور مردم در یک اتفاق در دوران جنگ هشت ساله بیان کرد: اگر آمار شرکت کنندگان مردمی در آزادسازی خرمشهر را با دیگر عملیاتهای جنگ مقایسه کنیم متوجه می شویم که این حضور بیشتر بوده و به همین دلیل است که معتقدم مقاومت مردم در خرمشهر جزو مهمترین و قابل دفاع ترین مباحث در جنگ هشت ساله است و تا همین مرحله نیروهای ما بیشترین صداقت را داشتند و بزرگترین پیروزی هم در اینجا رقم خورد.
رئیسی درباره اینکه ادبیات تا چه اندازه توانسته است این مقاومت مردمی را به تصویر بکشد و زوایای آن را بنمایاند توضیح داد: اگر ادبیاتمان وارد بخش مردمی جنگ می شد به نظرم خیلی بهتر بود. ادبیات خیلی بهتر بود وارد جریان جنگ به معنای دفاع از خود و به معنای پایمردی برای از دست ندادن میهنمان می شد.یعنی مساله جنگ را صرفا نظامی نمی دید و صرفا سراغ تشکیلات دولتی نمی رفت و مساله را از منظر آنها نمی دید بلکه به منظر مردمی آن بیشتر توجه می کرد که متاسفانه این اتفاق کمتر افتاده است.
وی افزود: ادبیات درباره جنگ هشت ساله بهتر می توانست عمل کند و به اعتقاد من در نشان دادن وجه مردمی جنگ چندان موفق نبودیم و اگر بخواهیم وارد بحث مردمی جنگ بشویم قطعا باید به گذشته و انقلاب برگردیم و روی آن هم کار کنیم چراکه زمینه حضور مردم در جنگ به انقلاب بازمی گردد و کسانی که صادقانه در انقلاب شرکت کردند جنگ را هم اداره کردند.
به اعتقاد وی ادبیات آنطور که باید به وجه مردمی جنگ ورود نکرده و این روزگار هم مجال این کار را چندان فراهم نمی کند.
نویسنده "کبوتر و قلب سنگی" دلیل کم کاری ادبیات در این زمینه را اینگونه تبیین کرد: دلیل این اتفاق این است که نویسنده های مردمی کم بودند. ارگانها و نهادها آمدند نویسنده ها را در حیطه خود قرار دادند و کارهای سفارشی باعث شد که پرداختن به نقش ارگانها در جنگ پررنگ شود.
رئیسی در بخش دیگر صحبتهایش درباره تاثیرات جنگ بر مردم و شهر خرمشهر بیان کرد: خرمشهر وقتی آزاد شد کاملا تخریب شده بود تا جاییکه مردم این شهر به راحتی خانه های خود را پیدا نمی کردند. مردم در خرمشهر فقط شهرشان و خانه هایشان را از دست ندادند، جنگ خاطرات گذشته مردم را از آنها گرفت. نابودی خاطرات مردم از تبعات نابودی شهرشان بود دیگر محله هایی که خاطرات مردم را تداعی می کرد وجود نداشت و من کمترین شهری را سراغ دارم که در دوران جنگ مانند خرمشهر ویران شده باشد.
وی اضافه کرد: مردم خرمشهر مردمی بودند که از لحاظ اقتصادی وضع خوبی داشتند و یکی دیگر از مشکلات و آسیبهایی که جنگ بدانها وارد کرد این بود که آنها از لحاظ اقتصادی هم در وضعیت بدی قرار گرفتند. آنها مردم باصلابتی بودند که در مهاجرتها تحقیر و شکسته شدند و همه اینها جایی در ادبیات ما ثبت نشد. تعداد خیلی معدودی از نویسندگان ما به این وجه از اتفاقات مردمی در خرمشهر پرداختند.
این نویسنده در پایان تاکید کرد: کاش این میزان خرجی که برای نشان دادن نقش ارگانها در جنگ و به ویژه خرمشهر شده و میشود برای به تصویر کشیدن نقش مردم و آنچه بر آنها گذشت می شد.
کد خبر 1087647
نظر شما